Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 9

p.o.v. Romy

Als ik de volgende dag wakker wordt, kijk ik op de wekker. Kwart over zeven?!?! Verslapen! Dat heb ik weer hoor.. Ik doe snel dezelfde kleren en schoenen als gister aan en loop dan naar de badkamer. Ik was mijn gezicht en doe wat mascara op. Dan loop ik naar beneden, richting de keuken. "Verslapen?" vraagt Brandon met een grijns. "Ja, verslapen ja! En aangezien niemand hier mij even wakker kan maken" zeg ik terwijl ik snel wat brood smeer. "Dat is toch echt je eigen verantwoordelijkheid. Ik bedoel, we kunnen er toch vanuit gaan dat je zelf de wekker kan zetten?" vraagt Brandon. "Goh, ben je weer in een irritante bui? Het zal ook eens niet" zeg ik mopperend. "Waar zijn Yvonne en papa eigenlijk?" vraag ik. "Die gaan om kwart over zeven naar hun werk, weet je nog?" vraagt hij. Ik rol met mijn ogen. Ik loop naar de eettafel en eet daar mijn brood op. Brandon gaat tegenover mij zitten. Hij kijkt op zijn horloge. "Zeg Romy... Het is vijf voor half acht. Wat is de bedoeling? Moet ik alvast naar school toe?" vraagt hij. "Ik dacht dat jij niet zo vroeg van huis wou?" vraag ik. "Ik vind dat persoonlijk niet zo prettig nee. Maar aangezien jij doet alsof je een prinses bent en denkt dat je hier zomaar alles kunt bepalen, ging ik ervan uit dat we inmiddels op de fiets zouden zitten" zegt hij. "Ach, hou toch op" zeg ik. Als ik ergens geen zin in heb, dan is het wel het irritante en bespottende gedrag van Brandon.

Ik pak nog gauw mijn tas in, pak mijn portemonnee om de lunch mee te betalen, aangezien ik geen tijd meer heb om brood te smeren en loop dan naar buiten. Gelukkig is Brandon ook klaar om naar school te fietsen. "Waarom fiets je zo snel?" vraagt Brandon spottend. "Omdat ik op tijd in de les wil komen, daarom" zeg ik. "Als ik om twintig voor acht van huis fiets ben ik ook nog keurig op tijd hoor" zegt hij. "Zelfs zo keurig dat ik precies wanneer de bel gaat de les binnenkom. Vind je dat niet knap?" vraagt Brandon. "Nou helemaal super" zeg ik sarcastisch. "Jammer hè, dat je niet boos vooruit kan fietsen? Want ja, je weet de weg nog niet" zegt Brandon. "Klopt. Erg jammer. Ik gebruik morgen wel google maps. Alles beter dan dit" zeg ik. "Ik hou m'n mond wel" zegt hij. "Dat zou heel fijn zijn" zeg ik.

Als ik nog net op tijd binnenkom bij de aardrijkskunde les, ga ik naast Audrey zitten. Ik leg mijn boeken op tafel. "Fietste je alleen vanmorgen?" vraagt Audrey fluisterend. "Nee, hoezo?" vraag ik terug. "Omdat je zo laat bent. Misschien kon je de weg niet vinden of zo" zegt Audrey. "Ik had me verslapen, maar ik fietste met Brandon mee. Wat natuurlijk super gezellig was" zeg ik sarcastisch. "Hmm.. het gaat dus nog steeds niet zo goed tussen jullie?" vraagt ze. "Nee, totaal niet. Hij maakte de hele tijd van die cynische en sarcastische opmerkingen" zeg ik.

In de kleine pauze stelt Audrey mij voor aan haar vriendinnen. "Romy, dit zijn Amy, Jade, Sofie en Maud" zegt ze. "Hallo allemaal" zeg ik. Ik glimlach vriendelijk naar hun. Ze zeggen hoi terug. "Ben je hier naartoe verhuist?" vraagt Jade. "Ja" zeg ik. "Nog even wennen dus" zegt ze. "Klopt" zeg ik.

Na een poosje voel ik me al snel op me gemak. De meiden zijn aardig en betrekken me gelijk in hun gesprek. Ik denk dat ik het wel zie zitten om met ze te "chillen". Ik zie Brandon opeens voorbij lopen, hij loopt met het meisje die ik gister per ongeluk bij hem heb weggejaagd. Blijkbaar is het hem gelukt om haar te overtuigen dat ik geen vriendin van hem ben. Ugh, stel je voor. De vriendin van iemand die zo arrogant en egoïstisch is.

Deel het verhaal met anderen, plaats een leuke reactie en druk natuurlijk op de vote knop! -xxx-