Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 4

Brandon en ik fietsen naar school. We zijn al een kwartier onderweg en hij heeft nog niks gezegd. "Ben je altijd zo stil op de fiets?" vraag ik. "Ben je altijd zo onbeschoft?" zegt Brandon geïrriteerd. "Oké, dan niet" zeg ik. "Waarom heb je nog geen rijbewijs? Je mag toch al vanaf 16 ½ jaar een rijexamen doen?" vraag ik. "Waarom hou jij niet gewoon je mond?" vraagt hij. "Zeg, als jij de hele tijd zo kortaf tegen mij blijft doen, dan wordt het er echt niet gezelliger van hoor" zeg ik. "Je meent het" zegt hij. "Ja, eigenlijk wel ja. Ik heb ook niet voor deze situatie gekozen" zeg ik. Hij negeert wat ik zeg en fietst gewoon door zonder nog een woord tegen mij te zeggen. We komen aan op school en zetten onze fietsen in het fietsenrek. "Brandon, kun je me laten zien waar ik eerst heen moet?" vraag ik. "Dat zoek je zelf maar uit" zegt hij kortaf. Jemig, wat een chagrijn. "Ik sta om tien voor half vier bij het hek. Want ik denk niet dat je de weg terug kan vinden" zegt Brandon. Hij loopt naar binnen.

Ik loop ook naar binnen en kijk om me heen. Het is een groot gebouw. En er lopen overal kinderen. Klinkt logisch, maar de school waar ik eerst opzat was het tegen over gestelde. Het was een kleine school met niet heel veel kinderen. Je had wel een normaal aantal mensen in een klas maar er waren niet heel veel klassen per niveau. Bij ons had je iets van twee klassen per niveau en hier zijn er wel vijf. Nou ja, behalve het vwo natuurlijk, maar daarvan heb je meestal minder klassen dan de rest. "Jij bent vast de nieuweling" zegt een meisje die opeens voor me staat. Ik kijk haar vragend aan. "En jij bent?" vraag ik. "Oh, sorry" zegt ze. Ze geeft me een hand. "Ik ben Audrey. Ik zit bij je in de klas" zegt ze. "Ik ben Romy. Hoe wist je dat ik de nieuweling was?" vraag ik. "Oh, dat kon ik zien" zegt Audrey. "Dat kon je zien?" vraag ik. "Ja, je stond stil en stond om je heen te kijken alsof je wat aan het zoeken was" zegt ze. "Dat valt wel op, tussen de rest van de massa" zegt ze. "Kom, ik laat je zien waar we heen moeten" zegt Audrey. "Mooi, anders kom ik nooit op tijd in de les" zeg ik. "Volgens mij hebben we precies dezelfde vakken" zegt Audrey. "Dat is wel erg toevallig" zeg ik. "Klopt. Heb je al een locker?" vraagt Audrey. "Nog niet" zeg ik. "Dat regelen we wel in de pauze" zegt ze. "En hoe laat is dat?" vraag ik. "Van tien voor half elf tot tien over half elf" zegt ze. "Hebben jullie twintig minuten pauze? Hoe lang duren de lessen dan?" vraag ik. "Ja. 50 minuten. Hoe was dat op je vorige school dan?" vraagt Audrey. "De lessen duurden 45 minuten en de kleine pauze duurde maar een kwartier" zeg ik. "Dan was je mooi op tijd klaar" zegt Audrey. "Nou ja, met ons vakkenpakket ben je nooit op tijd klaar" zeg ik. "Daar heb je gelijk in" zegt ze.

De eerste les is begonnen. Scheikunde. Ik kijk naar de docent. Het is een typisch scheikunde docent. Een klein mannetje met lichtgrijze krulletjes en een rond brilletje. Audrey stoot me aan. Ik kijk haar aan. "Wat is er?" fluister ik. Ze wijst naar een schrift naast mijn arm. Er stond wat in geschreven. Ik lees wat er staat. De lokalen zijn best makkelijk te vinden. De lokalen met 100 zijn op de eerste verdiepingen en de lokalen met 200 zijn op de tweede verdieping. Er staan ook overal bordjes die je de weg wijzen, voor als je het even niet meer weet. Ik pak een pen uit mijn etui en schrijf er wat onder. Dankje, dat zal vast goed van pas komen. "En je hebt mij natuurlijk nog" fluistert ze. Ik glimlach. Kon ik dan toch makkelijk nieuwe vriendinnen maken?

 Hope you enjoyed! x Vergeet niet te stemmen en een reactie plaatsen mag natuurlijk ook altijd (: Als je dit verhaal leuk vind en je hebt mijn andere boek nog niet gelezen. Dan is dat ook zeker een aanrader! Want dat verhaal heeft hetzelfde genre als dit verhaal. (I fell in love with my English teacher...<- zo heet mijn andere boek).