Bakıcı (BakuDeku)

İşte şimdi bittim!

Midoriya'nın ağzından:

Kahvaltıyı hazırlamıştım ama hazırlarken bir yandan Kacchan'a bakıyordum. Haa o sırada neden mi Kacchan? Çünkü Katchan zor olurdu, bende bu yüzden Kacchan demeye karar verdim. Neyse ona bakıyordum ve daldı baya düşünceli gözüküyordu, artık aklında ne varsa ona baktığımı bile fark etmedi. Ama en sonunda başını kaldırdı, o zamanda ben masayı kurmuştum bile.

Beni süzüp masaya bir bakış attıktan sonra bağırdı, "Keiko buraya gel, yemek hazır"

K: "Geldim abi,"

Keiko'nun ona abi demesiyle yüzünün buruştuğunu gördüm. Hayır küfür etseydi böyle yapmazdı sanırım.

Neyse masaya geçtik ve yemek yemeye koyulduk...

Keiko'nun ağzından:

Aralarında ilginç bir şey var ve ben bunu çözemedim ve abimin İzuku-san'a ne yaptığını gördüm ama onada anlam veremedim. Fakat kötü birşey yapmış olmalı ki İzuku-san ağladı.

Onu ağlarken gördüğümde çok üzülmüştüm tam içeri dalıcaktım ki abim ona sarıldı.

Bir dakika ne! Abim birine mi sarıldı? Ama bu nasıl olur abim bana bir kere bile sarılmadı. Hem anlayamıyorum abim ona bir iyi bir kötü davranıyor bana ise hep kötü İzuku-san'nın ayrıcalığı ne?

Ama şimdi itiraf etmeliyim İzuku-san geldiğinden beri abim bana karşı öncekine göre daha kibar ve tahammüllü ya da ben öyle düşünüyorum.

Heyecanla İzuku-san'a döndüm, "İzuku-san bugün dışarı çıkalım mı? "

"Olurda annen izin verir mi?"

"Ondan izin aldım yani çıkabilir miyiz?"

İzuku-san tam onyalıyacaktı ki araya abim girdi,

K: "Hayır olmaz."

"Annem izin verdi, hem sanane ki?" İnanamıyorum bu cesaret nerden geldi? Yanımda İzuku-san var diye mi?

Abim bana aşırı sinirli bir şekilde bakıp tek kaşını kaldırdı,

K: "Bak sen küçük hanıma yanındaki deku'yu örnekte alırmış."

"Kacchan yeter alt tarafı dışarı çıkmak istiyor, neden izin vermiyorsun?"

K: "Bu çocuk hep senin yüzünden böyle oldu!"

Olamaz yine kavga ediyorlar bıktım artık bundan...

"Hep sana susucak değildi Kacchan!"

"Yeter artık ikinizde susun bıktım kavgalarınızdan!" Dedim ve sinirle odama çıktım.
Bu cesaret nerden geldi cidden bilmiyorum ama artık ikisininde kavgasından bıkmıştım.

Midoriya'nın ağzından:

Burnumdan soluyordum. Derdi ne bu çocuğun!

"Kacchan o daha bir çocuk çok sert davranıyorsun,"

"Sence bu benim umrumda mı lanet deku?"

"Kendin dışında ne zaman başkalarını, onların duygularını önemsemeye başlıyacaksın acaba?"

"Bu seni ilgilendirmez!"

"İyi tamam o zaman beni burda tutan bir sebepte yok!"

Yüzüne baktığımda bir zafer sırıtışı olduğunu gördüm. Tanrım gerçekten işten ayrılcam mı sanıyor?