De buurtpolitie

éléna

Brigitte

'Heb jij haar adres?' Vroeg ik aan Tineke. Tineke schreef iets op een papier en gaf het af. 'Tot sebiet.' Zei ik. 'Moet Eric niet mee?' Vroeg Tineke. 'Ik zal het wel alleen doen.' Zei ik. 'Oke tot sebiet.' Zei Tineke. Ik vertrok richting mijn zus. Na een kwartiertje rijden kwam ik bij mijn zus. Nu stond ik voor de deur, ik zuchtte en belde aan. Na een tijd deed ze open. Geschokt keek ze mij aan. 'Bri-brigitte' zei ze stotterend. 'Het is nu niet de moment.' Zei ze boos en wou de deur dichtdoen. Ik hield de deur open door mijn voet en hand er tegen te zetten. 'Ga nu gewoon weg.' Riep ze en duwde tegen de deur. 'Eléna het gaat over Jarne.' Zei ik. Ze deed haar deur terug open. ' Hoe weet jij over Jarne?' Vroeg ze en keek mij verbaasd aan. ' Mijn collega's zijn hier vorige keer geweest. Jarne was toen betrokken bij een overval in de winkel.' Zei ik stil en keek naar de grond. ' Dus jij bent ook van de politie? En als jij al komt moet er iets ergs zijn.' Zei ze. Ik knikte zachtjes. ' Kom we gaan het binnen bespreken.' Zei ze en deed teken dat ik binnen mocht. We liepen naar de woonkamer waar wij ons in de zetel zette. 'Jarne is eh...is aangereden vanmorgen.' Zei ik. ' Wat? Daarom dat hij niet thuis kwam. Waar is hij nu? Jullie melden dat niet direct.' Zei ze geschokt. ' Eléna doe nu rustig. Mijn collega's zijn hier komen aanbellen maar je deed niet open.' Zei ik. ' Ik zat in bad.' Zei ze. ' Het gaat niet goed met Jarne.' Zei ik stil. Ik keek naar Eléna, ze liet een traan ontsnappen. ' W-wat is er met hem?' Vroeg ze. ' Hij ligt in coma.' Zei ik stil. Nu begon ze te huilen. Ik ging naast haar zitten en wreef met mijn hand over haar rug. ' Mijn collega's hebben u al gezegd dat je Jarne niet alleen over straat mocht laten lopen. Waarom laat je het hem dan nog doen?' Vroeg ik. ' Ik kan zelf niet naar de winkel ofzo gaan. Dus hij moest dat even gaan doen.' Zei ze wenend. ' Waarom kan je zelf niet gaan?' Vroeg ik voorzichtig. ' Ik kan geen lange afstanden doen. Ik heb een spierziekte.' Zei ze. ' Waarom zoek je dan geen thuishulp?' Vroeg ik voorzichtig. ' Ik wil dat niet.' Zei ze en keek mij aan. ' Ik heb nu het verleden achter mij gelaten en ik kijk naar de toekomst. In die toekomst wil ik u gerust helpen. Ik wil elke week voor u naar de winkel. Ik wil elke week doen wat jij niet kan. Maar laat Jarne niet alleen over straat lopen.' Zei ik. ' Ik vind dat heel lief van u. Maar ik heb u hulp niet nodig, van niemand niet.' Zei ze. Ze is nog altijd even koppig als vroeger. ' Waarom niet? Je kan zelf niet ver weg van huis.' Zei ik. ' Brigitte ik heb het jaren alleen gedaan. Dan heb ik nu niemand nodig.' Zei ze. ' Wil je mij naar het ziekenhuis brengen a.u.b.?' Vroeg ze. Ik knikte. Ze nam haar handtas en samen liepen we naar de auto. Het ziekenhuis was hier maar vijf minuten vandaan dus waren we er snel. Heel de rit was het muisstil. ' Wil je even mee gaan?' Vroeg ze. ' Tuurlijk.' Antwoorde ik en stapte uit. We liepen samen naar de kamer van Jarne. ' Ik moet nu echt wel gaan.' Zei ik. ' Oke. Het was toch leuk u nog is gezien te hebben. We spreken nog is af he.' Zei ze. ' Zullen we zeker doen.' Glimlachte ik. We gaven elkaar een knuffel en ik vertrok.

Tineke

'Waar is Brigitte?' Vroeg Koen die net uit de vergaderzaal kwam. 'Die is d-' ik werd onderbroken door een stem vanuit de gang. 'Ik ben hier.' Zei Brigitte. Ze kwamen binnen. ' En hoe was het?' Vroeg ik. 'Nu weet ik waarom ze Jarne alleen over straat laat lopen.' Zei Brigitte en zette zich neer in een stoel. 'Waarom dan?' Vroeg Floor nog voor dat ik iets kon vragen. 'Ze heeft een spierziekte en kan geen lange afstanden doen. Toen ze dat vertelde vond ik het zo erg. Ik heb haar nog hulp aangeboden maar die weigert ze. Maar ze wilt nog wel afspreken.' Zei Brigitte bij de laatste woorden glimlachte ze. ' Je bent precies blij dat je haar terug hebt gezien.' Zei ik. ' Ja toen ik haar zag kwamen alle goede herinneringen naar boven.' Zei ze blij. ' Ik ben trots op.' Zei ik en glimlachte. ' Ik ook.' Zei Floor blij. ' Waar is Eric?' Vroeg Brigitte terwijl ze recht stond. ' Die zit in de refter. Die heeft nog geen 2woorden gezegd.' Zei Koen. ' Ja die is echt boos he.' Zei Brigitte en ging naar de vergaderzaal.

