AŞK ENGEL TANIMAZ

BÖLÜM 9

30k için çok teşekkür ederim ❤
Ailemiz gün geçtikçe daha da büyüyecek.
İyi ki varsınız fıstıklarım 😘
(Yine de hayalet okur olmayın 😁)

Not: 10. BÖLÜM Spoilerini İnstagram hesabımda paylaştım.
İG: KahveninKopuguu

Uraz

Telefonumdan gelen titreme sesiyle gözlerimi yavaşça aralayıp, kaşlarımı çattım. Bu saatte beni kim rahatsız ederdi ki? Ekranımda "Laura" yazısını görünce gözlerime inanamadım ve gözlerimi ovuşturup tekrardan telefonuma baktım. Acaba sosyal medyaya attığım fotoğraf yüzünden mi arıyordu beni?
Derin bir iç çekip, telefonu açtım ve, "Laura Laura Laura..." dedim.
"Uraz... Nasılsın?" dedi.
Sesi oldukça uykulu geliyordu.
"Iyiyim, yaşıyorum... Sen nasılsın?" demem ile telefonun diğer ucundan güldü ve, "Seni çok özledim..." dedi.
Şaşkınlıkla sağ kaşımı havaya kaldırdım ve, "Bir daha söyle? Duymadım..." dedim.

"Seni çok özledim Uraz. Madem her şey yolunda, yanına Amerika'ya geleyim, beraber kaliteli zaman geçiririz, olmaz mı?"

Duyduklarım karşısında ağzım bir karış açıldı ve bir an olsun ne diyeceğimi bilemedim. Sosyal medyaya yem vermeden önce neredeydi, ha? Madem rahatsız değilsin, eğlenelim mi diyordu?

O an sakin kalmaya çalıştım ve sinirden çarşafı sıkmaya başladım.

Gayet sakin bir şekilde, "Olmaz Laura... Kafamı dinlemeye ihtiyacım var. Çok şey oldu ve kafamı toplamak zorundayım."

Laura hattın diğer ucunda homurdanırken, sinirden dudaklarımı ısırmaya başladı.

"Peki iyileştin mi, yürüyor musun?" diye sorduğunda, sesli bir şekilde kahkaha attım ve kendimden emin bir şekilde konuştum.

"Ben hiç hasta olmadım ki."

"Anlıyorum... Kararını değiştirirsen beni ara, olur mu?" dediğinde dudaklarımı birbirine bastırdım ve, "Ararım... Şimdi kapatmam gerekiyor, saat burada gece 3 ve yavaş yavaş uykum geldi. Sana iyi günler Lauracık..." dedim ve telefonu yüzüne kapattım.

Ben hayatımda böyle bir yüzsüzlük görmemiştim. Telefonumun bildirim kısmına baktığımda, bir attığım fotoğrafın altında bir sürü yorumun olduğunu gördüm. Kapımın açılmasıyla babam içeri girdi ve sinirden kızarmış gözleri ile bana baktı.

"Sen ne yaptığını düşünüyorsun ha? Biri seni burada görürse ne olur, haberin var mı senin?"

Oldukça sinirliydi ve odamda deli gibi volta atıyordu. O kadar hızlıydı ki, gözlerimle bile artık onu takip edemiyordum.

"Beni bu halde görmeyecekleri için hiçbir sorun yok baba," dedim ve kendisine sahte olsa da gülümsedim.

"Iyi gün dostlarım bana yeniden ulaşmaya çalışmışlar," dedim ekranı ona doğru tutarak. "Bu çok şerefsizce değil mi?"

Babam birden duraksadı ve telefonumu elimden alıp, gelen yorumlara ve mesajlara baktı.

"Şerefsizler..." demesi ile açık olan kapım tıklandı ve sarışının önümüzde durduğunu gördüm. Elinde bir paket vardı ve gülümseyerek bize bakıyordu.