De buurtpolitie

papa

Brigitte

Ik was onderweg naar Koen en Tineke voor dat ik naar Eric ging. Daar aangekomen belde ik aan en werd er direct opengedaan door Tineke. Ik gaf haar een knuffel en volgde haar naar de living. Koen lag met zijn ingepakt been in de zetel. Ik ging naar hem toe en gaf hem een knuffel. ' Hoe gaat het met u ?' Vroeg ik. ' Vrij veel pijn, maar voor de rest goed en zeker na het nieuws dat ik gisteren te horen heb gekregen.' Zei hij blij. Ik glimlachte en zette mij met Tineke aan tafel. ' Ik kom je eigenlijk iets vragen en zeggen tergelijk.' Zei ik. 'Zolang je maar niet om geld vraagt is het goed.' Lachte Tineke. ' Nene, waarschijnlijk mag Eric straks of morgen naar een gewone kamer en ik wil hem iets aankondigen. Dus was mijn vraag of jullie mij daarbij willen helpen.' Tineke fleurde op. ' Tuurlijk. Wat wil je aankondigen? Is het wat ik denk dat het is?' Vroeg ze blij. ' Wat denk je?' Vroeg ik. ' Ik denk dat we samen zwanger zijn.' Zei ze met een glimlach. ' Ben jij ook zwanger?' Ze knikte. ' Geweldig.' We stonden recht en gaven elkaar een knuffel. We begonnen te bespreken hoe we het zouden doen en na paar uur hadden we het perfecte idee.

