YENİDEN

-19-

Mete'nin Ağzından;
  Parktan hiç olmadığım kadar hızlı adımlarla çıkmıştım.Hissettiğim tek şey siktimin hayal kırıklığıydı.Eflal'in o piçe inanmasını aklım almıyordu.

  Yolumu değiştirip Sametle're doğru gitmeye başladım.Polisten bir haber yoktu hala.Ama bu işin içinde bir şey vardı hissedebiliyordum çünkü söylediği her şey yalandı ama neden bunu yapıyordu anlayamıyordum hala.Şunları bir öğreniyim Burak aklımdaydı mahvedicektim onu ciddi anlamda.

  Geçen yarım saatin sonunda eve varmıştım.Yalnız yaşadığını bildiğimden zilden elimi çekmeden basmaya başladım.Samet anne tarafımdan kuzenimdi ve yıllardır polislik yapıyordu.Ne zaman başım sıkışsa ona koşardım o da sorgulamadan yardım ederdi.

  Kapıyı açınca onu uykudan uyandırdığımı fark ettim,boş boş bakıyordu bana.

Samet;Ne lan bu alacaklı gibi?
  Dediğine cevap vermeden yanından geçip salona attım kendimi.

Mete;Bana çok büyük desteğin gerek.Bi boklar var ve ben çözemiyorum.Aklımı kaçırıcak gibiyim kardeşim dediğim çocuk öldü ama çok farklı şeyler dönüyor ve tamamen tek kalmış durumdayım yalvarırım yardım et bana.
  Sesimde ki yalvarma halinden durumun ciddiyetini anlayıp çatık kaşlarıyla karşıma oturdu.

Samet;Anlat bakalım ne oldu?
  O gün parkta buluşmamızdan Burak'ın dediklerine kadar her şeyi anlattım.Unutmamak için yanımda bazı detayları not alıyordu.Olayların üstünden tekrar geçmek çok ağır gelmişti.
  Bir süre elindekileri inceledi,baktı ve defteri kapatıp bana döndü.

Samet;Olduğu yeri bulmak basit.Tahminim yanlış çıkmazsa telefonunun kapalı olduğunu sanmıyorum çünkü böyle adamların gözünde ki hırsı her şeyi unutturuyor.Bulunca sana adresi falan vermiyorum ama sen şimdi burda oturuyorsun ben karakola gidip geliyorum.
  Ayağa kalkmasıyla ben de kalktım onunla beraber.Bu işin peşini asla ama asla bırakmıycaktım.

Mete;Samet burda bekleyemiyceğimi biliyorsun ben de geliyorum.
   O an ki zayıflığımdan yararlanıp kollarıyla geri otutturdu beni.

Samet;Bak bana güven tamam mı?Her şeyi bi anlayalım seni bilgilendiricem ben zaten ve gidiceğimiz zaman geliceksin tamam mı?Ama gittiğim yer karakol bırakta ben çöziyim.
  Hala içim gitmeyi çok istese de kafamı salladım mecburiyetten.Çünkü orada kendime hakim olamıycağımı biliyordum.

Mete;Ne olur bulun o adamı yalvarırım Samet.
  Başıyla bana onay verip içeri gitti.Üstünü falan değiştirip yanına eşyalarını alınca son nasihatlerini verip çıktı kapıdan.

  Kafam patlıycak gibiydi.Etrafta o kadar şeyler oluyordu ki kardeşimin yasını tutmama izin bile vermiyorlardı.Öldüğünden beri sıktığım vücudum kendini kanepeye bırakmıştı.Küçüklüğüm,hayatım da ki en değerli insan gitmişti ve bu siktiğimin olayında tek başımaydım.Ne Eflal ne de Sude vardı.Birden ortaya çıkmış birine inanıyorlardı.

Mete;Güney bunları görüyorsan eğer yalvarırım üzülme.Ben halledicem her şeyi söz.

   Omuzlarıma binen yükle bedenimi koltuğa doğru bıraktım.Bütün gücüm tükenmişti ve şu an beklemekten başka bir çarem yoktu.

...

   Saatler birbirini kovaladıkça etrafta ki sessizlik aldığım nefesleri içine çekiyordu.Gözyaşlarım kurumuş içi boş bir nehiri andırıyordu.

   Sessizliğe alışan kulaklarımı çalan telefonum sarınca doğrulup ekrana baktım.Samet arıyordu.

Mete;Alo?Ne oldu var mı bir haber?
Samet;Var ama fazlasıyla karışık buraya gelmen lazım.