Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 14

Bij Audrey thuis aangekomen, gaan we naar haar kamer. Er stond een groot bureau, een tweepersoonsbed, twee stoelen en een grote kledingkast. "Wow. Jij komt niks te kort" "Ik mag inderdaad niet zeuren" Ik ga op één van de stoelen zitten. "Ik denk dat Brandon nog niet helemaal aan de situatie is gewend" "Maar dan hoeft hij toch nog niet zo stom tegen mij te doen? Daar schieten we toch helemaal niks mee op?" "Nee, daar heb je gelijk in. Misschien moet je hem even wat ruimte geven. Je merkt het vanzelf wel wanneer hij toe is aan een band met zijn stiefzus" *bzzz* Mijn mobiel trilt in mijn zak. Ik pak mijn mobiel en open het bericht. *Sorry dat ik wegfietste. Ben je verdwaald?* "En daar komt hij nu mee" zeg ik. "Huh?" vraagt Audrey. Ik laat haar het bericht zien. "Beetje laat inderdaad.." *Ja, ik ben verdwaald. Maar mijn vriendin was zo aardig om me op te halen* *Het spijt me echt! Ik heb gewoon tijd nodig om dingen op een rijtje te zetten. Ik hoop dat je dat begrijpt* *Het is oké* Ik laat het gesprek lezen. "Ik zei het je toch" "Echt bedankt Audrey" "Voor wat?" "Dat je me begrijpt" "Tuurlijk. Je komt morgen wel om te chillen eh?" "Ja!" "Mooi" "Misschien moet ik maar eens terug naar huis. Ik heb thuis nog van alles te doen" "Ja, is goed. Weet je de weg vanaf hier?" "Duh. Twee straten lijkt me niet zo moeilijk" Audrey lacht. "Tot morgen Romy" "Tot morgen".

Als ik thuis kom, zit Brandon televisie te kijken. "Hoi" zeg ik. "Hey" Ik loop net naar boven als Brandon vraagt of hij even met me kan praten. Ik ga naast hem zitten op de bank. "Het spijt me echt van vanmiddag. En van de keren dat ik zo bot tegen je deed. Elke keer als ik weer een sarcastische opmerking maak of chagrijnig antwoord, heb ik er meteen spijt van. Ik denk gewoon niet na, voordat ik wat zeg. Ik weet gewoon niet hoe ik hiermee moet omgaan" "Waarmee moet omgaan?" "Met dit hele gedoe. De scheiding van mijn ouders. En nu dat jullie in een keer bij ons in huis wonen. Ik weet dat het voor jou ook moeilijk is, maar ik snap gewoon niet hoe je er zo makkelijk aan kunt wennen. Ik was hier een hele tijd alleen met mijn moeder en dan komen jullie in een keer bij ons in huis" "Ik weet het... En geloof me het is voor mij echt niet zo makkelijk als je denkt. Wat denk je van mijn moeder? Die vertrok zomaar naar het buitenland en die heb ik sindsdien nauwelijks meer gesproken" "Ik haat scheidingen. Ouders zeggen altijd dat kinderen niet de dupe van scheidingen mogen zijn, maar uiteindelijk zijn we dat toch. Wij moeten ons zomaar kunnen aanpassen aan hun nieuwe liefde" "En de vreselijke aanhang van hun nieuwe liefde die je leven alleen maar erger maken" "Hey! Heb je het nou over mij? Ik probeer hier een heel mooi verhaal uit te leggen en het wordt gewoon niet gewaardeerd" zegt Brandon voor de grap teleurgesteld. "Onze ouders proberen het er het beste van te maken en misschien moeten wij dat ook eens doen" "Klinkt als een goed plan" "Dan ga ik nu de hele avond doorbrengen op deze bank met een bak popcorn en een lekker koud biertje. Wil jij ook?" Hij loopt naar de keuken.

~ SHARE, VOTE AND COMMENT!! THX ~