Bakıcı (BakuDeku)

Buzlar çözüldü...

Watashi ga kita! Dpskpssosğs neyse hadi devam edelim.

İzuku'nun ağzından:

Bir şeyler vardı bu belliydi... Bir şeyler yaşanmış bu hepten belli. Aklıma babası öldü ya da onları terk etti gibi geliyor çünkü babalarını bir kere bile evde görmedim. Ama iş için yurt dışında da olabilir. Ya da annesiyle babası boşanmış birçok ihtimal var.

Karşısında umutla bana anlatması için ona bakıyordum. Zorlanıyordu, bu belliydi ama en sonunda kendini, kuracağı cümleleri toparladı,

"Babam Keiko 4 yaşındayken öldü. Yani 3 yıl önce..."

"Kacchan istersen a-"

"Hayır Deku, belki iyi gelir."

Başımı 'tamam' anlamında salladım derin bir nefes aldı ve devam etti,

"Babam varken ben şuanki gibiydim yani bugün olduğum gibi... Sakin, neşeli, hayat dolu... Ama babam gidince içime kapandım ve istemesem bile herkesi kendimden uzaklaştırıp kendimi bu hayattan soyutlamaya çalıştım."

"Bunu da etrafındakilere kötü davranarak ve sinirli bir tutum sergileyerek yaptın."

"Evet, Keiko'da içine kapandı, annem bunu fark edince bir bakıcı tuttu. Keiko adına aradı ama benim içinde istiyordu. İlk gelen bir kızdı, ben ona aşık oldum İzuku."

Ağzım açık kalmıştı hem bana adımla seslendi hemde aşık olmuştu. Hetero mu yani? İzuku saçmalama çocuk burda acısını anlatıyor, kendine gel ve odaklan.

"Sonra ne oldu?"

"Ona babamı anlattım içimi açtım, sevgimi verdim ona, o da aynı şekilde bana. Karşılıklıydı bizimkisi ama bir sorun vardı, bu ilişki annemden gizliydi İzuku, annem bunu öğrendi ateş kustu ve o kızı anında kovdu evden. Sonraki bakıcıları ise erkek yaptı hepsi erkek geldi kız gelenleri yolladı. Ve bu böyle devam etti. Sinirli davranmamın sebebi de bu işte."

Bir saniye bir şey saklıyor anlatmadı devamını anlattıkları birbirleriyle tamamlanmadı, şuan beni geçiştiriyor. Neyse üstüne bu aşk konusunda gitmiyim ve devamını en sonunda anlatır.

Ona baktım, "Babasızlık zordur sanırım, baba sevgisi ise güzel bir şey olmalı,"

Bana anlamayan gözlerle baktı dediğimle kafadı karıştı tabi ve sordu, "Nasıl yani baba sevgisi güzel bir şey olmalı derken?"

"Hmmm benim babam ölmedi ama..."  işte tam o an, o an boğazım bir şey takıldı. Bunu sadece Denki ve Todoroki biliyor çünkü...

Kacchan'nın ağzından:

"İzuku iyi misin? İstersen anlatma," 

Onu öyle görünce baya şaşırdım. Bana acı bir şekilde gülümsedi, "Hayır bende anlatmak istiyorum. "

"O zaman dinliyorum," dedim ve gülümsedim.

"Benim babam hayatta ama beni küçükken terk etti,"  yutkundu. Aşırı zorlanıyordu ve bir şey daha söyliyecekti ama doğru kelimeleri bulmaya çalışıyordu bu belliydi. Gözünden bir yaş aktı ve devam etti,

"Ben aslında kazara doğmuşum... Sonuç olarak babam beni istememiş ve bizi terk etmiş."

Ne diyeceğimi bilememiştim. Çünkü ben baba sevgisi ne biliyordum ama bu hem onu tadamamış hem de öz babası tarafından istenmemişti...

Bi an kendimi çok bencil hissettim ve gözümden bir yaş düştü, "O kaybetti,bunu biliyorsun değil mi?"

Benim ağladığımı görünce şok içinde bana baktı ve dediğimi duyunca gülümsedi, "Evet o kaybetti. "

Sıkıca ona sarıldım. Sarılmamla onunda ağladığını, omzumdaki ıslaklıkla fark ettim. Birlikte sessizce ağladık bir süre. İkimizinde ağlaması dinince kafasını kaldırıp bana baktı ona gülümsedim,

"İzuku, ben teşekkür ederim."

"Neden?"

"Beni sen bu hale getirdin aptal! Gözümü yeniden açtın, bana geçmişte takılı kalmamak gerektiğini bir şekilde öğrettin. Bu nasıl oldu bilmiyorum ama oldu işte."

Çünkü sana körkütük aşık oldum aptal. İlk geldiğin günde o gün bir şey olucak diye hissettim. Seni kendime bastırdığım o gün bunu yaparken amacım kötüydü ama içime bir huzur doldu. Bunu kabul etmek istemedim. Hayatıma babam ve o kızdan sonra birisini daha almak ve kaybetmek istemedim. Ama sen ve senin davranışların bana hep cesaret verdi. Beni yeniden hayata bağladın. Ve bunu fark etmeden sadece sen, sen olduğun için yaptın. Sen beni kurtardın İzuku Midoriya, kendi karanlığımdan kurtardın beni...

"Ben bir şey yapmadım ki Kacchan. Hadi sana yardımcı oldum diyelim bunu seçen yine sendin bunu kendine yapan yine sensin. Özünü unutmayan, hatırlayan yine sensin."

Gahhh sanırım ona daha çok aşık olmam için yapıyor bunları.

"Olsun ben yinede teşekkür ederim. Ve Özür dilerim en başından beri sana böyle davrandığım için."

"Önemli değil Kacchan inan bana ben seni çoktan affettim. Çünkü bu sen değilsin. Senin özün bu değil ben bunu öğrendim ve bu bana yeterli..."

Aramızda bir bakışma geçti, bu o kadar güven ve huzur vericiydi ki. Bu konuşma anlaşılan ikimize de yaradı ve aramızdaki buzlar çözüldü hatta bağlarımız daha da kuvvetlendi. İşte ikimize de güven veren şey buydu...

~
Ya bir şey aklıma takıldı kitap sizi sıkmaya mı başladı? Birden bire içime oturdu bu sııslxpslxpxşc yani eğer öyleyse söyleyin gerçi aklımda hala bazı şeyler var ama işte...
Neyse arkadaşlar bu bölüm bu kadardı oylarınızı ve yorumlarınızı eksik etmeyinnn!! .d
Sonraki bölüme görüşürüz ayrıca 732 kelime öpüldünüz ♡~♡