Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 20ο

Δυστυχώς ο Φίλιππος δεν μπορούσε να προσπεράσει καθόλου αυτό που έκανε η Αθηνά.

Τον εξευτέλισε και αυτό που τον πείραξε περισσότερο ήταν που η Αθηνά επιβεβαίωσε τον ισχυρισμό της αποδεικνύοντας την ανικανότητά του.
Αποτελούσε το κύριο θέμα που τον απασχολούσε όλο αυτόν τον καιρό και ήταν πολύ ευαίσθητος ως προς αυτό το ζήτημα. Δεν μπορούσε να χωνέψει ότι δεν μπορούσε να ερεθιστεί.
Αν μαθευόταν θα σήμαινε την καταστροφή του. Δεν θα γινόταν ποτέ βασιλιάς, δεν θα τον παντρευόταν καμία, δεν θα έκανε ποτέ διαδόχους.
Η Αθηνά απλά κοιτάζοντας τον εντόπισε μια μεγάλη του αδυναμία και τον τρόμαζε το πόσο καλά τον καταλάβαινε, πόσο καλα μπορούσε να τον διαβάσει.
Μέσα σ' όλα ο εγωισμός του ένιωθε να πλήττεται επιπλέον. Δεν ηθέλε κανένας να ξέρει πόσο αδύναμος ήταν και ποιες ήταν οι αδυναμίες του.
Έτσι, ένιωθε και ήταν πιο δυνατός.

Γυρίζοντας στο πάρτυ, έκατσε απλά σε μια γωνία και δεν πολυσυμμετείχε πουθενά.
Μετά από καμία ώρα που είχαν γίνει οι περισσότεροι λιώμα από το ποτό, αυτός βρήκε την ευκαιρία να αποσυρθεί.
Κλείστηκε μέσα στο δωμάτιο και ξεκίνησε την προσπάθεια να καταφέρει να αποκτήσει στύση. Με μεγάλη απογοήτευση τα παράτησε μετά από μια ώρα.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να τα καταφέρει όταν ένιωθε τόση μεγάλη πίεση μέσα του, που αυξανόταν μετά το πρώτο αποτυχημένο μισάωρο.
Δεν ήταν χαλαρός και οι σκέψεις του δεν ήταν συγκεντρωμένες ως προς το τρόπο επίτευξης του αυνανισμού, αλλά αντίθετα βασανίζοταν με σκέψεις για την αποτυχία του.
Δεν μπορούσε να πάρει και κάποια από τις κοπέλες στο δωμάτιό του για να τον βοηθήσει, γιατί αν δεν τα κατάφερνε υπήρχε ο κίνδυνος να μαθευτεί και τέτοιο ρισκο δεν θα το έπαιρνε ποτέ.

Κατέληξε να κλαίει και να κραυγάζει μέσα στο μαξιλάρι του και το πρωί τον βρήκε ξύπνιο με πρησμένα κόκκινα μάτια.
Κατηγορούσε την Αθηνά για το απαίσιο βράδυ που είχε. Όταν δεν ασχολούνταν μ' αυτό το θέμα ήταν πολύ καλύτερα τα πράγματα και τώρα που το έβγαλε στην επιφάνεια με τις συμβουλές της περί αντιμετώπισης, όλα πήγαν κατά διαόλου. Ο Φίλιππος δεν ειχε νιώσει πιο χάλια για τον εαυτό του.

Την απέφευγε για μια βδομάδα.
Κάθε φορά που την έβλεπε, άλλαζε δρόμο ή εξαφανιζόταν από το χώρο.
Βέβαια, το παλάτι αν και μεγάλο δεν ήταν απίθανο να πέσει κάποιος πάνω στον άλλο.
Έτσι έγινε και μια μέρα σε ένα διάδρομο με τη Αθηνά και τον Φίλιππο.

Πήγε αμέσως να κάνει μεταβολή και να φύγει από εκεί που ήρθε αλλά οι η Αθηνά μίλησε πιο γρήγορα από τις κινήσεις του.
- Συγγνώμη. Αλήθεια το εννοώ. Η συμπεριφορά μου ήταν απαράδεκτη.
Ο Φίλιππος γύρισε και την κοίταξε και έγυρε προς το μέρος της μιλώντας σιγανά αλλά έντονα.
- Γιατί το έκανες γαμώ; Συγχαρητήρια κατάφερες να με ξεφτελίσεις! Τι άλλο θες από μενα;
- Ξέρεις πολύ καλά ότι δεν το έκανα γι' αυτό! Αλλά ξέρω επίσης ότι ήταν λάθος.  Ελπίζω να μπορέσεις να με συγχωρέσεις.
Ο Φίλιππος την κοιτούσε με οργή στα μάτια. Με το που τελείωσε την τελευταία της φράση, στάθηκε ίσια μπροστά της, ξεφύσηξε ειρωνικά και απομακρύνθηκε από αυτή ακολουθώντας την πορεία που είχε αρχικά πάρει.