Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 2ο

Ο Φίλιππος έκανε λάθος. Η Βασίλισσα Ελένη συμπάθησε από την αρχή την Αθηνά γι' αυτό και την ξανακάλεσε στο παλάτι την επόμενη μέρα.
Η Αθηνά ήταν ενθουσιασμένη. Θα άρχιζε να συναναστρέφεται με τον "καλό" κόσμο, ενώ το γεγονός ότι την γνώριζε η Βασίλισσα απαιτούσε ειδική μνεία. Δεν ήξερε πως να ευχαριστήσει τους θεούς και τις μοίρες για την τύχη της.

Η πρώτη της σκέψη ήταν να καταφέρει να εδρεωθεί στο παλάτι ως μέλος της αυλής και η δεύτερη της σκέψη της ήταν ο Πέρσης. Την προηγούμενη μέρα της έδειξε ιδιαίτερη προσοχή και ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την Αθηνά. Μπορεί να το είχε ο ίδιος παράπονο, ότι δεν έχει καλές επαφές με κοπέλες, αλλά και οι άντρες δεν προσέγγιζαν εύκολα ή συχνά τις κοπέλες για συζήτηση και τα σχετικά. Ήταν λοιπόν, επόμενο η προσοχή αυτή ενός άντρα να την ενθουσιάσει και να το σκέφτεται διαρκώς, κάνοντας σενάρια για την εξέλιξη των πραγμάτων. Φοβόταν όμως μήπως οι προσδοκίες της συγκρούονταν με την πραγματικότητα και απογοητευόταν.

Όντως απογοητεύτηκε γιατί δεν τον πέτυχε την επόμενη μέρα. Είχε σκεφτεί μέχρι και τι θα του έλεγε για να του πιάσει συζήτηση.
Οι ελπίδες της αναπτερώθηκαν όταν η Βασίλισσα της ζήτησε να έρχεται καθημερινά για περίοδο ενός ολόκληρου φεγγαριού.

Σχεδόν μια βδομάδα πέρασε από τη πρώτη της μέρα και το μόνο που ειχε καταφέρει ήταν να τον πετύχει να βγαίνει από το παλάτι ή να είναι στην κορυφή της σκάλας, ενώ αυτή στην αρχή της, με μόνιμα γυρισμένη την πλάτη του προς αυτήν.
Βέβαια, δεν μπορούσε να το σκεφτεί έντονα, μιας και ήταν αφοσιωμένη στη τελειοποίηση του πρώτου έργου της που έκανε για τη Βασίλισσα. Δούλευε πολλές ώρες πάνω στον αργαλειό και κάποιες μέρες δεν καταλάβαινε ποτε νυχτώνε. Πίστευε ότι αν κατάφερνε να εντυπωσιάσει την βασίλισσα αυτή θα την κρατούσε επ' αορίστου στην καλλιτεχνική της ομάδα.

Είχε νυχτώσει ήδη εδώ και κάποια ώρα, όταν αποφάσισε η Αθηνά να σηκωθεί και να γυρίσει σπίτι της. 
Πλησίαζε προς την πύλη όταν ενας έφιππος πέρασε με φόρα τις πόρτες και σταμάτησε απότομα μπροστά της. Η Αθηνά έβγαλε μια μικρή κραυγή φόβου ότι θα την ποδοπατούσε το άλογο. Κοίταξε καλύτερα το καβαλάρη. Ήταν ο Πέρσης.
- Παραλίγο να με πατήσεις!
Η Αθηνά είχε τρομάξει.
- Δεν σε είδα μέσα στα σκοτάδια! -δικαιολογήθηκε- Τώρα θα γυρίσεις στο σπίτι σου;
- Ναι! Εσύ δεν θα πας;
- Εγώ εδώ μένω! - Της χαμογέλασε. Εξεπλάγην η Αθηνά.-  Και συ θα μένεις μόλις γίνεις μόνιμη.
Η Αθηνά σκέφτηκε ότι θα ήταν πολύ ιδανικό αν συνέβαινε αυτό.