I'm Innocent, I did Nothing (SOON TO BE PUBLISHED UNDER CLP)

Chap2 - Amethystine High

Students are all in their school uniforms, napakalinis tignan dahil lahat ay nakauniporme. White blouse with a clear purple ties and a bluish-violet skirts and pants.

Ofcourse ako nakauniform na rin kahit na transferee pa lang ako, Uncle already prepared what I need for this school.

Kahit na hindi ako nakapagtapos ng Grade 7 and 8, he pulled some strings for me to enter Grade 9 here.

My Uncle has so many connections and I can't deny the fact that some of those involves some illegal stuffs, pero hindi kasama sa transactions ng illegals si Uncle, he's just a friend whose supporting them.

I reached my room which is Grade 9-A, not bad. Lahat sila ay nakatingin sa'kin, and yes, I already normalized it too, normal na 'to sa mga bagong salta, ang pagtinginan ng lahat.

Minsan hindi ko sineset-aside na baka jinujudge na nila ako irrevocably, kasi gano'n naman talaga ang mga tao diba? Kahit hindi ka pa nila kilala, may mga hula-hula na sila tungkol sa ugali mo. Unsupported assumptions na hindi naman totoo.

I occupied the seat at the front, mas gusto ko dito sa unahan. Malapit sa board, malapit sa teacher, at syempre malapit sa pintuan para kapag uwian hindi na ako makakasabay pa sa tulakan.

Front seat is also the best dahil walang iistorbo sayong chismosa o kung ano pang mga disturbing stuffs dahil kitang-kita agad ng teacher. I can focus here, ayoko ng destructions.

"Goooooddmooorrrniiiinnngg Maaaaa'aaam!" sabay-sabay na bati ng lahat na animo'y mga kibdergarten nang makitang papasok ang isang babaeng naka-old-fashioned na eyeglasses.

"My god, p'wede ba yung greeting nyo ng goooooooddmmoooorrniiiinngg Maaaaaa'aaamm ay ayusin niyo. Jusko, fourth year na kayo children." Maktol nito habang inilalapag ang laptop at may isang estudyante rin na nagaayos ng teaching thingies niya.

Alam kong ang iba dito ay iniisip na, na sipsip ang isang 'yon o kaya naman ay pabida dahil sa ginagawa nitong pagtulong sa teacher. Well, toxic minded people nga naman.

"Okay, so Ms. Cy are you sure that you want there in front?" nakapameywang na tanong ng teacher sa'kin. Tumango naman ako sabay "opo" bilang sagot.

"Okay, then," she halted while fixing her eyeglasses. Ugh, introduce yourself lang naman ang sasabihin nito eh. "... introduce yourself here in front." pagpapatuloy nito sa sasabihin niya na nahulaan ko na.

Kahit nakakatamad na tumayo, pinilit ko pa rin ang sarili ko at nagpunta sa unahan. All eyes are settled on me, nagaantay sa pagpapakilalang gagawin ko, lahat sila ay tinignan ko isa-isa, examining their aura. Yeah, I can distinguish a person's aura by just looking at them.

Only few of them showed an aura of color red, which I sensed it means determination not anger. Majority of them has bored aura and I can't blame them, ganiyan naman talaga ang buhay estudyante, kahit gaano mo kagusto mag-aral, o kahit na determinado ka pa, mabo-bored at mabo-bored ka pa rin.

"I'm Liessandra Gom-" I halt. "Liessandra Cy, 14 years old." then I go back to my seat.

Naalala ko na Cy na pala ako ngayon, that's what Uncle Henry said. Inayos niya ang papeles tungkol do'n dahil sa hinala namin na baka hanapin ako ng mga may gawa sa pagpatay sa pamilya ko. We have assumptions that who ever did that, they're probably a notorious criminals... And I'll find them. Hindi ko sasayangin ang dalawang taon na iginugol ko para sa paghahanda, I sacrificed my studies for it. I would give justice to my family, and to my li'l brother, Ali.

Nagsimula na ang klase at nadidistract pa rin ako sa mga tingin ng kaklase ko. Para kasing mangangain sila ng tao kung makatingin sila eh. Hindi ko alam kung dahil ba nagagandahan sila sa’kin o napapangitan, o kaya naman natethreaten? Ano naman ang ikatatakot nila?