De buurtpolitie

mijn held

Tineke

Ik sprong achteruit van het verschieten. ' Wat is er?' Vroeg ik bezorgd maar ook bang. ' Dat is een beest dat mij heeft gekrapt.' Zei Koen en stak zijn handen tussen zijn benen. Koen keek terug in de struiken. ' Ik zie niets!' Zei Koen. ' Koen... die staat naast u !' Zei ik. Koen keek en lachte. ' Dat is een kat!' Zei hij. Ik ging er naar toe en probeerde de kat te pakken maar hij liep weg. ' Die kat heeft u gewoon gekrapt!' Zei ik en lachte. ' Zit gij mij nu gewoon uit te lachen?' Vroeg Koen en nam mij vast. Ik knikte. Ik was eindelijk gestopt met lachen. Koen gaf mij een kus en ging terug liggen, ik ging naast hem liggen met mijn hoofd op zijn borst en even later viel ik in slaap.

Ik werd wakker, het was al een beetje licht. ' Schatie..wakker worden.' Fluisterde ik in Koen zijn oor. Ik gaf hem een kus en stond recht. Ik nam de twee brooddozen uit de zak en gaf er één aan Koen die ondertussen al rechtzat. We begonnen te eten en kregen een bericht. Ik nam de gsm en deed het berichtje open. "Goedemorgen ! Nog even en het is gedaan!' Las ik voor. Na het eten staken we alles terug in de zak en vertrokken. We kwamen aan onze volgende hindernis. We lazen het papier dat aan een boom hing. "Ga hier binnen en probeer er uit te geraken!" Stond erop. We gingen binnen en zagen allemaal rotsen. ' Nee ik haat rotsen!' Zei ik geërgerd. ' Dan zullen we ervoor zorgen dat we er snel uit zijn!' Zei Koen. We gingen verder. Over,onder,naast,tussen rotsen.

Moeilijkste hindernis maar we zijn eruit geraakt. Toen we buiten kwamen zagen we nog een blad met daarop. " Het is jullie gelukt! Volg nu het padje!' Ik zuchtte en nam Koen zijn hand vast. ' Kom!' Zei ik en trok hem mee. Na een tijd gewandeld te hebben kwamen we aan een weg. Er stond een man. 'Jullie mogen deze weg volgen !' Zei de man en wees naar de weg tussen het bos.

We kwamen aan aan  een groot gebouw. Aan de deur stond een man met een bord vast waarop stond. "Koen en Tineke"

Koen

We zagen de man en gingen er naartoe.  ' Jullie mogen naar binnen gaan en daar naar links!' Zei de man en wees naar een hal. We gingen binnen en keken in het rond. Dan gingen we naar de hal. Daar stond  weer een man. 'Jullie mogen jullie hier omkleden. Er liggen kleren klaar als je klaar bent mag je u kleren in de zak steken en meenemen!' Zei de man en deed een deur open. We gingen binnen. Voor mij lag er een mooi costum klaar en voor Tineke een mooie zwarte jurk. We kleedden ons om, toen we klaar waren staken we onze kleren in de zak en gingen terug naar de man. 'Jullie mogen naar buiten!' Zei de man. Ik keek vragend naar Tineke. Ze haalde haar schouders op en vertrok, ik ging achter haar aan. Toen we buiten kwamen zagen we een mooie limousine staan. 'Jullie migen naar de auto gaan!' Zei de man die buiten aan de deur stond. We gingen naar de auto, een man die aan de deur stond deed de deur open en we stapten in. We vertrokken maar we wisten niet naar waar en de chauffeur wil niets zeggen. Na een uur rijden stopte de auto en kwam er iemand de deur open doen. We waren thuis. ' Eindelijk!' Zei Tineke. We gingen naar binnen en zette de zak op de grond. ' Waar is Barry? Normaal komt die toch naar ons gelopen ?' Vroeg Tineke. Ik keek haar bang aan. We liepen snel naar de woonkamer. ' Verassing !'  Tineke en ik verschoten. Al onze collega's en de commissaris en onze ouders kwamen tevoorschijn. Ze gaven ons een glas champagne. We gingen eerst naar onze ouders en dan naar de rest. ' Wie zijn idee was dit ?' Vroeg Tineke. Brigitte ,die in Eric zijn armen lag op de zetel, begon te lachen. ' Maar iedereen heeft geholpen he !' Zei Brigitte. ' Jullie waren wel schattig!' Zei ze er nog snel achter. ' Wie heeft dat allemaal gezien ?' Vroeg ik. 'Eh...iedereen!' Lachtte Floor. ' Ik pak jullie nog wel!' Zei Tineke en lachtte. Tineke en ik gingen naast Brigitte en Eric zitten.

' Wat was dat met dat geluid?' Vroeg Floor. 'Geluid ?' Vroeg Tineke. ' Ja vannacht' zei Floor. Tineke begon te lachen. ' Koen is gekrapt door een een kat.' Lachtte Tineke. 'Lach maar. Jij had wel bang. Moest ik de held weer uithangen!' Zei ik en lachtte. ' Maar jij bent altijd mijn held!' Zei Tineke en gaf mij een kus.