2 HAFTA SONRA
Gözlerimi kırpıştırarak bakışlarımı duvara çevirdim. Aşağıdan gelen bağırış seslerini duymamak için ellerimle kulaklarımı kapattım. Yanaklarım sızım sızım sızlarken penceremden süzülen soğuk hava açıkta kalan bacağıma ilerledi. İçim ürperirken üstümden attığım yorganı tekrar üzerime çektim.
"Amelia! Kalk ve yardım et!"
S*rtüklük etmeye mi kaçtın evden?!
"Amelia!"
Yorganı yere fırlattı. Eliyle yüzümü kavradı.
"Ne dedin? Bir daha söyle!"
"Beni neden aldınız! Madem böyle yap-"
Yeni uzamaya başlamış şekilsiz tırnağını yanaklarıma batırdı.
"Hah?!"
Kolumdan tutarak beni ayağa kaldırırken ayaklarım birbirine dolandı ve yataktan aşağıya düştüm.
"Beceriksiz!"Merdivenlerden aşağıya indiğimizde kapıyı açıp beni dışarı itti.
"Bu kadar çok gitmek istiyorsan defol."
Tanrım... Şükürler olsun.
Kapıyı yüzüme kapattı.Ellerimi yüzüme bastırdığımda kahkahama engel olamıyordum. Kendimi yere bırakıp sırtımı kapıya yasladım. Her yerim sızlarken üstümdeki uzun kazağa baktım. Birkaç dakika öyle yerde kalsam da toparlanıp ayağa kalkmayı başabilmiştim. Kazağımın kollarıyla yüzümü kuruladıktan sonra üstümü düzelttim.
Keşke altıma pantolon giyseydim...
Bir anda annem kapıyı açtığında sıçradım.
"İçeri gir!"
"Ne?"
"Çabuk içeri gir!"
Kolumdan tutup içeri çekti. Odama kadar sürükleyip penceremi kilitledi.
"Ben çık diyene kadar bu odadan çıkmayacaksın!"
Emrin olur(!) Kendimi de bağlayayım mı?Odamdan çıkıp kapımı üstüme kilitledi. Hızlıca dolabımın kapağını açarak kot pantolon çıkartıp altıma geçirdim. Odamdaki banyoya ilerleyerek tepedeki küçük pencereye baktım.
O diyene kadar bu odadan çıkmayacakmışım.Masamın önündeki sandalyeyi banyoya taşıdım. Vücudumda bitmek bilmeyen bir titreme vardı.
Açlık...
Uykusuzluk...
Stres...
Önce kaçırılıp iyi bir hayata sahip olma şansı bulmuşken polisler tarafından eve geri döndürülüp duygu, mantık karmaşasının ortasına düşmek...Sandalyenin üstüne çıktıktan sonra pencereye uzanmaya çalıştım. Dış kapının zil sesini duyduğumda panikledim.
Bir şeyler oluyor.
Kalbim ağzımda atarken parmak uçlarımda yükselerek pencereye ulaşmaya çalıştım. Parmak uçlarım pencerenin kenarına değdiğinde derin bir nefes bıraktım.
Uzanamıyorum.
Gözüme ilişen sifonla birlikte yutkundum. Bir ayağımı üstündeki mermer yere koyarak pencereye uzandım. Kendimi yukarı çekerek kollarımı üstüne koydum."Amelia!"
Kapının arkasından gelen Jason'ın sesini duyduğumda ne yapacağımı bilemedim.
Onlardan kaçıp aileme geri dönmeyi düşünürken
Aileme geri dönüp ailemden kaçıyordum.
Ben kime sığınacağım?!Kollarım titrerken ayaklarım havada sallanıyordu. Sandalye yere devrilirken düşmemek için dişlerimi sıkıyordum.
Sıçtım!
"Amelia!"
Daniel'in sesi de eklendiğinde gözlerimi yumdum. Odamın kapısı kırıldığında pencereye doğru yükselmeye çalıştım.
Banyonun kapısını kilitleyen aklıma tüküreyim.Banyonun kapısını da kırdıklarında çığlık attım.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Basketball Daddys
Romance"En azından artık top sektirmeyi biliyorsun." Kollarımı havaya kaldırıp zıpladım. "Yaşasın, artık ben de basketçi olabilirim!" Arkamdan gelen Jason beni kucaklayıp öpücüklere boğarken Kenneth her zamanki ukalalığıyla elimdeki topu alarak potaya atı...