YENİDEN

-23-

   Ölüm,sevgisiz,soğuk,acı bir şeydi.Böylesine kötü bir şey bu kadar güzel bir kızın üstünde dolaşmamalıydı.Tekrardan tutsam ellerini ilk gün ki gibi ölümün acısı geçer mi bana?İzin verirler mi almama?Zaten öldüm ben fazlasıyla sen yaşamıyorken neden var olıyım ki hayatta?

Güney;Ö-öldü mü?

   Ağzımdan çıkarken bile beni bitiren kelimeleri karşımda ki kadın doğrularcasına ağlıyordu ama annesi olmasına rağmen onu tanıyamamış mıydı?Eflal ölmezdi ki,beni bırakmazdı söz verdi bana.Kadının hiçbir şeyden haberi yoktu.

    Mete yanıma gelip omzuma dokununca kafamı ona çevirdim.

Mete;Hayır kardeşim ölmedi ama durumu kritik.

   Duyduğum cümleyle az da olsa rahatlamıştım ama saçlarının her tutamı bu hastanenin duvarları arasında kaldığı her an daha da kötüleşiyordum.

Songül;SENİN YÜZÜNDEN ORADA SENİN!

    Kadının dedikleri ciğerimi parçalarken sustum.Mete beni çekmeye çalışsa da kolumu ondan çektim ve durmaya devam ettim.

  Tekrardan konuşucakken gelen doktoru görünce yanına koştum direk.Beni omuzlarımdan tutup durdurunca konuşması için gözlerimi gözlerine diktim.

Doktor;Hala ameliyatta fakat bir şey sormam gerekiyor.

   Bir an önce bilgi almak için kafamı salladım hemen.

Doktor;Eflal'in şiddet gördüğü biri mi vardı?Vücudunda morluklara rastladıkta.

   Sorulan soruyla başımın döndüğünü hissettim.Koridorla duvar birbirine karışırken elimi bir yere yaslayıp kafamı salladım kendime gelmek için.

Songül;Y-yok.

   Bu sefer kadına sinirli gözlerimi ben çevirdim.Kimin yaptığına adım kadar emindim.Doktorun yanımızda olmasından dolayı sıktığım ellerimi bıraktım.Fazla sorgulamayıp kafa salladı ve gitti doktor.Kadın etrafa bakarken tutunduğum yerden kalktım.

Güney;Nasıl izin verebilirsin buna?

   Susma sırası ondaymış gibi karşıya bakmaya devam etti.

Güney;Nasıl bir annesin sen aklım almıyor.

   Diyicek bir şeyi olmadığı belliydi fakat baktığı yerden kafasını çevirip bana döndü.

Songül;Karışma sen her şeye,kızımla da görüşmiyceksin bir daha o da zarar görmiycek.

   Tek kaşımı kaldırıp kafamı hayır anlamında salladım.

Güney;Üzgünüm ama bu dediğinizi yapamam.Neden biliyor musunuz?Çünkü Eflal'e şiddet gösteren babası,yanında olmayan annesi ve onu vuran kişi de eski sevgilisi.Anlıyor musunuz bilmiyorum ama bu kız hayatından birinin daha çıkmasını kaldıramaz.Siz umursamıyorsunuz ama benim çok umrumda o yüzden kocanıza söyleyin çok fazla etrafta dolanmasın bu aralar.

   Sonda tehdit biçiminde konuşunca kadının bana bakışlarını önemsemeden yanından çekip gittim.Ameliyat kapısının önünde durduğum da ayaklarımın yerden çekildiğini hissediyordum.Zar zor yutkunup konuşmaya başladım.

Güney;Sence de çok kalmadın mı orada?Ben seni bekliyorum.Mete burda Sude burda hepimiz burdayız Eflal.Sen yokken biz burada çok hayal kurduk.Çıkınca bunu yaparız diye ama sensiz kıymeti olmuyor.Şimdi gel başını omzuma yasla ve hayallerimde ki kadın olarak beraber hayalimizi kuralım ama yaşa olur mu?Her şeye rağmen beraber yaşayalım,gitme.

  Doktorun söylediği aklımdan çıkmıyordu bir türlü.Bunun üstüne ona cafenin orda dediğim şey aklıma gelince kafamı duvardan duvara atmak istedim.Son zamanlarda o kadar boktan şeyler olmuştu ki ne dediğimin farkında bile değildim.