Verliefd op mijn stiefbroer

Hoofdstuk 27

Ik klop op de deur van meneer De Leeuw. Ik had hem nog nooit gezien, maar ik wist wel dat hij bij de directie van de Havo hoorde. "Kom maar binnen". Ik loop het hokje binnen. Hij wijst naar een stoel aan de andere kant van zijn bureau. Ik ga zitten. "Hallo. Ehm..." begint hij. "Romy van Beek" vul ik hem aan. "Aah onze nieuweling van 5havo". "Ja, dat klopt". "Wat brengt jou hier?". "Ik ben er uitgestuurd bij Wiskunde". "Oh. Nou, dat is niet zo'n leuk begin". "Nee. Alice draaide zich om en praatte tegen mij en toen ik daar op reageerde werd ik weggestuurd". "Ach die Alice.. ja, dat is me er eentje.. Ga maar naar het studeerlokaal bezig met huiswerk. Ik ga hier geen melding van maken, maar zorg de volgende keer wel dat je oplet". "Zal ik doen, meneer. Dankuwel!". Dat is snel opgelost.

's Middags als ik thuis kom, is Brandon al thuis. Hij zit op de bank met zijn mobiel. Ik gooi mijn jas en tas aan de kant en schenk wat drinken in. Ik schrik op. Brandon geeft me een kus in mijn hals. Ik had hem helemaal niet horen aankomen. "Hey" zegt hij. "Hoi". "Hoe ging het op school?". "Geweldig". "Niet dus". "Klopt. Ik werd er uitgestuurd doordat Alice tegen me zat te zeuren". Hij grinnikt. "Dat zal vast wel meevallen". Ik loop met hem naar de bank en ga zitten. "Ze vertelde me dat jullie een afspraakje hadden". "Een afspraakje? Scheikunde maken bedoelt ze". "Dat zei ik ook al, maar ze voegde er duidelijk aan toe dat het niet voor scheikunde was en dat je tegen me had gelopen. Het was namelijk de bedoeling dat jullie samen Netflix gingen kijken". "Nou niet dat ik weet". Ik kijk hem aan. "Brandon, echt niet tegen me gaan liegen. Als ik ergens niet tegen kan dan zijn het mensen die niet de waarheid vertellen". "Romy! Ik lieg niet. Wie geloof je nou? Alice of mij?". "Jou". "Dankje. Trouwens.. ik denk dat we even moeten praten". Ik slik. Die zin geeft me de rillingen. Dat betekent nooit iets positiefs. "Ja?" dring ik zenuwachtig aan. "Ik denk dat we elkaar even wat meer ruimte moeten geven". "Hoe bedoel je?". Mijn handen beginnen lichtjes te trillen. "Gewoon zoals ik het zeg. Ga met je vriendinnen uit, naar een discotheek of zo'n jeugdsoos weet ik veel. Maak wat plezier en ontmoet wat leuke jongens". "Brandon?". Hij staart naar zijn schoenen. "Brandon kijk me eens aan". Hij kijkt me aan. Hij kijkt moeilijk. "Waarom wil je dat ik andere jongens ontmoet?". "Omdat als je een jongen op een feest ontmoet of op school dan zou dat veel makkelijker voor je zijn". "Jij bent een leuke zeg. Dan maken we er een super leuke avond van. Helemaal perfect en dan laat je het hier zomaar bij zitten". "Ik laat het hier niet zomaar bij zitten". "Oh nee? Dus je wilt dat ik een leuke jongen ontmoet en dat ik hem vervolgens weer moet dumpen, omdat je erachter bent gekomen dat je me toch eigenlijk wel heel erg leuk vind?". Hij kijkt weer weg. "Romy niet doen..". "Niet doen? Weet je wel wat je net hebt gezegd". Hij kijkt me weer aan. "Denk je dat ik dat leuk vond om te zeggen?". "Weet ik niet. Zeg jij het maar. Waarom zeg je het anders". "Romy. Ik vind je hartstikke leuk. Je moest eens weten hoeveel ik voor je voel, maar dat is het hem nou juist. Als we het willen stoppen..". "We? Jij was degene die zei dat het kon. Dat het niet verkeerd was". "Romy! Luister nou heel even". "Hoe wil je het gaan doen dan? Ik wil dat je in mijn armen in slaap kan vallen, zonder dat ik me zorgen hoef te maken of onze ouders ons zo zien. Ik wil met je knuffelen. Ik wil met je naar de bioscoop. Alles wat een normaal stel ook zou kunnen doen. Echt geloof me, maar dat kan niet. We moeten alles stiekem doen. En wat als ze erachter komen? Wat dan?". "Ik snap je wel, maar het is toch de moeite waard...?". "Zeker weten. Maar Romy als het makkelijker kan, waarom zou je dat dan niet doen?". "Omdat ik veel te veel voor je voel". "Probeer het gewoon oké?". "Oké". Ik loop weg.

De bel gaat. Ik doe de deur open. Alice staat in de deuropening. "Hey Romy, was het gezellig bij meneer De Leeuw?". "Ja erg gezellig. En ik hoop dat je je niet al te veel hebt opgetut voor een middagje scheikunde maken". "Wat ben jij toch een grappige meid zeg. Zo goed gelovig". "Zoek het uit" zeg ik en ik gooi de deur voor haar neus dicht. "Romy!" zegt Brandon. "Oh sorry, bang dat ik je vriendinnetje pijn heb gedaan?". Hij staat nu voor me. Er rolt een traan over mijn wang heen. Het wordt me gewoon even te veel.. Brandon buigt zich voorover, legt zijn hand op mijn wang en geeft me een lange, zachte zoen. Ik trek me zacht terug. "Waarom doe je dit nou?" vraag ik terwijl ik een traan wegveeg. "Omdat je het allerbeste verdiend". Hij loopt langs me heen en doet de deur open. Ik loop snel naar mijn kamer.

[Zaterdagavond; nieuwe kroeg Festa! Vanaf 21.00 indrinken bij mij]. Ik verstuur het bericht naar Audrey en de andere meiden die er toen ook bij waren. [Zo, ben je er alweer klaar voor? Blijf je niet liever thuis bij Brandon ;p –Audrey]. [Nee, dat is juist de reden dat we weggaan – Romy]. [Ik zou niet te veel vragen. Ik hoor het vanzelf wel. Ik ben altijd klaar voor een feestje. Geen feest als Audrey niet is geweest. Hejaaa. – Audrey]. [Bedankt. Hahah. Ik wist wel dat ik op je kon rekenen. Kan ik na de tijd bij jou blijven slapen? – Romy]. [Ja hoor. En dan ook echt bij mij! Ik laat je niet bij een of andere kerel slapen die je maar één nacht kent, ook al weet ik niet wat er tussen jou en Brandon speelt – Audrey]. [Tuurlijk – Audrey].

Quote voor dit hoofdstuk: ~You don't know what you've got untill it's gone~

Ps. vote share and commenttt ♥