Ünlü Leza hapishanesi, 1049 numaralı mahkûm, Asil Mavera Cansaran.
Onu aslında hapishaneye tutsak eden, Korhan Safir Alaca'nın ta kendisiydi...
+18 yaş sınırı vardır.
Not: Hikâye harem, şiddet, smut ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerecekti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Geçmiş ve gelecek olmazsa şu anın ne anlamı olabilir ki?"- Kim Young-Ha
•
Bize verilen roller değişmiş gibiydi. Şuan avcunu tuttuğum kişi, bir zamanlar aynı pozisyonda benim uyanmamı bekleyen kişiydi. Birkaç gün içinde öylesine çökmüş, teni öylesine beyazlamıştı ki, ölümün ona uğradığı metreler ötesinden anlaşılıyordu.
İnsanın canıyla cebelleşmesi ne demek iyi bilirdim, Azrail'i tanır ve ondan korkardım. Herkesin hayal ettiği gibi acısız olmuyordu ölmek, ruh bedenden öyle kolay ayrılmıyordu. Can çekişmek kavramı gerçekti, ben isterdim ki sevdiğim kimse hu acıyı çekmesin. En başta beni sokaklara mahkûm eden ailem olmak üzere, herkes birer birer kaymıştı avcumdan.
İnsanların geçmişleri vardı, sırları vardı, kimseye diyemedikleri. Tam önümde yatan bu adamın içinde kalan çok şey vardı, her fırsatta haykırıp kurtulmak istiyordu. Yine de kendine hâkim olmayı seçerek bana diğer yüzünü göstermiyordu. Fakât iyi ya da kötü olsun, ben onu bir kere sevmiştim ve bu dediklerimin arkasındaydım. İlk başta bana hangi amaçla yakın davranmıştı hâlâ bilmiyordum. Şimdi ise onu içtenlikle hissediyor, dediklerine inanıyordum.
İnanmak ve güvenmek farklı şeylerdi. Ben sadece inanmayı seçerek içimi biraz olsun rahatlatıyordum. Safir mavisi gözlerinin ardı bana çok derin geliyordu. Hem içine girmeye korkuyor hem de deli gibi boğulmak istiyordum. Bana bu duyguları yaşayan ilk kişiydi, ondan öncesini gözüm görmez olmuştu. Çünkü öncesi geçmişti, ben onlar gibi dönüp geçmişe bakmayacaktım artık. Tamamen kendim olmaya devam edecek ve ilerisini düşünecektim.
İlerisi, yaklaşan savaşlar...
Eskiden gelmesi uzun sürecek derdim ama şimdi kapıma dayanmıştı. Günler vardı, hissediyordum yaklaşanı. Kartal gizlendiği ininden çıkmıştı bir kere, can yakmadan geri gitmeyecekti. O bu hazırlıkları yaparken tamamen savunmasız kalmak istemiyordum. Silah aletlerinden bahsetmiyorum, ben zihnimi güçlendirmek ve en iyi şekilde o şiddetli darbeyle karşılaşmak istiyordum. Yanımda Alaca vardı, arkasında ise bir takım. Bu senenin de önceki senelerden farkı olmayacaktı.
