Eflal'in Ağzından;
Güney arkamda beklerken kendimi toparlamaya çalışıp kapıyı açtım ve içeri girdim.Evde ki seslerden annemlerin geldiği belli oluyordu.Sercan;SENİN BİLE DEĞİL O KENDİNE GEL.
Gelen bağırma sesleri ben kapıyı kapatınca susmuştu.Her zaman ki halleri diye umursamadım.Eflal;Ben geldim odama çıkıyorum.
Anahtarı kapının yanında ki askılığa asıp vericekleri cevabı beklemeden yukarı çıktım ve kapıyı kapattım.Bedenime ağır gelen siyah uzun saçlarımı elimde ki tokayla rastgele bi topuz haline getirip yatağa oturdum.Aynada yansımamı görmemek için diğer tarafa döndüm.Kendime bakıp yüzleşmeye hazır değildim.Çekmecemi açıp içinden küçük bi kutu çıkardım.İçini açınca geçmişimin az ama çok güzel olan anıları gözümde parladı.Hayatımdan bazı yerleri bıçakla özenle kesilmiş kesitler gibi yerleştirmiştim kalbimden daha ihtişamlı siyahlığa sahip olan kutuya.
Her elimi attığımda geçmişim hala bir yerlerdeymiş gibi gelecekten uyarı yapıyordum.Cebimde ki mektubu çıkarıp bir şey olmamasına özen göstererek ama ona olan özlemimin tutkusunu da birleştirip el yazısının mükemmelleştirdiği kağıda dudaklarımdan bi kaç cümle bırakmak için öptüm yavaşça.
"Emanetlerin ben de birtanem.Sevgini kalbimin en belirgin köşesine,son kalan cümlelerini de en güzel anılarımın başına sakladım.Senin ben de saklı olduğun gibi."Gözyaşlarımın tekrar ortaya çıkmaması için duruşumu dikleştirip kutuyu çekmeceye geri sakladım.Kapının açılma sesi gelince dolan gözlerimi silip arkaya döndüm.Annem mahçup bir bakışla içeriye girip kapıyı kapattı.Bir şey dememi beklese de dudaklarım açılmama yemini vermiş gibi sessizdi.Yavaşça gelip yanıma oturdu.
Annesi;Nasılsın kızım?
Sorduğu soruyla içimde bi hareketlenme olmuştu.Eflal;İyiyim anne sen?
Verdiğim cevapla başını hayır anlamında sallayıp elini saçlarıma getirdi.Ufak çaplı bir şoka girmiştim.Annesi;Olmadığını biliyorum.Baksana eriyip gidiyorsun.
Söylediğiyle bacaklarıma baktım,günden güne inceliyorlardı.Eskiden zayıf olmak için bir sürü diyet yaparken şu an bu zayıflık beni mutlu etmiyordu.Bacaklarımın zayıflığı bedenimi değil,ruhumun yürümekten yorgun bacaklarını temsil ediyordu.Annesi;Güney ile sevgili misiniz?
Gülümsediğimi hissettim,dudağımın yanı istemsiz kıvrılmıştı.Eflal;Hayır.
Annesi;Seninle böyle konuşmayalı uzun zaman olmuştu.
Eflal;Neden acaba?
İğneleyici bir şekilde gözlerine bakarken başını öne eğdi.Annesi;Asla unutma ben senin annenim tamam mı ve ne yaparsam senin için.
Birden kendine çekip sarılınca ne kadar sinirlensem de karşı koyamayıp geri sarıldım.Annesi;Yat dinlen tamam mı?Çok kötü duruyorsun gitme yarın okula ben konuşurum hocanızla.
Gülümseyerek başımı salladım.Annem odadan çıkarken yavaşça yatağa uzandım.Düşüncelerim beynimi sıkarken uyumak için zorladım kendimi.....
İğrenç bir baş ağrısıyla açtığım gözlerim hala direniyordu kapanmaya.
Elimle gözlerimi ovup doğruldum yatakta.Kendime gelince yastığın altından telefonumu aldım.Ekran açıldığı an bir sürü arama karşıladı beni.Güney,Mete,Sude hepsi en az 10 kere aramıştı.Bildirimleri kenara atıp saate baktım,15:40.
Nasıl uyuduysam bedenimde ki yorgunluk yüzyılları taşıyormuşum gibiydi.Daha tam uyanamadan Güney'i aradım geri.2.çalışta açılmıştı telefon.Güney;Şükür be kızım nerdesin?
Eflal;Uyuyordum.
Güney;Dışarı çıkabilir misin?
Eflal;Çıkarım.
Güney;Konum atıyorum gel.
Eflal;Tamam.
Uyanamamamın verdiği sakinlikle tek kelimelik cevaplarla yetinmiştim.Kalkıp elimi yüzümü yıkadıktan sonra geri çıktım odama.Ruhsuz gibi hissediyordum kendimi bugün.Sanki içimde bir yerlerde ben ölmüştüm ama kalbim henüz farkına varmadığı için atmaya devam ediyordu.Mutfağa girdiğimde midemin bir şey kabul etmiyceğini anladım ve zombi gibi yalpalayarak geri odama girdim.Üstüme kırmızı kazağımı giydim,siyah pantolonumu da altıma geçirip telefonumu elime aldım.Evde çıt yoktu yine boştu sanırım.Yine öylece hissiz yürüyerek evden çıktım ve attığı konuma baktım.Bizim burda ki parktalardı.10 dakika yürüdükten sonra varmıştım.Hararetli bir şekilde konuşurken gördüm üçünüde uzaktan.Beni ilk gören Güney olmuştu.İstemsiz yavaş adımlarla geçtim yanlarına.
![](https://img.wattpad.com/cover/270929787-288-k251283.jpg)
ŞİMDİ OKUDUĞUN
YENİDEN
Teen FictionGökyüzü ne kadar yakınsa geceye biz de o kadar uzaktık birbirimize. .... Eflal'in 5 ay önce ölen sevgilisiyle beraber dağılan hayatı okul ortamı ve ailesi yüzünden daha da kötü bir hale gelmiştir.Yanında ki tek arkadaşı Sude ve annesi sayesinde...