Η Νεράιδα με το κρυμμένο πρόσωπο

Άνθη αμυγδαλιάς!

Οι αισθήσεις της επανέρχονταν σιγά σιγά και προσπαθούσε να θυμηθεί τι είχε συμβεί. Αμέσως, ήρθε στο μυαλό της  η εικόνα του Ricardo να σφίγγει τον λαιμό της κοιτώντας την βαθιά στα μάτια. Έκλεισε τα μάτια της εξαιτίας της  αδυναμίας που την κατέκλυζε. Δεν ήταν έτσι η Anatolia.  Είχε  μάθει να ανταπεξέρχεται στις αντίξοες συνθήκες. Πάντα αυτό έκανε. 

Δεν την φόβιζε τίποτα πλέον!

Προσπάθησε να σηκωθεί, όμως η ζάλη επέστρεψε.

<<Σύνελθε Anatolia. Πρέπει να βρεις τρόπο να φύγεις από εδώ! >> Έλεγε ξανά και ξανά στον εαυτό της. Δεν έπρεπε να μείνει άλλο εκεί μέσα. Με την απουσία της, όλοι θα καταλάβαιναν ότι εκείνη ήταν η πυρομανής κοπέλα που προσπαθεί να τον εκδικηθεί. Έπρεπε να δράσει γρήγορα και μεθοδικά προκειμένου να αποτρέψει την καταστροφή όλων όσων έχτιζε τα τελευταία χρόνια. 

Την στιγμή εκείνη άνοιξε η πόρτα και μπήκε μέσα μια από τις υπηρέτριες, μια σχετικά μεγάλη κυρία με ένα τρυφερό βλέμμα. Της χαμογέλασε γλυκά και άφησε τον δίσκο με το φαγητό στα πόδια της Anatolia.

<<Δεσποινίς σας έφερα το δείπνο σας.>> Η ήρεμη φωνή της σου δημιουργούσε αυτόματα ένα ειλικρινές χαμόγελο. Ήταν από τους λίγους ανθρώπους που θα συμπαθούσε στο κτήμα.

<<Σε ευχαριστώ πολύ γλυκιά μου, αλλά δεν ήταν ανάγκη να μου το φέρεις στο κρεβάτι, θα κατέβαινα στην τραπεζαρία. Μίλα μου στον ενικό. Πώς σε λένε;>> Εκείνη κοίταξε  την Anatolia με βλέμμα όλο καλοσύνη και της χάιδεψε το μαλλί.

<<Αθηνά με λένε κορίτσι μου. Είμαι Ελληνίδα, αν αναρωτιέσαι πως ξέρω ελληνικά.>> Ένιωσε μια ανεξήγητη χαρά μόλις άκουσε την πατρίδα της γιαγιάς της. 

Καλή μου γιαγιά... Ελπίζω να είστε καλά εκεί που βρίσκεστε. Σας αγαπάω! Σκέφτηκε μελαγχολικά αποτρέποντας το ένα και μοναδικό δάκρυ να στάξει από τα μάτια της. 

<<Ο γιατρός είπε ότι δεν πρέπει να κουράζεσαι γι αυτό και θα φας εδώ δείπνο. Άλλωστε, ο κύριος λείπει. >> Την ενημέρωσε και η Anatolia  άφησε το πιρούνι κάτω περίεργη να ακούσει τον λόγο.

<<Τι ώρα θα επιστρέψει; Γιατί θέλω να του μιλήσω.>> Προσπαθούσε να χρωματίσει την φωνή της με όση περισσότερη αδιαφορία γινόταν, ενώ στην πραγματικότητα καιγόταν ολόκληρη να μάθει τι σχεδίαζε.

<<Δεν θα επιστρέψει σύντομα κορίτσι μου. Πήγε στο πατρικό της μητέρας του στην Ελλάδα. Είχε κάποιες δουλειές με τον αρχηγό της Μαφίας εκεί. >> Το καλοσυνάτο βλέμμα της μεγαλύτερης γυναίκας έπεσε πάνω στο δικό της.