güneşin yüreği

onbir'

Mutluydum. Hayatımın herhangi bir evresinde yaşamadığım türden bir mutluluktu bu. Çalışırken, yemek yerken, duşta, birileri ile sohbet ederken, uyumaya çalışırken ve uyandıktan sonra aklıma ilk gelen şey Jungkook oluyordu. Artık o olmadan yaşayabileceğimi sanmıyordum. Her geçen gün ona daha da bağlanıyor ve onun da değişen tavırlarını gördükçe dünyanın en mutlu insanına dönüşüyordum. Uyanır uyanmaz, akşamdan kalan mesajlaşmalarımızı okumamın sebebi de buydu.

Jungkook:
Yarın kesin geleceksin değil mi

Me:
Evet
Başka seçeneğim yok ki

Jungkook:
Çok tatlısın
Altıda başlayacak
Bu defa ben seni almak istiyorum

Me:
Olur fark etmez
Yayınevinde olurum büyük ihtimalle
Konum atarım sana

Jungkook:
Tamam :)

Me:
Her gün seninle olmaya alışmamam gerek aslında
Başa çıkamayabilirim

Jungkook:
Ya ben alıştıysam?

Me:
Ah Jungkook
Beni düşürdüğün durumları bilsen :)

Jungkook:
Az çok tahmin edebiliyorum Taehyung
Neyse ki bu durumda yalnız değilsin

Me:
Bambaşka birisin
Sana kapılmak çok kolay oldu

Jungkook:
Sana kapılmak da fena değil gibi :)
İyi geceler Taehyung
Yarın da seni göreceğim için heyecanlıyım

Me:
İyi geceler Jungkook
O heyecanı bir de bana sor

Telefonu alıp yatakta dönüp durdum biraz. Lise dizilerindeki ergenler gibi hissediyordum kendimi. Bir gülüşle, bir bakışla eriyecek kıvamdaydım. Açıp açıp tekrar okudum, içimdeki kıpırtı çok tuhaftı.

"Taehyung?" Ben öyle kıvranırken Carol kapının kenarından fısıldamış, uyanık olduğumu görünce de koşup üzerime atlamıştı. Kısa bir kahkaha tufanından sonra yana devrilip bana bakmaya başladı.

"Nasılsın? Dün konuşamadık, n'aptınız?" Gülümsememi ve mutluluğumu ondan gizleyecek değildim. İlk kez öpüştüğümüz zamanı anlattığımda benden daha çok sevinmişti. Başlangıcımızı biraz talihsiz bulsa da ikimizin geleceğine benden daha çok inanıyordu. Sırıtıp göğsüne yattım.

"Carol, galiba Jungkook'a aşığım."

"Ne?!" Kısa bir çığlıktan sonra beni üzerinden atıp diklendi.

"Ciddi misin? Tanrım, bu kadar ilerisinin hemen olacağını hiç beklemiyordum. Taehyung, bebeğim benim." Bu defa o beni göğsüne çekince biraz fazla sıkıştırdığı için onu ittim.

"Dur, yavaş biraz. Bunu düşünüyorum uyandığımdan beri. Aşk bu, öyle basit bir hoşlantı olamaz çünkü." Carol öylece, ellerimden tutmuş gözlerim içine baka baka dinliyordu beni.

"Çok farklı hissediyorum. Hep yanımda tutmak istiyorum onu. Görmek için çeşitli bahaneler uydurmak istiyorum. Burada kaldığı geceden beri ne yapabilirim de bir daha beraber uyuruz diye düşünüyorum. Bitik haldeyim." Ağzını elleri ile kapatıp ayağa kalktı. Sonra da gelip sıkıca sarıldı bana.