Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 8ο

Στήθηκε μαζί με τις άλλες κοπέλες στη σειρά. Μπροστά τους βρίσκονταν η βασιλική οικογένεια και οι ιερείς.

Για μείζονος σημασίας ζητήματα, ο βασιλιάς ζητούσε την βοήθεια του ιερατείου και οι ιερείς ακολουθώντας μια συγκεκριμένη ιεροτελεστία του εξέδιδε τον χρησμό, δηλαδή την πρόγνωση επί του ζητήματος και τη θέληση των θεών.

Το τελετουργικό ακολουθούσε δύο βασικά στάδια.
Στο πρώτο συλλέγονταν οι πιο όμορφες παρθένες κοπέλες της πόλης και ανάμεσα απ' αυτές οι ιερείς επέλεγαν μία, ώστε να αποτελέσει το δίαυλο μεταξύ θνητών και θεών και να φέρει το χρησμό.
Στο δεύτερο, η επιλεγμένη κοπέλα εισπνέοντας καπνό συγκεκριμένων βοτάνων, σε μια άκρως απόρρητη και μυστικιστική συγκέντρωση, έρχεται σε έκσταση, επικοινωνεί με τις μοίρες και τους θεούς και τέλος σε κατάσταση μεταξύ ζωντανού και νεκρού αποκαλύπτει τα θεϊκά λόγια.

Όλοι οι πολίτες θεωρούσαν την εκλογή από τους ιερείς τιμή για όλη την οικογένεια.
Ο Φίλιππος με την Αθηνά κοιτάζονταν έντονα. Αντίθετα όμως με τις πεποιθήσεις του κόσμου, αυτός προσευχόταν και παρακαλούσε να μην επιλέξουν την Αθηνά. Είχε δει τι έκαναν οι ιερείς μετά την αποκάλυψη του χρησμού στις επιλεγμένες μάντισσες και του προκαλούσε αηδία μόνο η σκέψη αυτού.
Οι ιερείς έπαιρναν τις κοπέλες στο δικό τους χώρο και έπειτα τις εκμεταλλεύονταν μέχρι τέλους. Έβγαζαν πάνω τους όλες τις σεξουαλικές ορμές και απωθημένα τους. Ενδείξη ότι δεν μπορούσαν να αποχωριστούν την θνητή τους φύση.

Οι μισές κοπέλες είχαν ήδη απορριφθεί. Οι υπόλοιπες οδηγήθηκαν σε ένα άλλο δωμάτιο. Έκατσαν σε κυκλικό σχήμα γύρω από ένα δοχείο. Τις υπέδειξαν να σκύψουν με απλωμένα χέρια μπροστά σε στάση υπόκλισης προς το δοχείο αυτό. Ένας από τους ιερείς άναψε τα από συγκεκριμένο δέντρο κάρβουνα του δοχείου και σιγά σιγά τα κορίτσια άρχισαν να εισπνέουν το καπνό τους. Η τελευταία που θα διατηρούσε τις αισθήσεις της θα ήταν η εκλεκτή.

Μετά από λίγη ώρα οι πρώτες τρεις κοπέλες είχαν λιποθυμήσει. Η Αθηνά παρέμενε στη διαδικασία εκλογής και τον Φίλιππο τον είχε καταβάλει ένα τρομερό άγχος και κρύος ιδρώτα έλουζε την πλάτη του με αυτή την αναμονή.
Όμως η Αθήνα άντεχε ακόμα και είχε μείνει τελευταία με ακόμη μια κοπέλα. Μετά από λίγη ώρα έχασαν σχεδόν ταυτόχρονα τις αισθήσεις τους, με την Αθήνα να είναι ξεκάθαρο ότι έπεσε πρώτη.
Ο ένας ιερέας απ' αυτούς όμως, όπως είχε προσέξει και ο Φίλιππος, είχε βάλει στο μάτι την Αθηνά από την αρχή και έτσι την κατέδειξε ως η εκλεκτή.
Ο Φίλιππος ήθελε τόσο να το αποτρεψει, αλλά δεν μπορούσε να αντιδράσει.

