Ünlü Leza hapishanesi, 1049 numaralı mahkûm, Asil Mavera Cansaran.
Onu aslında hapishaneye tutsak eden, Korhan Safir Alaca'nın ta kendisiydi...
+18 yaş sınırı vardır.
Not: Hikâye harem, şiddet, smut ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerecekti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kupa Papazı en şiddet yanlısı oyun kartıdır. Diğerlerinin aksine bir tek onun elinde kılıç vardır. Çünkü kardeşlerini kesip krallığı garantileme peşindedir." -1049
•
Bahçeye çıktığımız ilk andan itibaren içimde hep bugünün güzel geçmesine dair ümitler vardı. Yine beklentilerim hüsranla sonuçlanmış, elime kalan sadece bilinmezlik olmuştu.
Ne Safir'in ve Esved'in tartışmasından bir sonuç çıkarabilmiştim ne de bu tarafa doğru yaklaşan bedenin neden burada olduğunu anlayabilmiştim. Etrafımdaki herkes nutku tutulmuş bir şekilde yaklaşan kişiye bakıyor, kendi aralarında fısıldaşıyorlardı. Emindim ki birçoğu kurucuyu tıpkı benim gibi ilk kez görüyordu. Hâlâ sakinleşmemiş kalbim hızla atmaya devam ederken, bize doğru yaklaşan adam birkaç adım ötemizde durdu. Hemen arkasından gelen korumaları onun gerisinde yerini alırken, şaşkın bakışlarım onu izlemeye devam etti.
Omzundan aşağıya saldığı ceketini hoyrat bir tavırla arkaya doğru uzattığında, koruması hiç beklemeden aldı elinden ceketini. Ardından elini taktığı gözlüğüne doğru götürdü ve çıkardı, güneşin etkisiyle birlikte gözleri kısıldığında bakışlarındaki keskinlik yüzüne yakışır cinstendi. Yavaşça dudağını yalayarak bakışlarını sırayla hepimizin üzerinde gezdirdi. Ne tepki vereceğimi ya da ne diyeceğimi bilmiyordum. Hemen yanımda duran Dehâ bile konuşmuyordu, onlar için fazla şok edici bir olaydı. Kurucu, gözlüğünü birkaç düğmesi açık olan gömleğinin yakasına astı ve nihayetinde dudaklarını araladı "Beni gördüğünüze sevinmiş gözükmüyorsunuz?" Sorgulayıcı bir edayla konuştu ama ses tonu alay kokuyordu.
Kafasını yavaşça yana doğru yatırarak kahverengi gözlerini benimkilere dikti. Bakışıyla birlikte içim ürperirken, bunu farketmişçesine gülümsedi. "Asil," ismimi anlamlı bir şekilde bahşettğinde seslice yutkundum "Benim küçük piyonum." Cümlesi biter bitmez gözlerim irice açıldı, bana piyonum demişti ve bunu son derece alaylı bir şekilde söylemişti. İçimde esen soğuk rüzgâr tüylerimi kaldırdı, ürpertici bir ânın içindeydim. Hiç tanımadığın bir insana karşı diyeceğin şeyler sınırlıydı, ben ise onu tanımıyor değildim. Leza'yı tasarlayan kişi çılgın bir dâhi veya kaçtığın teki olmalıydı, belki de her ikiside. Hiç tepki vermediğimi fark ettiğinde bile o gülümsemesini yüzünden silmedi. İki elini de giydiği pantolonun cebine sokarak korumalarına doğru döndü, "Liderler ve gözdeleri dışında içeriye kimseyi almayın." Binanın giriş kapısına ilerlemeden önce omzunun üzerinden bize baktı ve kafasıyla içeriyi gösterdi. Ardından sakin hareketleri ile adımlamaya başladı.
