Ünlü Leza hapishanesi, 1049 numaralı mahkûm, Asil Mavera Cansaran.
Onu aslında hapishaneye tutsak eden, Korhan Safir Alaca'nın ta kendisiydi...
+18 yaş sınırı vardır.
Not: Hikâye harem, şiddet, smut ve olumsuz örnek olabilecek davranışlar içerecekti...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Kafam cam kırıklarıyla dolu doktor. Bu nedenle beynimin her hareketinde düşüncelerim acıyor, anlıyor musun?" -Oğuz Atay
Okuyanlar oy verirse gerçekten mutlu olacağım arkadaşlar, ayrıca satır arası yorumlarınızı görmek istiyorum. Kitap hakkında teori üretmeniz hoşuma gidiyor. 💜
•
Gecenin öfkesi dinmiş, gündüzün çığlığı başlamıştı zihnimde. Ben kül kelebeğin mezarlığına inmiş, bir günümü orada geçirmiştim. Bununla da kalmamış onun bana teklif ettiği oyununu kabûl etmiştim. Tanrı ile karşı karşıya gelemezdin, ben zaten onun karşısında olmayacaktım ki. Onun karşısında şeytan olacaktı, mavi gözlerin kızıla dönüşüne şahit olacaktım.
Araf olduğum için aralarında ezilmem mi gerekiyordu? Ezilmenin ne demek olduğunu biliyordum ve inanın bu ezilmek değildi. Zirveye tırmanmaktı, gecenin ardından kafamda tamamen yeni bir plan oluşmuştu çünkü. Madem burada güçlü olan kazanıyordu, öyleyse güçlüyü kim seçiyordu? Kim ne kadar tanıyabilirdi ki birbirini? Lider seçilen kişilerle raks etmek zor değildi, sadece önce hangisinden başlaman gerektiğini bilmen gerekiyordu.
Korhan Safir Alaca, ilk başta beni takımında istemeyen adam sonrasında basitçe kabûl etmişti beni. Nedenini sorgulama gereği duymadım, ona ihtiyacım vardı ve bende seve seve kabûl ettim. İşin ironisi onun da bana ihtiyacı olmasıydı. Evet o liderdi, istediği her şey iki dudağının arasındaydı. Benim gibi yeni gelen birçok kişi vardı fakât onların ilgisini çekmeyi başaran ben olmuştum. Bunu kendi gücümle yapmıştım, şimdi ise yine kendi gücümü kullanarak kanlı oyuna dâhil olacaktım.
Esved, gece zihnimle oynamayı başarmış ve beni tahakküm altına almıştı. Onu öpmüş, bana dokunmasına izin vermiştim. Arada duygusal bir bağ olmayan dokunuşlardı bunlar, tek duygu şehvetlerin birbirine karışmış olmasıydı. Eğer bedenim karşımdaki insana tepki veriyorsa, geri durmazdım. Safir de beni kendine çekmeyi başarmıştı, ona duyduğum ihtiyaç ortadaydı. Esved ise dün gece benim dilimden konuşarak bedenimin iplerini ellerine dolamıştı. Ben sözlerin gücünü severdim, o sözlerin gücünden çok iyi anlayan biriydi.
