AŞK ENGEL TANIMAZ

BÖLÜM 26

Her zamanki gibi buraya kalp bırakınız. ❤️

Dikkat ⚠ : Lütfen hayalet okur olmayın. Emeğime saygı gösterip, bir kereliğine yıldız butonuna basın ve yorum yazın.
Teşekkürler!
S

erra Işıl

Babamın attığı mesajı en az on kere okumama rağmen, bir türlü idrak edememiştim. Başım dönüyor, midem bulanıyordu sanki.

"Gerçek babanın kim olduğunu öğrenmek istiyorsan yarın yanıma gel."

Sehpanın köşesine sıkıca tutunup, derin bir nefes nefes aldım ve kendime gelmeye çalıştım.

"Işıl, çay önünde taşıyor görmüyor musun?"

Sevinç teyzenin sesi kulağımda yankılanırken birden ne olduğunu anlayamadan gözlerim karardı ve yere kapaklandım.

🌟 ✨ 🌟

Işıl'ın bayılması Sevinç Hanım'ı çok korkutur ve yardım çağırmasına neden olur. Sesi duyan Yusuf anında mutfağa gelir ve Işıl'ı oracıkta görünce hemen yanına koşar ve Sevinç hanımdan kolonya rica eder. Işıl ona rağmen kendine gelemeyince, "Hastaneye mi götürsek?" diye sorar.

"Sevinç teyze, birden mi oldu? Nasıl bayıldı Işıl?" diye soran Yusuf'a korku içinde baktı Sevinç Hanım ve, "Uraz oğlum için çay demledikten sonra, telefonunu kurcaladı az, ne olduysa ondan sonra oldu işte. Baktım kız yere kapaklandı!"

"Hastaneye götüreyim en iyisi ben Işıl'ı," dedi Yusuf ve kızı kucağına alıp uzun uzun kireç gibi beyazlayan yüzüne baktı.

"Birazdan iyi olacaksın Işıl," derken Uraz mutfağa girdi ve Işıl'i baygın bir şekilde Yusuf'un kucağında görünce gözlerini büyüttü.

"Ne oluyor burada, Işıl'a ne oldu?" dedi panik bir şekilde ve sandalyesini onlara doğru sürüp, baygın bir şekilde Yusuf'un kollarında uyuyan Işıl'a baktı.

"Doktoru çağırdınız mı? Nasıl oldu bu?" deyince, Sevinç hanım olanları kısaca anlattı ve Yusuf'un onu hastaneye görüşeceğini söyledi.

"Hastane olmaz, meraktan çatlarım. Işıl'ı misafir odasına götür çabuk Yusuf, ben bizim doktoru hemen arıyorum, gelsin buraya!"

Uraz

Işıl'ı baygın bir şekilde Yusuf'un kollarında gördüğümde, neye uğradığımı şaşırdım. Endişeden kalbim deli gibi atıyor, midem bulanıyordu sanki. Doktoru arar aramaz, panik bir şekilde asansöre bindim ve odamın yanında bulunan misafir odasına çıktım. Yusuf kızı yatağa yatırmış, yanında oturup elini okşuyordu.

"Yusuf sen gidebilirsin, gerisi bende."

Işıl'a olan bakışları hiç hoşuma gitmemişti. O kim oluyor da, kızın elini okşuyordu? "

" Ben kalsam? " diye sorduğunda, sinirden dişlerimi birbirine bastırdım ve derin bir iç çekip," Bir şeye ihtiyacımız olursa söylerim, git hadi!" dedim ve işaret parmağımla kapıyı işaret ettim.

Işıl ile baş başa kaldıktan sonra, tekerlekli sandalyeyi ona doğru sürdüm ve elini tutup yavaşça dudaklarıma götürdüm ve minik öpücükler kondurup, " Neyin var güzelim? "diye sordum.