Ways To Escape Death

Chapter 63: Cold Palace

Sophia's POV

"Killian..." mahinang tawag ko.

Bagsak ang aking balikat at napayuko. Siguradong iinit na naman ang ulo no'n dahil hindi niya ako naabutan.

"Hmm?" May mga nakakalat na patay na damo sa lupa.

Inangat ko ang aking mukha para suriin ang kapaligiran. Mula sa aking kinatatayuan, natanaw ko ang isang palasyo na hindi nabibigyan ng atensyon. Ang exterior nito ay may mga bitak, ang puting pintura ay kupas, at ang mga puno't halaman sa paligid ay tuyot.

I tilted my head. "Where am I? Is this the Cold Palace?" I mumbled at myself.

Humakbang ako patungo sa direksyon ng palasyo. Dito ako dinala ng eternal scroll na natanggap ko mula sa Prinsipe. Hindi ako sigurado kung saang parte ng bansa ang lokasyon na 'to.

I noticed that the entrance is widely open. Naglakad ako papasok doon saka nilibot ang aking paningin. Ang mga kagamitan ay luma at nahuhuli na sa makabagong panahon.

Nagtakip ako ng ilong para hindi ko malanghap ang mga alikabok sa paligid. Maging dito sa loob ay hindi man lang nalinisan. Nagkaroon tuloy ako ng kalituhan kung abandonado na ba ang lugar na 'to o ganito talaga ang itsura ng Cold Palace.

"Zero Four," I called him using telepathy.

Lumabas ito mula sa aking anino. I noticed that he is an elf, according to his appearance. His body is like a shadow, and his eyes are white. He has pointy ears, and his current level is the same as Zero One and Zero Two, a General Rank.

"Yes, master?" he asked.

"May I ask what type of shadow you are?"

"I am Zero Four, I can create all kinds of medicine whether it is for healing or poisoning."

"How many shadows in your troop?"

"There are a total of three hundred shadow elves."

"They have the same ability as yours?"

"No, there are some blacksmiths and servants."

"So, you are all not for battle?"

"Yes."

Napatango ako sa naging sagot niya. Tutal wala namang laban na nagaganap ngayon … sa tingin ko ay makakatulong sila sa pag-iimbestiga ng lugar.

"All of you that under him, come out," tawag ko sa mga ito.

Sunod-sunod naman silang nagsipag labasan mula sa aking anino. May tatlong grupo ang nabuo: blacksmiths, servants, and herbalists. Magkakasama sa iisang grupo ang mga magkatulad ng kakayahan.

"Growl!" The loud sound of a growl was from a shadow dragon.

Namutla ako at naistatwa sa aking kinatatayuan. Hindi ko na nagawang masuri ang mga elf dahil sa laki nito.

Bumagsak ang chandelier sa sahig at naglikha 'yon ng ingay sa paligid. Naagaw niyon ang atensyon ng dragon, yumuko ito upang pagmasdan ang direksyon ko.

"Hik!" Napatalon ako sa gulat noong magtama ang aming paningin.

Sa lahat ng mga shadow na nakita ko, ito lang ang natatangi na detalyado ang hitsura. He is huge, bat-winged, and scaly with a barbed tail. His front body is dark purplish-red same goes for his two horns and eyes, while his back, tail, and wings are black.

"Eliz Sofie D. Ark?" tanong nito sa 'kin.

"No, Sir! I am Sophia D. Ark, Sir!" Dahil sa sobrang taranta, hindi ko napigilang sumagot ng parang sundalo.

Naramdaman ko ang pangangatog ng pareho kong tuhod. Nangangawit na rin ang aking leeg sa pagtingala para lang pagmasdan siya ng maayos.

He chuckled. "You are my master, you don't have to treat me with formalities."

I tilted my head. Ngayon ko lang napansin na nagagawa nitong magsalita verbally.

"Can you … talk to me using your mouth?"

"Of course, I am."

"What rank are you?"

It's hard to identify because I can not feel his energy.

"You are my contractor, I am an ancient dragon, Zero."

I understand immediately the reason why I can not control myself earlier. He was the one pulling me closer to the artifact.

"I see," I said. Nilingon ko 'yong direksyon ni Zero Four para magbigay ng utos. "Could you and your shadows, dig into this place? Inspect what's in here."

"Okay, master," they said in unison using telepathy.

"...While you're at it. Clean this place for me," dugtong ko.

Madali silang nagsi kilos upang sundin ang utos ko.

"Zero, can't you turn into a bit smaller?" tanong ko sa dragon.

"I can," he answered, then turned himself into the size of my palm.

"Let's go."

Hindi ko pa nasimulan ang paghakbang ko nang biglang may pumasok na mga imahe sa utak ko. This is my first time using this skill known as Future Sight. Nakita ko ang aking sarili na patungo sa lokasyon kung saan matatagpuan lamang sa ilalim ng palasyo na 'to. Nahinto ang aking pangitain sa parte na nasa tapat ako ng isang kinakalawang na gate.

I am curious now about what's behind it. Kahit walang kasiguraduhan, nagdesisyon akong puntahan ang lugar na 'yon.

Ang daan papunta sa ilalim ay matatagpuan sa isa sa mga kwartong naririto. Nagtungo ako sa ikalawang palapag, mula sa aking kinatatayuan, natanaw ko ang silid sa may dulo ng pasilyo. I walk towards it then immediately open the door.

"Why we're here?" tanong sa 'kin ni Zero nang makapasok kami sa loob.

"Nag-activate 'yong Future Sight ko kanina. I saw something interesting under this place."

"What? Kung ganoon, bakit pa natin pupuntahan? Pa'no kung warning pala 'yon sa 'yo na may parating na panganib?"

"Let's see... Ayon!" Patakbo akong lumapit sa kinalalagyan ng libro. Hinila ko 'yon upang mabuksan ang daan sa sahig.

"Naririnig mo ba ako, ha? Eliz!"

"Stop calling me by that name, I'm not used to it," I said. "And yes, narinig kita."

Sinimulan ko ang paghakbang pababa sa hagdan. Hindi ako nahirapang kumapa sa dilim dahil awtomatikong lumiliwanag ang bawat torch na nadadaanan namin.

Nagpakawala ito ng mabigat na buntong-hininga. "Hindi ka pa rin nagbabago," sabi niya.

Sinilip ko siya. "You talk like Klein. May alam ka rin ba sa nakaraan?"

"...I do."

"Wala ka ring balak sabihin sa 'kin?"

"Hindi ko na kailangan idetalye pa sa 'yo ang nakaraan. Darating din 'yong araw na ikaw mismo ang makakaalala ng lahat."

Hindi ako makasagot sa tinuran nito, pareho lang sila ng sinabi sa 'kin ni Klein noon.

Nanatili kaming tahimik hanggang sa marating namin ang patutunguhan.

"There is an artifact inside, I feel its energy," Zero said.

I smirked. "You're right."

Sinubukan kong itulak ng mahina 'yong gate. Nakaramdam ako ng tuwa dahil hindi ito naka-lock. "Ayon, lucky..." I mumbled.

Bago tuluyang buksan ang entrance, sinilip ko muna ang kalagayan sa loob upang masiguro ang aming kaligtasan.

Natigilan ako sa aking kinatatayuan ng masaksihan ang hindi ko inaasahang makita. Buong lakas kong tinulak ang gate upang pagmasdan ng mabuti ang paligid.

Napakunot ang aking noo habang nakatitig sa kaniya. "What are you doing here?"