Hanamiya Makoto Scenariusze

11. Kiedy jest chory

Zrezygnowana popatrzyłam na bruneta.

- Makoto, ja naprawdę jestem w stanie zrozumieć wiele, ale to, że będąc pijanym wyszedłeś w nocy z domu i położyłeś się na wycieraczce...brak mi słów na ciebie. - westchnęłam kładąc mu nowy okład na rozgrzane czoło.

- Mogłaś mnie przypilnować. - mruknął ledwo przytomny.

- Spałam do cholery, tylko w przeciwieństwie do ciebie ja robiłam to w domu. Leż. - popchnęłam go widząc, że ma zamiar wstać.

- Niedobrze mi. - chwilę po tym odbiło mu się jakby miał zaraz zwymiotować. Skrzywiłam się od samego dźwięku i poszłam do kuchni, stamtąd zabrałam dużą miskę i wróciłam do pokoju.

- Jak masz już zwracać zawartość żołądka, to chociaż do tego to rób. - powiedziałam stawiając naczynie obok łóżka i z powrotem na nim usiadłam. - Załatwiłeś się. - pokręciłam głową i zmierzwiłam jego już i tak roztrzepane włosy. - Chcesz coś zjeść? Mogę ci zrobić tak na szybko ramen, bo wiem, że zaraz cię będzie nosić i będziesz próbował do mnie zejść na dół jak wezmę się za coś wymagającego więcej czasu. - Makoto jedynie lekko skinął głową mrucząc jakieś potwierdzenie.

*Godzina później*

Postawiłam miskę z parującą zupą na szafce nocnej i usiadłam na kołdrze. 

- Makoto, wstawaj. - potrząsnęłam delikatnie jego ramieniem. - Musisz usiąść. - pomogłam mu podnieść się chociaż do pozycji półsiedzącej. - Rozumiem, że mam cię nakarmić? - sięgnęłam po naczynie i nabrałam trochę wywaru na łyżkę. - Powiedz "aaa". - zaśmiałam się .

- Zginiesz marnie. - wychrypiał po przełknięciu. 

- Ale kochanie, ja się tylko uczę jak należy karmić dzieci. - zaczęłam się jeszcze bardziej śmiać, na co brunet popatrzył na mnie morderczym wzrokiem. - No już, przecież sobie tylko żartuję. Mam nadzieję, że szybko wyzdrowiejesz, bo pojutrze mam wizytę dodatkową u ginekologa. Wszystko przez ten mój brak apetytu wywołany nadwrażliwością na zapachy. Nawet nie wiesz jakie to irytujące, że nawet oyakodon jest dla mnie niezjadliwy, gdzie wcześniej potrafiłam pochłonąć dwie dokładki. - przez cały czas jak mówiłam podawałam mu zupę.

- Gdyby nie twój ramen, to też bym pewnie nic nie przełknął. - westchnął. - Chociaż mogłaś dać więcej soli.

- Mogłeś to już przemilczeć. Poza tym nie chciałam go mocno doprawiać, bo ta miska, którą wcześniej przyniosłam to mogłaby się rzeczywiście przydać. Nawet nie próbuj tego w żaden sposób komentować. - warknęłam wciskając mu łyżkę do buzi. Podsumowując, Hanamiya kiedy jest chory, potrafi być strasznie nieporadny, ale mimo wszystko to nadal Makoto, który nie odpuści sobie uszczypliwości.