YENİDEN

-4-

Karanlıktan sonra gözlerimi kırparak açmaya çalıştım.Parkta değildim,nerde olduğumu da anlayamamıştım.Kendimi zorlayıp kalkınca etrafa baktım,kendi evimdeydim.Hava yavaş yavaş aydınlanmaya başlamıştı,saate baktığım da sabah 8'e geliyordu.O kadar süre baygın mı kalmıştım?Kafamı çevirdiğimde Güney yan koltukta uyuya kalmıştı.Yattığım yerden kalkıp koltuğun önüne oturdum.Ellerine dokunduğum da buz gibi olmuştu.Beni örttüğü çarşafı alıp uyanmasın diye yavaş bir şekilde üstünü örttüm.Güney'e bakınca bayılmamdan önce ki olaylar geldi aklıma,yine o iğrenç insanlar.Güney'e bakınca nedense onları düşünemiyordum,bu kadar iyi bir insana bakarken kötü bir şeyi aklımdan geçirmeye kıyamıyordum.İlk defa bu kadar yakından yüzünü incelemeye fırsat bulabilmiştim.Alnına düşen dalgalı saçları,pürüzsüz denilebilecek kadar güzel yüzü,baktığında her şeyi unuttuğun ela gözleri,her şeyiyle çok güzeldi.Her üzüldüğünde bütün acıyı alan,titreyen ellerine götürdüm ellerimi,ne zaman düşsem tutucak olan ellerine.Bir anda durup düşüncelerin gitmesi için kafamı salladım.Ona bakan gözlerimi ve tutuuğum ellerini bırakıp mutfağa geçtim.Ne yapıyordum ben?Cidden bu 2 günde dengemi şaşırmıştım.Sırf sana yardım ediyor diye birinden etkilenemezsin Eflal,bu yaptığın çok yanlış kızım düzelmen gerekiyor.Hem daha 5 ay önce öldü,mezarında söz vermedin mi sen?Kalbimi de seninle gömdüm kimse olamıycak demedin mi?Böyle bi ihaneti yapamazsın ona Eflal.Tamam Güney çok iyi biri ama sen ona bağlanmadan ya da o sana bağlanmadan bitirmen lazım.Yolda gördüğüm birini hayatıma almam hataydı zaten.Biraz daha düşündükten sonra kararımı verdim.Uyandıktan sonra onunla konuşucak bi daha görmek istemediğimi söyliycektim.Daha fazla konuşmanın kimseye yararı yoktu.Benim hayatım Burakla beraberdi o gittikten sonra da annemler ve Sude.Ben başkasına alışkın değildim,düzenim böyleydi ve bozamazdım,konuşucaktım onunla.

Güney;Oo uyanmışsınız.
Birden gelen sesle yerimden sıçradım.Güney karşımda uyku sersemi yüzüyle gülerek bana bakıyordu.Bu kadar masum durma çocuk ya.Hayır hayır hayır düşünceleri sil Eflal konuşucam dedin.Şimdi yapamazsan hiçbir zaman yapamazsın.

Eflal;Uyandım uyandım da bir şey konuşmam lazım seninle.
İçimde toparlamaya çalışıyordum diyceklerimi,onu kırmadan güzel bir şekilde konuşmam gerekiyordu.Ciddi olduğumu fark edince yüzünde ki gülen ifade gitmişti.Meraklı ve ciddi ifadesiyle bana bakıyordu.Hadi Eflal ikiniz içinde yapman gerekiyor bunu.Son kere nefes alıp konuşmaya başladım.

Eflal;Şimdi sözümü kesme yoksa tamamlayamam çünkü çok zor benim için.Bak sen çok iyi birisin cidden fazla iyisin hatta ama ben yapamıyorum yani Burak'tan sonra başka biriyle evet arkadaşız ama o anlamda da konuşamıyorum bu büyük bir ihanet ve daha 5 ay olmuş.Bu gelgitlerimle seni daha fazla uğraştırmak ve gereksiz bir şeye kapılmak istemiyorum.O yüzden bundan sonra birbirimizi görmesek ve konuşmasak daha iyi olucak.
Gayet iyidi Eflal,kırıcı bir şey söylemedin.Zar zor yaptığım konuşmanın ardından yüzüne bakmaya korkuyordum.1 dakika..2 dakika geçti ama hala bir şey demiyordu.Her yerim kasılmış öylece bekliyordum.

Güney;Bana bak yere bakma.
Sesi çok soğuktu,günlerdir konuştuğum kişi değilmiş gibi.Yerde olan kafamı kaldırıp yüzüne baktım.Yüzü de soğuktu fazla soğuk.Sinir,kırgınlık hiçbir duyguyu alamıyordum yüzünden.

Güney;Madem son konuşmalar şunu söyliyim sana.Birine bir şey derken,bir şey isterken yüzüne bak.Yanlış bir şey söylemekten korkma,senin hayatın bak aynı bana söylediğin gibi herkese söyle,söyle ki üzülme.Dediğine kırılmadım sen böyle doğru olarak görüyorsan öyledir.Kararına saygım var.2 gün önce hayatıma girip şimdi de çıkıyorsun bu normal bir şey ama keşke her şeyimi anlatıcak kadar güven vermeseydin Eflal.Kendine iyi bak kimse üzmesin seni.Görüşürüz.
Üstünde ki hırkamı çıkartıp koltuğa bıraktı ve kapıya yöneldi ve çıktı gitti,gitti.Tepkisinin bu olmasını beklemiyordum.Yaptığım şeyden sonra hala beni düşünerek konuşuyordu.Kapının kapanma sesi gelince yere çöktüm.Yanlış mı yapmıştım?Bence hayır sonuçta böyle düşünürken hayatında durmam daha büyük haksızlıktı.Ama içimde bi yerlerde hala gelmesini isteyen bi his vardı.Burak'tan sonra konuştuğum ilk kişiydi belki ondandır.Sonuçta 2 günlük süreç Eflal ne kadar alışabilirsin ki?Elimi üste uzatarak telefonumu aldım ve gelmesi için Sude'ye mesaj yazdım.Eski düzenim dönmem gerekiyordu.Okula git,bi kaç laf ye,eve gel,annenin kavgalarını dinle,Sude'yle buluş,uyu.Ben bu kadardım çünkü.Fazla yüke girince hemen korkup kaçan biriydim ve Güney bana çok farklıydı.Kısa bi süre de olsa girmemem gereken bi yola girmiştim ve kendimi kurtardım.İlk defa kendim için bir şey yaptım ve bunun için üzülmemeliydim.Biraz daha orda oturduktan sonra kapı çaldı.Bi an kalbimin fazla attığını fark ettim,heyecan yapılıcak bir şey yoktu Sude'ydi sonuçta.Ama ya Güney'se?İçimde ki hissi bastıramayıp koşarak kapıyı açtım.Sude gelmişti.Ufak bi hayal kırıklığı içime oturmuştu ama bak Eflal istediğin oldu işte,kapı benim için sadece bi kere çalınır o da Sude.