Η Νεράιδα με το κρυμμένο πρόσωπο

Το νυφικό της θλίψης!

Λίγα εικοσιτετράωρα είχαν περάσει και όλη η ζωή των ηρώων είχε ανατραπεί. Αυτή την στιγμή η Anatolia κοιτούσε τον εαυτό της στον καθρέφτη απέναντι και δεν την αναγνώριζε. Το λευκό στενό φόρεμα αγκάλιαζε το καμπυλόγραμμο κορμί της και ενώ κάποιος άλλος θα μπορούσε να διακρίνει εύκολα την ομορφιά της που αναδεικνύονταν από το κατάλευκο, γεμάτο δαντέλα νυφικό, εκείνη δεν μπορούσε να το διακρίνει. Το μόνο που έβλεπε ήταν μια θλιμμένη φιγούρα που ούρλιαζε απεγνωσμένη. Το χλωμό της πρόσωπο φανέρωνε την κούραση και την θλίψη των προηγούμενων ημερών. Μέσα σε λίγες στιγμές όλη της η ζωή είχε ανατραπεί. Από εκεί που βρισκόταν στην αγκαλιά του Ricardo ευτυχισμένη, τώρα ήταν έτοιμη να παντρευτεί τον άνθρωπο που την μισούσε περισσότερο απ' όλους. Της το είχε υποσχεθεί και πράγματι είχε κάνει πράξη τα λόγια του. Είχε οργανώσει έναν κλειστό γάμο αναγκάζοντας την να μείνει εγκλωβισμένη για μια ζωή μαζί του.

Μια ζωή κόλαση όπως της είχε πει!

Μα εκείνη ήταν διατεθειμένη να δεχτεί οποιαδήποτε τιμωρία αρκεί κάποτε να την συγχωρούσε. Θα πλήρωνε οποιοδήποτε τίμημα για να ένιωθε ξανά το χάδι του...

Ωστόσο, η Anatolia ήξερε πολύ καλά ότι όλα είχαν τελειώσει. Η ένωση της με τον μαφιόζο της φαίνονταν πλέον ένα παραμύθι που δεν θα πραγματοποιούνταν ποτέ. Κοίταξε ξανά την μορφή της στον καθρέφτη και χαμογέλασε μελαγχολικά. Ποτέ δεν είχε φανταστεί ότι κάποια στιγμή θα παντρευόταν και μάλιστα κάτω από τέτοιες πιεστικές συνθήκες. Για λίγο προσπαθούσε να φανταστεί ότι ο έρωτας θα τους οδηγούσε στην ένωση τους, μα η κλειδωμένη πόρτα ήταν εκεί για να της υπενθυμίζει την σκληρή πραγματικότητα.

Όσο κι αν ήθελε δεν μπορούσε να μην θαυμάσει το νυφικό που της είχε διαλέξει. Οι γυμνοί της ώμοι αγκαλιάζονταν από το απαλό σατέν ύφασμα, όπως και οι χυμώδεις καμπύλες της. Το στενό μέρος του φορέματος κάποια στιγμή μετατρέπονταν σε μια μεγάλη και μεγαλοπρεπή  ουρά στην οποία αναγράφονταν το οικόσημο της οικογένειας. Τέλος, το αστραφτερό ρουμπίνι στο χρώμα του αίματος που κοσμούσε το δάχτυλό της της υπενθύμιζε τι πήγαινε να κάνει. 

 Ξαφνικά, ακούστηκε κλειδαριά και πήρε μια βαθιά ανάσα προσπαθώντας να προετοιμάσει τον εαυτό της για την συνέχεια. Η πόρτα άνοιξε και ξεπρόβαλε η Diana με ένα θλιμμένο βλέμμα, η οποία έσπευσε να την αγκαλιάσει. Αμέσως, για πρώτη φορά η Ombra έκλαψε στην αγκαλιά της νεοαποκτηθείσας φίλης της. Έβγαλε από μέσα της ότι την βάραινε... Της είπε όλα της τα παράπονα, της έδειξε τον κρυφό της πόνο χωρίς να βγάλει μιλιά. Και η Diana ήταν εκεί να την σφίξει στην αγκαλιά της και να αναρωτηθεί ενδόμυχα γιατί ένα τέτοιο πλάσμα να άξιζε τόσο πόνο.