Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 30ο

Ήταν η τελευταία μέρα της Αθηνάς στο παλάτι.
Μετά το σκάνδαλο με αυτήν και τον Φίλιππο ήταν αυτονόητο ότι οι υπηρεσίες της στην αυλή τελείωσαν.
Επίσης, θα γινόταν πλέον σύζυγος που σήμαινε ότι η νέα της δουλειά θα ήταν η φροντίδα του σπιτιού.

Έπλεξε τις τελευταίες της πινελιές στο τελευταίο της έργο και συμμάζεψε όσα πράγματα είχε φέρει από το πατρικό της.

Η Ερμιόνη την πλησίασε. Δεν θα σχολιάζε ποτέ το θέμα με τον Φίλιππο, αλλά ένιωθε την υποχρέωση να μιλήσει με την Αθηνά.
Η Αθηνά την είδε και στάθηκε περήφανα μπροστά της.
- Νομίζω ότι ήρθε η ώρα να μιλήσουμε λίγο εμείς οι δύο.
- Τι έχουμε να συζητήσουμε εξοχοτάτη;
Ανταπέδωσε το άφ' υψηλού ύφος της.
Η Ερμιόνη κατάλαβε την έντονη στάση τους και άλλαξε προσέγγιση.
- Κοίτα, δεν έχω έρθει με εχθρικές προθέσεις. Το μόνο που θέλω είναι να σ' ευχαριστήσω. Είμαι σίγουρη ότι αν δεν επέμενες ο Φίλιππος θα σε κρατούσε κοντά του και αυτό θα ήταν οδυνηρό και για τους τρεις μας, δεν συμφωνείς;
- Γι' αυτό τον άφησα άλλωστε.
Είπε σιγανά
- Σ' ευχαριστώ λοιπόν και εκτιμώ που έκανες πίσω. Θα έχω επιτέλους μία δίκαιη ευκαιρία μαζί του αυτή τη φορά.
Ήταν λογικό που θεωρούσε την Αθηνά όλο αυτό το καιρό εμπόδιο. Κρατούσε πίσω τον Φίλιππο και τη σχέση της μαζί του. Από τη πρώτη φορά που είχε έρθει στο παλάτι την ένιωσε ως ανταγωνίστριά της.
Πλέον μπορούσε να ηρεμήσει.
- Ελπίζω να ευτυχίσετε μαζί.
Την εννοούσε αυτή την ευχή, αλλά την έλεγε και με μισή καρδιά γιατί ακόμα πονούσε μέσα της.
- Και σεις να ζήσετε με τον Περικλή!
Η Αθηνά πήρε τη τσάντα στο χέρι της, υποκλίθηκε και της γυρισε τη πλάτη, όπου συνέχισε τη πορεία της για να φύγει από το παλάτι.
Δάγκωνε τα χείλη της για να συγκρατήσει το δάκρυα να μην κυλήσουν από τα μάτια της.

Περνώντας από την εστία σταμάτησε να αποχαιρέτησει και τη βασίλισσα .
- Ήθελα να σας ευχαριστήσω για τη μοναδική ευκαιρία που μου δώσατε και για όσα μου μάθατε, προσφέρατε και για όσες φορές δεν μ' εγκαταλείψατε ενώ σας απογοήτευσα (αναφερόταν προφανώς στη σχέση της με τον Φίλιππο). Θα είμαι πάντα ευγνώμων!
Η βασίλισσα της έπιασε στοργικά τα χέρια. Μετά από 3 χρόνια που την είχε δίπλα της, την ένιωθε σαν παιδί της και την πλήγωνε που θα την έχανε.
- Αθηνά μου, δεν έχω γνωρίσει πιο λαμπρό και ταλαντούχο κορίτσι από εσένα. Οι θεοί να είναι πάντα μαζί σου! Στο καλό!
Την αποχαιρέτησε μ' ένα ζεστό χαμόγελο και η Αθηνά πλέον ένιωθε γεμάτη.
Το να έχεις την συμπάθεια και εύνοια της βασίλισσας ήταν όνειρο όλων των πολιτών και η ίδια την απέκτησε.
Δεν μπορούσε να πιστέψει ότι θα κατάφερνε κάτι μεγαλύτερο απ' αυτό, να ήθελε κάτι παραπάνω από τη ζωή της, να γινόταν πιο τυχερή.