Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 17ο

Η Αθηνά όλο το πρωί ήταν κλεισμένη στους αργαλιούς και δούλευε πολύ, ώστε να μπορέσει να έχει το απόγευμά της ελεύθερο για τον Φίλιππο.
Δεν πρόλαβε να φάει μεσημεριανό. Έφυγε κατευθείαν για τον αχυρώνα όπου θα συναντιόντουσαν με το Φίλιππο.

Η ώρα περνούσε και δεν είχε ακόμα εμφανιστεί. Τον περίμενε τουλάχιστον δύο ώρες και εκεί που ο ήλιος ήταν ψηλά τώρα πια έδυε.
Στην αρχή ανησύχησε μήπως είχε πάθει κάτι, αλλά μετά σκέφτηκε ότι θα το μάθαινε αν κάτι τέτοιο συνέβαινε. Άρχισε να βράζει από εκνευρισμό.

Την ώρα που έφευγε από το στάβλο, ειδε ένα παιδί υπηρέτη να μπαίνει στο χώρο για να βουρτσίσει τα άλογα.
- Μήπως ξέρεις που βρίσκεται ο πρίγκιπας;
- Όλο το απόγευμα ήταν με το Συμβούλιο. Τώρα παίζουν ζάρια και άλλα παίγνια στο γραφείο του στρατηγού.
Η Αθήνα έγνεψε και έφυγε από εκεί γρήγορα.

Ήθελε να πάει γρήγορα στο δωμάτιό της, να καλυφθεί με τα παπλώματα, να νιώσει λίγη παρηγοριά και να καταφέρει να ηρεμήσει, γιατί είχε εξοργιστεί με τη απαράδεκτη συμπεριφορά του.
Ήταν κουρασμένη, πεινασμένη και ντροπιασμένη που την προσέβαλε με αυτό το τρόπο.
Πέρασε πρώτα από το μαγειρείο και έφαγε μισή φρατζόλα ψωμί. Τα πόδια της έτρεμαν  από την αφαγία.  Αισθάνθηκε καλύτερα.

Άκουσε γέλια έξω από τη κουζίνα και άνοιξε τη πόρτα για να δει τι γινόταν.
Μπροστά της είδε τον Φίλιππο μ' έναν αξιωματικό και μια κοπέλα να παιδιαρίζουν. Θα ήταν μία από τις γνωστές φίλες του αξιωματικού.
Το βλέμμα της κλειδώθηκε με το δικό του. Τον κοίταξε απαξιωτικά, και δεν το έκανε καν επίτηδες, της βγήκε αυθόρμητα.
Έκλεισε τη πόρτα πίσω της, υποκλίθηκε ελαφρά στον αξιωματικό και χωρίς να πει λέξη, προσπέρασε τον Φίλιππο και άρχισε να ανεβαίνει τα σκαλοπάτια για το δωμάτιό της.

Σε λίγο άκουσε βήματα στη σκάλα να την ακολουθούν και σταμάτησε απότομα μόλις τα ανέβηκε, ξέροντας πολύ καλά ποιος ήταν.
Ο Φίλιππος παραλίγο να πέσει πάνω της από το απότομο φρενάρισμά της.
- Μπορείς να μάθεις να περπατάς;
- Γιατί με ακολουθείς;
Αυτός γελάσε ειρωνικά.
- Δεν σε ακολουθώ, πάω να πάρω τα ζάρια από το κοιτώνα μου. Θα ήθελες να σε ακολουθώ έτσι;
Πήγε να της χαϊδέψει το μάγουλο.
Εκεί που ένιωθε να είχε ηρεμήσει η Αθηνά, φούντωσε σε δευτερόλεπτα. Του απομάκρυνε το χέρι κατευθείαν πριν την ακουμπήσει.
- Θα ήθελα να εμφανιζόσουν στον αχυρωνα, όπως είχαμε κανονίσει. Θα μπορούσες να στείλεις κάποιον να με ενημερώσει, ώστε να μην σπαταλώ το χρόνο μου περιμένοντάς σε.
- Με περίμενες; Δεν έπρεπε.
Το πρόσωπό της πρόδιδε τον θυμό της και ο Φίλιππος μετά από τέσσερα ποτήρια κρασί ήθελε μόνο να γελάσει με τη φάτσα της.
- Αυτό έχεις να πεις; Θα έπρεπε να ξέρω ότι δεν θα έρθεις για να μην σε περιμένω; Τι λες; Τουλάχιστον ζητά συγγνώμη!
- Κοίτα είχα κάτι άλλες δουλειές...
- Μόνο εσύ νομίζεις έχεις δουλειές; Έγινα κομμάτια για να προλάβω να είμαι εντάξει απέναντι σου!
- Δεν ξέρεις τι πιέσεις δέχομαι!
Έσφιγγε τα σαγόνια του. Η Αθηνά δεν μπορούσε να τον δικαιολογήσει καθόλου.
- Δηλαδή δεν μπορείς να επιβάλεις, να διεκδικήσεις έστω αυτό που θέλεις να κάνεις; Αυτό που σε κάνει καλά;! Φαντάσου να μην ήσουν και πρίγκιπας!
Γέλασε ειρωνικά. Υπήρξε μια μικρή σιωπή.