Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 24ο

Η Βασιλομήρηρ άκουσε το γιο της να φωνάζει κάτι που δεν μπόρεσε να διακρίνει καθαρά τι ήταν.
Πλησίασε το παράθυρο του δωματίου της, που έβλεπε την αυλή και είδε την Αθηνά να φεύγει. Κατάλαβε αμέσως τι φώναξε ο γιος της.
Πρόσεξε το βλέμμα του να πέφτει πάνω της και η έκφρασή του έδειχνε ότι κατάλαβε που οφειλόταν η περίεργη συμπεριφορά της Αθηνάς.
Η Βασίλισσα είχε τελείως σοβαρή έκφραση και τον κοιτούσε από το δωμάτιό της μέχρι που μπήκε αυτός μέσα στο παλάτι.

Ο Φίλιππος δεν περίμενε καν απάντηση στο χτύπημα της πόρτας και μπήκε μέσα.
Η μητέρα του τον περίμενε καθισμένη σε ένα καναπέ.
Φαινόταν ότι κατέβαλε προσπάθεια να φαίνεται ψύχραιμος, αλλά τα σφιγμένα από τον εκνευρισμό σαγόνια του φανέρωναν τα πάντα στη μάνα του, που ήξερε πολύ καλά το παιδί της.

- Δεν την έδιωξα πρίγκιπά μου.
Απάντησε στην ερώτηση που δεν είχε διατυπώσει καν ο Φίλιππος.
- Και γιατί έφυγε άρον άρον μέσα στο βράδυ;
- Δεν θα κοιμάται πλέον εδώ τα βράδια.
Του μιλούσε ήρεμα.
- Αυτή θα είναι η τιμωρία της επειδή με καταδέχεται;
Η μητέρα του χαμογέλασε με το τρόπο που έθεσε τη σχέση του με την Αθηνά.
- Χαίρομαι που δεν το κρύβεις γιε μου!
- Τι να κρύψω δηλαδή; Δεν υπάρχει κάτι άλλο για το οποίο να συζητάει το παλάτι σήμερα!
- Ώρες ώρες αναρωτιέμαι... -σηκώθηκε η μητέρα του και έκανε ένα γύρο το δωμάτιο.- Κάποιες φορές είσαι τόσο συνετός και έξυπνος άντρας και άλλες τοσο ανόητος! Τι από τα δύο τελικά είσαι;
Τον είδε να πάει να μιλήσει αλλά τον έκανε νόημα να περιμένει να τελειώσει.

- Είσαι αρραβωνιασμένος με μια πανέμορφη αριστοκράτησα που έχει όλα τα καλά και εσύ βρήκες να χαλάσεις και να ξεφτελίσεις το καλύτερο κορίτσι που έχω φέρει ποτέ στο παλάτι. Αν είναι ακόμα κορίτσι δηλαδή. -Του έριξε μια λοξή ματιά. Δεν θα της απαντούσε σ' αυτό το σχόλιο.- Δεν το επιτρέπω Φίλιππε! Ο βασιλιάς συμφωνεί επίσης μαζί μου. Δεν μπορώ να τρέχω από πίσω σου και να σου λέω τα αυτονόητα! Πρέπει να τα σκέφτεσαι μόνος σου. Σε λίγο καιρό θα πρέπει να παίρνεις ο ίδιος αποφάσεις για όλο το κόσμο!
Ο Φίλιππος αναστέναξε.
- Δεν μπορείς να με καταλάβεις μητέρα!
- Και τι μένει για να καταλάβω;
- Την αριστοκράτησα δεν μπόρεσαν να την αγαπήσω. Αλλά την Αθήνα την αγαπώ!
- Τι είναι αυτά που λες;
Σαν ξεψυχισμένη βγήκε η φωνή από το στόμα της.
- Η Αθηνά μπόρεσε να με βοηθήσει σε μια περίοδο που δεν μπορούσα ούτε εγώ ο ίδιος να βοηθήσω τον εαυτό μου και δεν μου ζήτησε ποτέ τιποτα σ' αντάλλαγμα!
Η Βασίλισσα το ήξερε αυτό και θα ήταν πάντα ευγνώμων στην άξια βοηθό της και ας μην της το είχε εκφράσει.
- Και τι θα την κάνεις; Τι σχέδια έχεις γι' αυτήν όταν έρθει η ώρα να παντρευτείς; Θα την κάνεις ερωμένη σου; Θα την ντροπιάσεις πιο πολύ απ' ότι την έχεις ντροπιάσει τώρα;
- Όχι! -Απάντησε κοφτά ο Φίλιππος συνοφρυώνοντας.- Δεν θέλω να τη βλάψω με κανένα τρόπο! .
- Για να συμβεί αυτό θα πρέπει να την αφήσεις γιε μου...
Τον πλησίασε συμπονετικά.
- Εντάξει μητέρα...
Της είπε τελικά με κατεβασμένο το κεφάλι.
Ένιωσε ένα βάρος πάνω στο στήθος του.
Έφυγε από το κοιτώνα της Βασίλισσας χωρίς να της πει κάτι παραπάνω.