Ways To Escape Death

Chapter 71: Masquerade Party

Sophia's POV

I stand in front of the whole body mirror. The off-shoulder silver long gown suits my body perfectly. My ebony black hair is fixed into a high ponytail, and the silver masquerade mask I am wearing looks stunning.

Three of the shadow maids assisted me to prepare for tonight's event. One of them did my light makeup, and for me to look dramatic, she put dark red lipstick on my lips.

"Sophia, come here."

I looked in his direction, he is currently sitting on the edge of the bed. Lawrence wears a suit that matches mine. Silver tuxedo, formal white long sleeves inside, silver necktie, and a vest. There is a white cape over his shoulders with embroidered insignia, which signifies that he is part of the royal family.

"Why?" I asked as I walked towards him. He taps the bed, signaling me to sit beside him, so do I.

Pinanood ko siyang lumuhod sa harap ko. May kinuha siyang box sa ilalim ng kama, and when he opened it I saw a pair of shoes. Kulay puti ito at hindi gaano kataas ang heels, it is only in two inches.

"May I?" He is asking for my consent, kung pwede ba na siya na lang ang magsuot niyon sa mga paa ko.

I nodded my head in response. Paano pa ako makatanggi kung nakaluhod na siya riyan?

Hindi na rin ako makaramdam ng hiya kahit isa siyang prinsipe. Marahil siguro sa mga naitulong niya sa akin kaya komportable na ako sa presensya niya.

"Kumusta sa pakiramdam? Okay naman ba? Hindi ba masikip?"

I can't help but chuckle. His uneasiness is written all over his face.

"I feel fine, don't worry," I said. "Thank you, Your Highness."

He sighed. "I am pleased to know that."

Pareho kaming napalingon sa pinto nang marinig namin ang pagkatok doon ng kung sino.

"Your Highness, and Milady, nagsisimula na po ang event." Sa boses pa lang, batid kong si Bea 'yong nagsasalita sa labas.

Lawrence offered his hand to me and said, "Let's go?"

I didn't hesitate to accept it, he then carefully held my hand—to help me stand—and clings it to his right forearm.

As we walk our way to the main hall, napapahinto sa kanilang ginagawa ang mga noble na nadadaanan namin. Hindi para mamangha sa aming pagdating kundi dahil sa kuryosidad kung sino ako.

"Can I have this dance?" he asked the moment we arrived at the event.

Tatanggi na sana ako nang mahagip ng mga mata ko ang pamilyar na bulto ng tao sa hindi kalayuan. Kahit pa nakatakip ng maskara ang kalahati ng mukha nito, sa buhok pa lang na kulay puti, at gintong mga mata, batid ko na kung sino 'yon.

Parehong nagtama ang aming paningin habang siya ay may sinasayaw na babae. Hindi ko akalain na may gana pa siyang pumunta rito sa kabila ng dami ng tinatrabaho niya sa mansyon. Kasayaw rin niya ang parehong babae na napag-alaman kong nagtatrabaho para sa kaniya.

Sa sobrang inis na naramdaman ko, binigyan ko ng matamis na ngiti ang aking kaharap saka malambing na tinanggap ang alok nito sa 'kin. "It's an honor, Your Highness, I accept."