Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 37

De volgende morgen word ik bezweet wakker. Wat een nacht.. Ik heb uiteindelijk maar 4 uurtjes kunnen pakken. Het besef dat Brandon gister is out gegaan, is er nog steeds niet. Mijn vader en de moeder van Brandon waren in no time in het ziekenhuis. Zijn moeder helemaal in shock. Ze wou perse bij hem blijven vannacht. Ik natuurlijk ook, maar niemand mocht blijven. Ze is uiteindelijk gaan slapen in de auto op de parkeerplaats. Papa was vannacht met mij mee naar huis gegaan. Nu ik weer aan Brandon denk, loop ik snel naar beneden en bel ik het ziekenhuis op. Hij moet nu toch echt bijgekomen zijn. 'Hallo mevrouw?'. 'Ja, hallo is Brandon al bijgekomen?'. 'Sorry, maar mag ik vragen wie u bent?' 'Oh ja, natuurlijk. Mijn naam is Romy Putten. Brandon is gisteravond opgenomen in het ziekenhuis nadat hij een ernstig auto-ongeluk had waar ik bij betrokken was'. 'Oké, als u even geduld hebt dan ga ik het even navragen'. 'Prima'. *Tududuluu* O, heel fijn, zo'n typisch irritant muziekje wanneer je in de wacht wordt gezet. Ik neem de telefoon mee en ga weer naar boven. Eens kijken of papa nog een beetje heeft kunnen slapen. Ik klop op de deur. Geen antwoord. Als ik de deur open doe, zie ik niemand in de slaapkamer. Huh? Ondertussen sta ik nog steeds in de wacht. Ik kijk overal; in de badkamer, de andere slaapkamers, keuken en woonkamer. Nergens was mijn vader te bekennen. Wat is dit nou? Een tikkeltje nerveusheid schiet door mijn lijf. Er was ook nergens een briefje te bekennen waarop stond waar die heen was gegaan. 'Mevrouw Putten?'. 'Ja?'. Snel houd ik de telefoon weer bij mijn oor. 'Ik kan u helaas nog niks over de situatie vertellen'. 'Pardon?'. 'Ja, het spijt me'. 'Maar u kunt toch wel vertellen of die in levensgevaar is of niet?'. 'Ik mag daar momenteel geen uitspraken over doen'. 'Ben je nou helemaal betoeterd? Mijn vriend is buiten bewust zijn en u mag mij niet vertellen of de kans aanwezig is dat hij wel of niet doodgaat?'. 'Ik snap uw frustratie, maar..'. 'Ja natuurlijk snapt u dat' onderbreek ik haar. 'Ik ga u geen nadere informatie geven omdat ik dat op dit moment niet mag en kan geven. Als u verder nog vragen heeft dan moet u nog een keer naar dit nummer bellen'. 'Ja ho eens eve..'. Fijn, wordt de telefoon ook nog op de hoorn gelegd ook. KUT. Wat moet ik nu doen? Ik hij mezelf gauw in een spijkerbroek en t-shirt en spring dan snel op de fiets. Het ziekenhuis is een halfuur fietsen maar veel beters kan ik op dit moment niet verzinnen. Ik bel mijn vader op. Geen reactie, zoals te verwachten. Ook Yvonne neemt haar telefoon niet op.

Eenmaal bij het ziekenhuis aangekomen, is er grote paniek. Ik loop naar mijn vader toe.  'Papa, waar was jij?'. 'Romy, wat doe jij hier?'. 'Nou wat denk je zelf? Ik zat gister in de auto met Brandon. Ik had een ernstig auto-ongeluk en Brandon is buiten bewust zijn geraakt. En dan vraag je aan mij wat ik hier doe?'. 'Je hebt gelijk'. 'Waar is Yvonne?'. 'Aan het discussiëren met de arts'. 'Wat is hier in hemelsnaam aan de hand?'. 'Ze willen ons niet vertellen in wat voor toestand Brandon is'. 'Nee daar ben ik ook achter gekomen' zeg ik geïriteerd. Papa kijkt me vragend aan. Ik had vanmorgen ook gelijk naar het ziekenhuis gebeld. Wat zei de arts dan?'. 'Dat hij nog steeds buiten bewust zijn is en dat ze nog geen uitspraken kunnen doen over de ernst van de situatie'. 'Misschien moeten we de arts dan maar zijn werk laten doen in plaats van hem van het werk te houden door elke keer in discussie te gaan'. 'Je hebt gelijk ik zal Yvonne ophalen'. 

Een halfuur later besluiten Marc en Yvonne snel een broodje en wat schone kleren op te halen. Alhoewel Yvonne er echt op stond dat ze geen voet buiten het ziekenhuis zou zetten totdat ze wist in wat voor toestand Brandon is, maar uiteindelijk heeft papa haar toch over kunnen halen. Ik zit in de wachtruimte bij de desbetreffende afdeling. De arts verschijnt plotseling. 'Waar is de moeder van Brandon?' vraagt ze aan mij. 'Die zijn even snel eten aan het ophalen. Hoezo? Heeft u al nieuws?'. De arts knikt. 

Papapaam spanning & sensatie. Sorry even geen klef hoofdstuk, maar wel een onwijze cliffhanger.