Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 19ο

Όλα είχαν μπει σε μια σειρά πλέον.
Ο καθένας ασχολούνταν με τις δουλειές του και η Αθηνά με τον Φίλιππο ελάχιστα μιλούσαν μέσα στη μέρα, κυρίως τυπικά.

Η Αθηνά ανακάλυψε ότι έπιαναν τα χέρια της και πέρα από την ύφανση. Η βασίλισσα της επέτρεψε να διακοσμεί κάποια πιθάρια και κεραμικά με τα σχέδιά της. Το έκανε με μεγάλη χαρά και ικανοποίηση. Της έφτιαχνε πάντα τη διάθεση να ζωγραφίζει τα βάζα. Ένιωθε ότι την γέμιζε.

Συνήθως καθόταν στην αυλή και ασχολούνταν με τα έργα της, οπότε και ο Περικλής που ασχολούνταν και με τη φροντίδα του κήπου, πέρα των αλόγων, δεν έχανε ευκαιρία να της μιλήσει και να αποκτήσει περισσότερη οικειότητα μαζί της.

Ο Φίλιππος τύχαινε να τους βλέπει καμία φορά να μιλάνε και ένιωθε ένα σφίξιμο στο στομάχι του. Προσπαθούσε κάθε φορά να διακρίνει αν γελούσε με όσα της έλεγε, ή αν θα τον ακουμπούσε, ή αν θα τον επέτρεπε να την ακουμπήσει.
Κάθε φορά που έπρεπε να διασχίσει το μέρος όπου εργαζόταν συνήθως η Αθηνά τον έπιανε μία αγωνία για τον αν τους συναντούσε μαζί, μιας και δεν του άρεσε να νιώθει αυτό το δυσάρεστο συναίσθημα που του προκαλούσε το θέαμα. Μόνο όταν συνειδητοποιούσε ότι δεν ήταν εκεί, μπορούσε να νιώσει χαλαρός.

Αυτός ευθυνόταν βέβαια για όσα ένιωθε και για την πορεία της κατάστασης. Δεν μπορούσε να κατηγορήσει τον Αθηνά. Περνούσε από ένα συναισθηματικό τρενάκι και την είχε τραβήξει και αυτή στο βαγονάκι. Αυτή όμως, κατάφερε τελικά να κατέβει και αυτός έμεινε μόνος του να παιδευεται.

Τις τελευταίες δύο βδομάδες η Αθηνά διανυχτέρευε στο ανάκτορο δύο με τρεις φορές. Τις υπόλοιπες μέρες κοιμόταν στο πατρικό της.
Δεν ήταν υποχρεωμένη να μένει στο παλατι, οπότε θεώρησε ότι έπρεπε να περνάει λίγο περισσότερο χρόνο με την οικογένειά της.

Ο Φίλιππος δεν είχε πολύ χρόνο να σκέφτεται την απουσία της και γενικότερα την ίδια. Αλλά όταν τα βράδια του φαίνονταν ατελείωτα, καθώς δεν μπορούσε να κοιμηθεί και έβλεπε το φεγγάρι να φωτίζει την αυλή του παλατιού από το γνωστό του πλέον στέκι, στο μπαλκόνι μεταξύ των δύο πτερύγων, ευχόταν να ήταν στο παλάτι η Αθηνά, ώστε ίσως υπήρχε έτσι η πιθανότητα να πήγαινε να του κάνει παρέα και να τον χαλαρώσει.

Από τη μεριά της, ούτε η Αθηνά τον σκεφτόταν ιδιαίτερα. Το μυαλό της απασχολούσαν κυρίως οι υποχρεώσεις και οι εργασίες της. Κάποιες φορές αναρωτιόταν αν ο Φίλιππος βλέποντάς την να ασχολείται με τα κεραμικά, θυμόταν εκείνη την διασκεδαστική μέρα που είχαν με τις χειροτεχνίες τους. Ήλπιζε να είχε περάσει τόσο καλά όσο και η ίδια.