Ways To Escape Death

Chapter 66: His Tears

Third Person's POV

Madaling narating ni Killian ang lokasyon kung saan matatagpuan ang Cold Palace. He used his mana to transport himself there without using a teleportation scroll.

"Are they the ones that she unsealed in the Cup of Life?" he asked himself as he observed the shadows around the area.

Shadow elf servants are currently cleaning the front yard of the palace. May mga iilan na naka-focus sa muling pagbuhay ng mga namatay na puno't halaman, at mayroon ding mga naglilinis ng kalat sa paligid.

Killian walked towards the entrance, there he saw some maids tidying up the interiors. "Why does she have to bestow them an order to clear this place? Is she planning to stay here? Seriously? This location isn't too far from Imperial Palace, hindi safe para rito siya magtago."

"Killian Shou Adir..."

Napalingon sa kanan ang binata para bigyang atensyon ang nilalang na tumawag sa pangalan niya. Bumungad sa paningin niya ang isa sa mga shadow elf. Hindi siya nakaramdam ng pagtataka nang makita ito.

"I guess Sophia informed them about our relationship, without my knowledge. It can't be helped. I do understand if she became boastful for having me as her lover," sa kaisipang 'yan ay hindi niya maiwasang makaramdam ng kagalakan.

Tumikhim muna siya saka inayos ang kaniyang postura. "Are you...?" he asked.

"I am Zero Four," he said without using telepathy.

Zero Four could speak verbally unlike any other shadows that were under his level. Due to this reason, Duke Adir shortly realized that the elf is one of the Shadow Generals.

"It's been a thousand years since we last met," the elf continued.

Nangunot ang kaniyang noo sa narinig. "...you knew me?" he replied. "I do recognize that you are one of Sophia's shadows, but I don't recall we did meet each other before."

Confusion was written in his eyes, he tilted his head then said, "How's that possible? You do know us back then, even my master."

Magsasalita sana pabalik si Killian nang may sunod-sunod na imahe ang pumasok sa isipan niya. Kapareho ito ng mga nakita ni Sophia. Pinagmasdan niya ang isang binatilyo, base sa hugis ng pangangatawan at kabataan ng itsura nito, napagtanto niyang yaon siya sa edad na dalawampu't dalawa. Pinanood niya ang buong pangyayari, napahakbang siya paatras nang masaksihan ang ginawa ng binatilyo sa dalagang si Eliz.

"Y-you did well, Shou..." nahihirapang sabi ni Eliz. "Hindi ka mararanasan ang kamatayan … Ito ang sumpa ko sa 'yo."

When he returned to his senses, Killian activated his Observation Qi, to sharpen his sight and search for Sophia.

***

"Ugh! Bumalik muli sa kasalukuyan si Sophia. Para siyang masusuka sa labis-labis na emosyon na nararamdaman.

Nanghina ang pareho nitong tuhod dahilan para mapaluhod siya sa sahig. Habol-habol ang hininga, at may namuo ring malamig na pawis sa noo nito.

Napansin ng dragon ang pamumutla ng dalaga kaya natigilan ito sa ginagawang pagsunog sa mga bangkay.

"Master! What happened?" Zero asked. "You're pale." Madali itong lumipad palapit para suriin ang kalagayan niya.

She remained silent, pinaki ramdaman niya ang paligid. Nakarinig siya ng mga mahinang yapak patungo sa kanilang direksyon. Ang taong iyon ay nahinto sa kaniyang gilid, sinulyapan niya lang ang paanan nito, may patak ng parang tubig ang dumapo sa sapatos ng lalaki.

Hindi na niya kailangan pang iangat ang paningin. Batid na ni Sophia ang emosyon sa mukha ng nasa harapan. "Sa pagluha mo pa lang … mukhang may nalalaman ka na," she said, coldly.

The man standing, felt a sudden pang in his chest. The tone and the way she talked, he's not used to it. Napakapit siya sa suot na coat, nagbabakasakali na makatulong 'yon para maalis ang bigat sa dibdib. Puno ng kalungkutan, at tuloy-tuloy rin ang pag-agos ng luha mula sa mga mata niya.

"...What do you want me to do?"

Napayukom ng parehong kamao si Sophia. "Ayaw ko nang makita ka pa."

"I can't..." he said. "You know, I can't..."

Lakas loob na inangat ni Sophia ang paningin. Namumula ang parehong pisngi nito, maging ang ilong at mga mata. "Why...? Dahil ba buhay ako ngayon kaya balak mo ulit akong patayin?" Hindi niya maiwasang pumiyok nang sumigaw siya dahil parang may nakabara sa lalamunan niya.

"Hindi ko 'yon m-magagawa..." His voice is trembling, umiling-iling ito para itanggi ang paratang ng dalaga. "Wala sa isip ko … na gawin ang bagay na s-sinasabi mo."

"Are you going to keep on denying it? Kailan pa, ha? Kailan mo pa ako niloloko, Killian!"

Nagitla si Zero sa lakas ng boses nito. Madali siyang bumalik sa anino ng dalaga upang hindi na mapanood pa ang senaryo.

"Shou … Killian Shou … malinaw na malinaw 'yon lahat sa alaala ko." She gritted her teeth, using her right palm she covers her face as she starts to cry her heart out. "I hate you!"

"Nakatutuwa ba na makita akong ganito? Ito ba ang plano mo sa simula pa lang!"

Sophia heavily pressed her face to wipe her tears. She glared at him and said, "I understand now. Why seems it wasn't a big deal for you, when you learned about my being as the Dark Priestess." Tukoy nito sa araw na dinalaw siya ni Killian sa White Dukedom. No'ng inakala niya na gagamitin nito ang kaniyang sikreto upang takutin siya.

Napahakbang paatras ang binata. Namuo ang kalituhan sa isipan niya. "What are you talking about?"

"Kung bakit, hindi mo 'yon ginamit para ipam-blackmail sa 'kin," she laughs, sarcastically, "Lahat ba ng pinakita mo sa 'kin, kasinungalingan lang? Sa una pa lang, may nalalaman ka na? Bakit ko nga ba kinalimutan, ang orihinal na karakter na mayroon ka. "

"You want me … dead?" Tears start to flow, she looks straight into his eyes, pretending with ease. Ang kamay niyang may hawak na gintong kutsilyo, tinapat ng dalaga ang talim nito sa kaliwang dibdib.

Nagdilim ang ekspresyon ni Killian. "Are you that so desperate to leave me?"

Sophia felt her heart, beating triple time. She faintly smiled. "'Cause if you don't, I will kill myself." Her body trembles as she meets his looks daggers. Nagpakawala rin ito ng mabigat na aura sa paligid.

Dumilim ang buong bansa ng Asterin, dala ng mga naipong itim na ulap sa kalangitan. Umalingawngaw ang malakas na kulog at kidlat mula sa labas ng palasyo. The man can't take Sophia's hatred towards him or the relieved smile on her face. For him, that smile meant that she indeed want to leave his side.

He clenched his fist, and mumbled, "...why do you treat me like this?"

"Why? Siguro dahil hindi na kita magawang pagkatiwalaan pa," she thought, yet this is what she said, "I do not wish to be manipulated by anyone, including you."