SEÇİM (Karanlık Oyun)

KÜL

---------

Hatırlatma

" Babam hastanede biri...biri.. bizim dükkânı yak..yakmış " ayakları yerden kesilmiş bayılacak gibi olmuştu onu tutup kanepeye oturması için yardımcı olurken durumu anlamaya çalışıyorduk.

" Baban iyi mi canım " elimle yüzümdeki saçları toplayıp dizlerinin önüne çöktüm. Gözlerim dolmuş anın etkisiyle hızlı hızlı nefesler alıyordum.

" Bilmiyorum bişey söylemediler. benim babama gitmem lazım. " Yerinden kalktı.

" Bekle bizde geliyoruz " Mine onu durdurmaya çalışırken bende telefonumu aradım. Babamı aramalıydım.

" Merve bekle babamı arayalım hastane için yardımcı olur " ağlaması daha fazla şiddetlenmiş sağa sola doğru deli gibi yürüyordu.

O sırada kapı çalınca ne yapacağımı şaşırmıştım

" Sen kapıya bak " Mine kapıyı işaret etmiş hemen sonra Merve'nin koluna girmişti.

Adımlarımı kapıya yönlendirirken bir yandan da babamı aramaya çalışıyordum. Ellerim deli gibi titriyor aldığımız haberle neye uğradığımızı şaşırmıştık.

Sonunda kapıyı açarken karşımda Seymen'i görmeyi beklemiyordum.

" Gitmemiz lazım"

-------------------------

Zaman ardına bakmadan akıp giden bir nehir gibi hızla akıyordu. Kifayetsiz kalmış düşüncelerimizle, küle dönmüş dükkanın önünden geçerken haykırışlar yükseliyor insanlar yükselen ateşten kaçmaya çalışıyorlardı.

Dehşet verici manzaranın yanından arabayla geçerek hastaneye doğru yol aldık. Seymen direksiyon başında oldukça soğuk kanlı bir şekilde arabayı kullanırken Merve'nin ağlama sesleri şiddetleniyordu.

" Bitanem sakin ol bak baban iyiymiş" Mine onu sakinleştirmeye çalışıyordu. Seymen eve geldiği sırada apar topar bizi almış ve Enver amcanın iyi olduğunu söylemişti. Onun nasıl haberi olmuştu? Bizi neden almıştı? Yine soru işaretleri ile dolu bir olay daha...

" Babam iyi değil mi ?" Merve onay ister bakışlarla dikiz aynasına bakıp Seymen ile göz kontağı kurmaya çalışıyordu. Bakışlarımı ona yönlendirip söyleyeceği şeyi bekledim.

" Baban iyi birazdan göreceksin onu merak etme " naif ses tonu onu bambaşka kılıyordu.

Aldığı cevap bir nebze olsun Merve'yi sakinleştirmişti.

" Senin nasıl haberin oldu " soru dolu bakışlarımla ona bakıyor söyleyeceği şeyi merakla bekliyordum.

" Burası benim mahallem. " Yan bakışları ile beni kesti. Evet bunu biliyordum. Ne denli mahalleye hakimdi şimdi daha iyi anlıyordum. Sabah yan yana uzanırken bana bakan aşk dolu gözler şimdiye keskin kartal bakışlar ile yer değiştirmişti. Merakıma yenik düşüp birkaç soru sorarken bana olan bakışları daha da keskinleşti.

" Yangını kim çıkarmış peki " baktı ve önüne dönüp yola bakmaya devam etti. Derin bir nefes alarak konuştu.

" Bunun bir kundaklama olayı olduğunu düşünüyorlar" diyerek yarıda kesti. Düşünüyor gibiydi. Verdiği kısa cevapla olayı geçiştiriyordu. Buna adım kadar emindim.

"Kim neden böyle birşey yapmak ister Allah'ım kafayı yiyeceğim" Merve tekrar ağlamaya başlamıştı. Korkunç bir olaydı bir çok insanın evi dükkanı ateşler içinde kalmıştı. Gözümün önünden gitmeyen görüntü ile Merve'ye dönerek eline uzandım ve destek verircesine sıktım.