Η Αθηνά φαινόταν χαρούμενη και περήφανη. Όσο της φορούσαν ένα στεφάνι στα μαλλιά τα μάτια της έλαμπαν και είχε ένα όμορφο χαμόγελο, το οποίο όμως πάγωσε μόλις είδε τη σοβαρή έκφραση του Φίλιππου. Εκνευρίστηκε που δεν έδειχνε ενθουσιασμό για το κατόρθωμα και την ιερότητά της.

Την μετέφεραν σε ένα ξεχωριστό δωμάτιο όπου θα περνούσε την υπόλοιπη μέρα. Ήταν ειδικό για τέτοιες περιστάσεις. Αριστοκρατικό, μεγαλοπρεπές, σαν το διαμέρισμα της βασίλισσας.
Μόλις ξάπλωσε στο κρεβάτι, αποφάσισε ότι δεν θα ξανασηκωνόταν από εκεί μέχρι το επόμενο πρωί που ήταν η τελετή. Δεν ειχε ξαπλώσει ποτέ σε κάτι πιο μαλακό και αναπαυτικό.

- Αθηνά κοιμάσαι;
Ο Φίλιππος μπήκε στα κρυφά στο δωμάτιό της.
Η Αθηνά, που τόση ώρα κοιτούσε το ταβάνι συλλογιζόμενη, ανασηκώθηκε στους αγκώνες της και τον κοίταξε έκπληκτη.
- Φίλιππε;! Επιτρέπεται να είσαι εδώ;
- Όχι αλλά δεν μπορούσα να μην σε δω.
Η Αθήνα χαμογέλασε γλύκα.
Πήγε έκατσε δίπλα της και αυτή αμέσως χώθηκε στην αγκαλιά του.
- Πως νιώθεις;
- Έχω άγχος. Δεν ξέρω τι θα γίνει αύριο. Αλλά ανυπομονώ να το ανακαλύψω κιόλας. -Θυμήθηκε τη δική του αντίδραση και έπρεπε να τον ρωτήσει.-  Εσύ πως νιώθεις;
- Εγώ ανυπομονώ να τελειώσουμε με όλο αυτό.
Απομακρύνθηκε από την αγκαλιά του.
- Το ήξερα ότι δεν χάρηκες για μένα! Πίστευα ότι ήθελες το καλύτερο για μένα! Ουφ! -Είχε εκμευριστεί- Καλύτερα να φύγεις!
- Όχι! Αθηνά! Θέλω το καλύτερο για σένα! -Προσπαθούσε να της πιάσει τα χέρια αλλά αυτή τραβιοταν.- Απλά έχω ξαναδεί ανάλογη τελετή και ξέρω ότι δεν είναι καλή η κατάληξη της επιλεχθήσας. Τίποτα άξιο προσμονής.
- Τι εννοείς; 
Ο Φίλιππος της είπε ότι γνώριζε, παραλείποντας βέβαια τις πιο ακραίες λεπτομέρειες γιατί δεν ήθελε να τη τρομάξει.
- Μακάρι να είναι κάπως διαφορετικά αυτή τη φορά.
Ένα δάκρυ κύλησε από τα μάτια της. Ήταν ευδιάκριτη η πίκρα της.
- Μην με γεμίζεις με φούδρες ελπίδες Φίλιππε. Ξέρεις ότι δεν θα αλλάξει κάτι αυτή τη φορά.
- Μην φοβάσαι Εγώ θα είμαι εκεί.
- Και τι σημαίνει αυτό; Δεν μπορείς να κάνεις κάτι...
- Θα κάνω ότι περνάει από τα χέρια μου! Το υπόσχομαι!

Τον φίλησε και αυτός αμέσως ανταπέδωσε δίνοντας βάθος στο φιλί. Ξάπλωσαν αγκαλιά και ο Φίλιππος προσπαθούσε να την παρηγορήσει, ηρεμήσει και δώσει κουράγιο για την μέρα που θα ακολουθούσε. Περίμενε να την πάρει ο ύπνος πριν φύγει από το δωμάτιο. Δεν έπρεπε να τον βρουν εκεί το πρωί. Δεν επιτρεπόταν να ερχόταν η μάντισσα σε επαφή με άλλους ανθρώπους τη νύχτα πριν την τελετή.
Ποιός μπορεί να βάλει όμως κανόνες σε δύο ερωτευμένους ανθρώπους;