Brigitte

Met een bang hartje ging ik naar Eric. Ik ging naar binnen en sloot de deur. Eric zat aan de kant van de deur, hij keek naar mij en dan terug naar zijn tas. ' Het spijt mij voor daarstraks.' Zei ik stil. ' Uhu.'  'Ik had niet zo mogen reageren op de chef en op u...'  'uhu' dat is het enigste wat hij te zeggen heeft. Het is wel een beetje normaal,maar niet leuk. ' Ik heb nagedacht over wat jij daarstraks zij. Dat ik aan de toekomst moet denken.' 'Uhu'  ik zuchtte stil. Ik zette mij naast hem neer. ' Ik ben naar mijn zus gegaan.' Zei ik. Nu keek hij naar mij. ' Ik heb haar naar het ziekenhuis gebracht. Naar Jarne.' Zei ik. Er kwam een kleine glimlach op zijn gezicht. ' Ze heeft een spierziekte,daarom dat Jarne alleen naar de winkel enzo moest.' Zei ik en keek naar de grond. ' Ik wil haar helpen...maar ze aanvaard mijn hulp niet...van niemand niet.' Zei ik teleurgesteld. ' Ik weet niet wat ik moet doen om haar te overtuigen. Ze is nog altijd even koppig als vroeger.' Zei ik. Eric lachtte zachtjes. ' Zo ken ik er ook één.' Glimlachte hij. ' Ik heb eigenlijk echt geen spijt dat ik de stap heb gezet voor naar haar te gaan. Maar ik heb wel spijt over de dingens dat ik tegen u zei.' Zei ik stil en keek hem aan. ' Ik heb ook spijt over de dingens dat ik tegen u heb gezegd. Ik heb niet mogen zeggen dat er geen toekomst zou zijn. Want dat gaat er wel zijn.' Zei hij en glimlachte. ' Ik wil mijn toekomst alleen maar met jou delen.' Zei hij. ' Dat heb je ook gedaan.' Glimlachte ik en wreef met mijn hand over mijn buik. Hij legde zijn linkerhand op de mijne en haakte onze handen ineen. ' Ik hou van u.' Zei hij. ' Ik ook v-' ik werd onderbroken door een kus van Eric. ' Van u.' Zei ik toen hij mij losliet. Hij glimlachte en stond recht. ' Kom we gaan naar de rest.' Zei hij en trok mij recht. Hand in hand liepen wij naar onze bureau. Tineke en Floor glimlachte. ' Waar was jij nu daarstraks?' Vroeg Koen. ' Bij mijn zus Koentje.' Antwoorde ik. Koen kwam naar mij en deed teken voor een high five. Ik sloeg mijn hand tegen de zijne. 'Floor heb je nog iets van Velimir gehoord ?' Vroeg Eric. 'Ja daarjuist. Hij heeft nog wel pijn maar voor de rest gaat het goed.' Zei Floor. 'Amai Eric voor u was het toch ook geen toffe verjaardag.' Lachte Koen. 'Ja ik weet het, maar we gaan dat goed maken. Wat denk je gaan we ergens eten ? Ik betaal.' Zei Eric. Ik kuchte en keek naar Eric. 'Sorry...Brigitte betaalt.' Verbeterde hij zichzelf. Iedereen lachte. 'Voor mij is dat goed.' Zei Floor. 'Voor ons ook.' Zei Tineke. 'Ah jij beslist al in mijn plaats ?' Lachte Koen. 'Als je niet wilt ga ik wel alleen mee. Dan kan jij thuis een boterham eten.' Zei Tineke zo serieus mogelijk. 'Ah nee laat maar.' Zei Koen. Iedereen lachte. 'Oke, dat is dan geregeld. Ik ga nog ff een bericht sturen naar Veli.' Zei Eric en nam zijn gsm. 'Je gaat Patrick en de chef toch meevragen?' Vroeg ik. 'Ja natuurlijk.' Antwoorde Eric. 'Ik zal het al aan de chef vragen, want jij gaat dat nog vergeten.' Zei ik en stond recht. Ik ging naar het kantoor van de chef en klopte aan. 'Binnen.' Riep de chef. Ik ging binnen en bleef aan de deur staan. 'Chef gaat u straks mee gaan eten ? Wij trakteren.' Zei ik. 'Als jullie trakteren ga ik mee.' Glimlachte de chef. 'Oke, dat is genoteerd.' Zei ik en liep terug buiten. Ik ging naar Patrick voor het aan hem te vragen.

Met z'n allen (Veli inbegrepen) waren we gaan eten in het restaurant. Na een moeilijke dag, maar toch geslaagde avond gingen we slapen. 'Zover gaan we het nooit meer laten komen he.' Zei Eric en nam mij vast. Hij legde zijn hand op mijn buik en ik legde mijn hand op de zijne. 'Nooit meer.' Zei ik. Ik gaf hem een kus en viel dan in slaap.

Hey sorry dat het zolang heeft geduurd.
Wat vinden jullie van dit deel ?
Ik ga de komende dagen niet veel online kunnen zetten door de examens en volgende week tweedaagse met school :)

Voor diegene dat examens hebben.
Veel succes

Groetjes xxx