YENİDEN

-18-

2 hafta sonra;
2 hafta boyunca sinir krizlerim,bayılmalarım ve ağlamalarımla geçmişti.Annem her ne kadar psikoloğa gitmem için yalvarsa da odamdan bile çıkmamıştım.Psikologun vericeği ilaçları bildiğimden gitmiyordum,rüyam da bazen de karşımda hayalini görmeme engel olucak ilaçlardı onlar.

Olay olduktan 2 gün sonra polise gitmemize rağmen hala bir haber yoktu.Şu an da yatağımda oturmuş boş bir şekilde bakıyordum.İçimde ki acı gün geçtikçe büyüyordu.2 haftadır Güney'in olmaması aklıma geldikçe ağlamalarım başlıyordu.Okula 1 adım dahi atmamışım.

Kalbim de sevdiğim 2 adamın da ölüsünü taşıyordum.Adeta mezarlığa dönmüş kalbimde bir ben nefes alıyordum.İntihar fikri çokça aklıma gelmişti bu zaman da ama her seferinde eşiğinden dönüyordum.Ölümün acısını bu kadar derinden hissetmişken ardımda bıraktığım insanlara bunu yaşatmamak için duruyordum.Bu günler de üstümde sadece Güney'in tişörtü vardı.Bi banyoya girerken çıkartıyor,çıktığım da geri sarılıyordum.Kokusu günden güne yok olsa da ona sarılma hissi gitmiyordu.

5 ay önce ki halime dönmüştüm tekrardan.Gidip onunla konuşucağım bir mezarı bile yoktu.Kafamı çevirip birbirimize benzettiğimiz gökyüzüne konuşuyordum her seferinde.Gece saçlı çocuk duyardı dime gökyüzünün sesini?

Ölüler görürmüş ya bizi gökyüzünün üstünden,duyuyordur dime beni?Her seferinde söyleyemediğim her an için onu sevdiğimi söylüyordum.Bunun da yalan olmasına izin vermeyin bana,duysun beni.

Bedenimi zorla kaldırıp balkonda ki gökyüzüne çevirdim kafamı.

Eflal;Bugün nasılsın Güney?Ahu ile oynuyor musun?Bak bilirsin o oyuncakları sever oynayın beraber.Bi gün yanına gelirsem ben de ona oyuncak getiricem,oynar mıyız üçümüz?
Sanki cevap geliyormuş gibi kendi kendime konuşmaya devam ettim.

Eflal;He yok ben iyiyim sen beni merak etme.
Yanımda olsa bunlara vericeği cevapları biliyordum o yüzden devam ettim konuşmama.

Eflal;Yok hiç konuşmadım Mete ile.Yanına gidersem onu öyle görünce kaybederim kendimi tekrardan biliyorum.Ben şimdi geri dönüyorum senin geride bıraktıklarına sarılıp yatmaya sakın unutma seni çok seviyorum tamam mı?Orda Burak'ı görürsen iyi anlaşın olur mu?Kalbimde ki 2 sevdiğim adam.
Hissetmesi için kocaman gülümseyip geri gittim yatağıma.Günden güne kafam daha çok gidiyordu yerinden.Bu iyi geliyordu bana tamamı gitse bi gün?Yaşadığımı unuttururdu belki,bu daha da iyi olurdu.

2 haftada Sude belki binlerce kez aramıştı ama açmaya gücüm yoktu.Bunu anlayınca pes edip annem ile konuşmaya başlamıştı.Annem ise halimi fark ettiği için 2 haftadır babam olan kişi eve adımını dahi atmıyordu.

2 ölüye sahip kalbimle kaldığımız mabedimin kapısından giren ışıkla annemin geldiğini anladım.İyi hissetmem için gülümseyip yanıma geldi.

Annesi;Kızım Sude aradı tekrar bak o da çok kötü durumda bi gitsen ya yanına?
Dışarı adımımı dahi atmak istemiyordum o yüzden kafamı hayır anlamında salladım.

Annesi;Bak kızım o senin kardeşin ve o da çok acı çekiyor en azından 5 dakika gözüksen yanında?Buraya çağırıyım diycem onu hiç istemiyceksin.
Sonda ki cümleye daha şiddetli bir şekilde salladım kafamı.Burası Güney ve Burak ile yalnız kalmak istediğim tek yerdi annem bile arada giriyordu çekinerek.
2 haftadır her gün gelip bunu söylüyordu.Cidden Sude'nin ne kadar kötü olduğunu tahmin edebiliyordum.O yüzden pes edip kabul ettim.Dışarıya çıkmaktan artık nefret etsem de Sude için katlanabilirdim.Annem buruk bir sevinçle sarılıp geri çıktı odadan.

Üstümü değiştirmeden çıkıcakken aynada ki görüntüm takıldı gözüme.İyiden iyiye bedenim yok olmaya doğru gidiyordu.Ayaklarım yere basarken kırılıcak gibilerdi.Her zaman özenle baktığım saçlarım 4 bir yana dağılmış duruyorlardı,hayatımı temsilen.Daha fazla dayanamadan kendimi aynadan çekip kapıyı açtım.Burayı terk etmek çok zor geliyordu o yüzden adımlarımı yavaşlatarak çıktım.Aşağı indiğimde annem mutfakta oturuyordu.