Η Νεράιδα με το κρυμμένο πρόσωπο

Σμίξιμο ψυχών!

Η ώρα ήταν 9 το βράδυ και η Anatolia φρόντιζε τις τελευταίες λεπτομέρειες της εμφάνισης της. Πήρε το άρωμα στα χέρια της και στάθηκε μπροστά από τον καθρέφτη του δωματίου της. Κοιτούσε το είδωλο της και σκεφτόταν ότι η γυναίκα που στεκόταν απέναντί της δεν είχε καμία σχέση με εκείνη. Έβλεπε μια άκρως ερωτική, θελκτική γυναίκα που την κοιτούσε με βλέμμα μυστήριο. Έριξε μερικές σταγόνες από την αγαπημένη της μυρωδιά στα κατάλληλα σημεία και πήρε μια βαθιά ανάσα. Οι λεπτές αποχρώσεις της βανίλιας και του γκρέιπφρουτ προσέδιδαν μια λουλουδάτη διάθεση, ενώ το ροζ πιπέρι και το τριαντάφυλλο έκαναν την ατμόσφαιρα πιο ερωτική. Κοιτώντας ακόμη μια φορά τον εαυτό της στον καθρέφτη έριξε μερικές σταγόνες στα βάθη του στέρνου της, εκεί όπου το άνοιγμα του φορέματος την έκανε μια άγρια, ποθητή ύπαρξη. Χαμογέλασε ευχαριστημένη με το αποτέλεσμα και άνοιξε την πόρτα του δωματίου της. Διέσχισε τον διάδρομο του πρώτου ορόφου ακούγοντας φασαρία από τον κάτω όροφο. Ένα απαλό τραγούδι πλανιόνταν στον αέρα κάνοντας την ατμόσφαιρα ακόμη πιο ερωτική. Με αργά μα σταθερά βήματα κατέβαινε την σκάλα νιώθοντας όλα τα βλέμματα στραμμένα πάνω της. Το κόκκινο ύφασμα αγκάλιαζε το έδαφος όσο εκείνη έφτανε στην αίθουσα με σηκωμένο το κεφάλι και βλέμμα γεμάτο σιγουριά. Όπως αρμόζει σε μια ηγέτιδα. Ωστόσο, ένα βλέμμα ένιωθε να την αγκαλιάζει σε ολόκληρο το κορμί και να την καίει ολόκληρη. Ήξερε ήδη ποιος ήταν. Γύρισε το βλέμμα της πάνω του θαυμάζοντας τον με το μαύρο κοστούμι και το μαύρο πουκάμισο που αγκάλιαζε μοναδικά μέρη του κορμιού του. Με βήμα σταθερό ξεκίνησε να τον πλησιάζει χωρίς να αποχωρίζεται στιγμή το βλέμμα του.

Εκείνος μιλούσε με την πρώην γυναίκα του όταν ένιωσε μια έντονη παρουσία στον χώρο. Αμέσως, γύρισε το κορμί του προς την σκάλα την οποία κατέβαινε η Anatolia. Το στόμα του άνοιξε ελαφρώς βλέποντας το φόρεμα, που διάλεξε αποκλειστικά για εκείνη, να αγκαλιάζει υπέροχα της καμπύλες της. Το κόκκινο χρώμα πάνω της δημιουργούσε μέσα του μια φωτιά που έκαιγε με μανία. Ένιωθε την ανάσα του να επιταχύνεται και μόνο με την παρουσία της. Μα αυτό που θαύμαζε περισσότερο πάνω της ήταν το βλέμμα της. Κοιτούσε τον χώρο με ένα βλέμμα γεμάτο σιγουριά και αυτοπεποίθηση, δείχνοντας σε όλους ότι δεν φοβάται κανένας και τίποτα. Αμέσως, ένιωθε να γεμίζει μέσα του με συναισθήματα υπερηφάνειας τα οποία έδωσαν την θέση τους στην πολυπόθητη ζήλια μόλις αντίκρισε τα λαίμαργα βλέμματα των υπολοίπων αρχηγών. Ένιωθε την ανάγκη να την σφίξει πάνω του και να φωνάξει σε όλους ότι ήταν δικιά του και κανένας δεν είχε το δικαίωμα να την αγγίζει, ακόμα και με το βλέμμα του. Ωστόσο, ήξερε ότι δεν είχε αυτό το δικαίωμα και θύμωνε.