Eric

Ik lag in mijn bed te staren naar het plafond. Het geluid van de hartmonitor begon me te irriteren. Na een tijd werd er op de deur geklopt. Ik keek naar de deur en zag de dokter binnenkomen. ' Goedemiddag meneer Buelens. Hoe voelt u zich vandaag?' Vroeg hij. ' Goed. Heel goed zelfs.' Antwoorde ik met een glimlach. Hij controleerde allerlei dingens op de apparaten en keek dan naar mij. ' U stelt het heel goed. U bent heel sterk en moedig-' zijn uitleg werd onderbroken door geklop op de deur. Beiden keken we naar de deur en zagen hoe Brigitte kwam binnengelopen. ' Goedemiddag mevrouw, ik was u man net goed nieuws aan het vertellen. Omdat hij een hele goede vooruitgang heeft ga ik hem sebiet laten overplaatsen naar een gewone kamer.' Vervolgde de dokter. Brigitte en ik keken hem beiden blij aan. ' Ik ga jullie laten en binnen tien minuutjes komen ze u halen.' Zei hij. ' Oke, dank u dokter.' De dokter liep de kamer uit en Brigitte kwam naar me toe. ' Dag mijn schatteke.' Zei ze blij. Nog voor ik kon antwoorden drukte ze teder haar lippen op de mijne. Net dat ze me loslaat en wilt rechtstaan trek ik haar terug tot bij mij en geef haar een liefdevolle kus. We begonnen beiden te lachen, maar onze hoofden bleven tegen elkaar leunen. ' Ik hou van u.' Zei ik en gaf een kus op haar voorhoofd. Ze nam mij stevig vast en zo bleven we aantal minuten liggen. Ons moment werd verstoord door iemand dat op de deur klopte. Brigitte stond recht en keek naar de deur. Ik lachte zachtjes en bleef haar aankijken. ' Goedemiddag, we komen u halen.' Zeiden twee verpleegsters vrolijk. Ik wendde mijn blik af en zag twee mooie, vrolijke verpleegsters aan mijn bed staan. ' Eindelijk hier weg.' Zei ik met een glimlach. ' Ik kan u best geloven dat u het hier niet zo leuk vond. We krijgen dat wel meer te horen.' Zei één van de verpleegster. Ik glimlachte en ze keek me met glinsterende ogen aan. ' Het is hier ook niet plezant, dat geluid van die hartmonitor dat begint na een tijd te irriteren.' Ze lachte. ' Zo hoor je hoe goed u hart is.' Lachend knikte ik. ' Dan hoor ik toch liever iets anders hoor.' Zei ik en knipoogde. Nadat ze alle toestellen hebben afgesloten rolden ze mij naar een andere kamer. Daar aangekomen installeerde ze mij. ' Voila se. Je ligt al vele beter nu. Mij zul je hier nog vaker zien. Dus tot straks.' Zei ze. ' Tot straks.' Lachte ik. De twee verpleegsters liepen de kamer uit. Ik keek naar Brigitte en ze keek me boos aan. Ze zette zich op de stoel naast mijn bed neer. ' Wat is er?' Vroeg ik. ' Zal je wel weten zeker.' Zei ze. In haar stem hoorde ik teleurstelling en kwaadheid. ' Was het omdat ik zo met die verpleegster praatte ?' Ze haalde haar schouders op. ' Ja dus.' Lachte ik. 'Ah, je lacht er nog mee ook.' Zei ze en keek me aan. Haar ogen waren vochtig, daardoor brak mijn hart. Omdat nu alle kabels weg zijn, probeerde ik recht te zitten. Het deed wel veel pijn, maar ik kon niet anders. Ze zou nooit reageren als ik zo bleef liggen. Ze keek triest naar haar schoenen. Haar haren hingen voor haar ogen. ' Maar schatteke toch.' Ik legde een lok haar achter haar oor. ' Ik hou alleen maar van u he. Niemand komt boven u.' Zei ik. Ze keek me aan. ' Waarom doe je dan zoiets?' Vroeg ze stil. ' Omdat ik je wou testen.' Glimlachte ik. Ik nam haar arm vast en trok haar zachtjes tot bij mij. Ze zette zich naast mij neer en keek me aan. Ik glimlachte en gaf haar een liefdevolle kus. Eerst negeerde ze het, maar dan kuste ze me terug. ' Doe mij dat niet aan he.' Zei ze stil. ' Ik kan niet zonder u. Dat weet je.' Ik trok haar stevig tegen mij aan. ' Waar is mijn kleintje?' Vroeg ik. Ze maakte zich los uit mijn greep en keek me aan. ' Uw?' Ik lachte. ' ONS' Zei ik met een glimlach. ' Die komt sebiet.' Zei ze. Ik knikte en legde me terug neer op bed terwijl Brigitte op de rand bleef zitten. Voorzichtig sloeg ik mijn armen rond haar middel en trok haar naar me toe, waardoor ze met haar rug tegen mijn zij lag. Ze keek me met een glimlach aan. ' Het is niet te beschrijven hoeveel ik van u hou.' Zei ik terwijl ik een lok haar voor haar ogen weghaalde. Ik gaf haar enkele kleine kusjes dat al snel veranderde in een intense kus. 'Ik hou ook van u.' Ze streelde met haar hand door mijn haar. Ons moment werd verstoord door iemand dat op de deur klopte. Terwijl Brigitte zich goed legde op het bed, keek ik naar de deur voor te zien wie er binnenkwam. Koen in rolstoel en Tineke die hem vooruit duwde kwamen de kamer binnen. Ik was zo blij hun terug te zien. Koen stond direct recht uit zijn rolstoel en ik zette me recht in bed. Zo gaven we elkaar een knuffel. ' Je hebt ons doen schrikken makker.' Zei Koen. Ik had er geen woorden voor. Met het loslaten lachte ik nog eens en dan gaf ik Tineke een knuffel. ' Ik ben blij jullie te zien.' Zei ik met een glimlach. 'Maar waarom die ballonnen?' Vroeg ik en wees naar de ballonnen die aan Koen zijn rolstoel hangen. 'Omdat wij willen aankondigen dat wij een kindje verwachten.' Zei Tineke en keek naar Koen. 'Oh dat is geweldig. Proficiat.' Zei ik. Al snel begonnen we bij te praten en ondertussen kwamen ook Brigitte haar ouders de kamer binnen. En als laatste waren mijn ouders en Brent samen met Floor en Velimir. Ze kwamen me allemaal een knuffel geven en mijn mama liet zelfs een paar tranen ontsnappen. Ik was blij wanneer ze Brent bij me legde. Ik gaf een kusje op zijn voorhoofd en wreef met mijn vinger over zijn kleine handje. ' Maar seg, jij hebt een nieuwe t-shirt aan.' Ik zag dat Brent een fel groene t-shirt aanhad dat ik nog nooit had gezien. Ik trok zijn t-shirtje een beetje naar beneden voor te zien wat er op stond. "Ik word grote broer." Stond er in het groot op. Eerst geloofde ik het niet, maar toen ik zag dat Brigitte met glinsterende ogen naar me keek was ik zo opgetogen dat ik haar direct een lange, liefdevolle kus gaf.