Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 1ο

Η Αθηνά ως ενεργή νεαρή της κοινότητας κάθε μέρα βρισκόταν στην αγορά και πρόσφερε με τις δημιουργίες της υλικά αγαθά χρήσιμα για το βιοπορισμό των πολιτών.
Ήταν πολύτεχνη, καλή σχεδόν σε όλα, πράγμα που έκανε τους γονείς της περήφανους. Ακόμα και ο πατέρας της ένιωθε τυχερός που την είχε, παρόλο που το πρώτο του παιδί ήταν κορίτσι.

- Σταμάτα! Για κοίτα! Τι πιστεύεις;
Η βασίλισσα έκανε μία βόλτα στην αγορά, μέχρι που είδε έξω από ένα χώρο υφαντουργίας κρεμασμένο ένα υπέροχα κεντημενο ρυχταρι.
- Πάρα πολύ καλή δουλειά! Ποία να το έκανε;
Η συνοδός της βασίλισσας επιβεβαίωσε τις σκέψεις της.

Η βασίλισσα Ελένη πρόσεξε μια κοπέλα να εμφανίζεται πίσω από το έργο αυτό και να το τινάζει. Αμέσως την πλησίασε.
- Εσύ είσαι η δημιουργός αυτού του ριχταριού;
Η Αθηνά γύρισε, είδε την βασίλισσα και αμέσως υποκλίθηκε.
- Μάλιστα Εξοχοτάτη.
Είχε τα μάτια της χαμηλά.
- Είναι εξαιρετικό!
- Σας ευχαριστώ πολύ!
- Θα ήθελα να έρχεσαι στο παλάτι να υφαίνουμε μαζί με τις άλλες κυρίες. Χρειάζομαι τα έργα σου στο ανάκτορό μου!
Τότε η Αθηνά κοίταξε την βασίλισσα Ελένη στα μάτια και χαμογέλασε πλατιά.
- Θα ήταν τιμή μου να σας φανώ χρήσιμη. Πείτε μου τις μέρες και θα έρχομαι!
Δεν μπορούσε να πιστέψει την τύχη της και δεν μπορούσε να συγκρατήσει την χαρά της.

- Πώς σε λένε κορίτσι μου;
- Αθηνά Κλεισθένους.
- Είσαι η κόρη του Κλεισθένη του μεταλουργού και της Πηνελόπης της μαίας;
- Μάλιστα!
- Οι γονείς σου είναι τόσο σημαντικοί για τη πόλη μας! Αυτή με βοήθησε στην τελευταία μου γεννά. - Όχι απίθανο αφού η Πηνελόπη είχε ξεγεννήσει όλες τις γυναίκες από όταν ήταν 17- Χαίρομαι ιδιαίτερα τότε που θα έχω εσένα στην αυλή μου. Να τους δώσεις τα θερμά μου χαιρετίσματα!
Η Αθηνά έγνεψε με ένα τεράστιο χαμόγελο.

Η βασίλισσα της είπε όσες λεπτομέρειες χρειαζόταν και συνέχισε τον περίπατό της.
Η Αθηνά πετούσε από την χαρά της. Έτρεξε μέσα και ανήγγειλε τα νέα σε όλες της τις φίλες.

Η πρώτη μέρα έφτασε. Η Αθηνά είχε χτενίσει τα μαλλιά της σε μία πολύ ωραία αλογοουρά και ο χιτώνας που έβαλε τον φορούσε συνήθως σε πιο εκλεκτές περιστάσεις. Αυτή όμως η ευκαιρία που της έδωσε η βασίλισσα ήταν ξεχωριστή και ο χιτώνας αυτός πίστευε ότι ήταν ο κατάλληλος.

Της άνοιξαν οι φρουροί την μεγάλη πόρτα της εισόδου, μπήκε μέσα και μόλις είδε την φωτιά της εστίας έτρεξε προς το μέρος της για να ζεσταθεί. Εκανε ακόμα πολύ κρύο και κατα την διαδρομή απο πατρικό της μέχρι το παλάτι είχε ξεπαγιάσει.
Μόλις ενιωσε τα χέρια της να ζεσταίνονται, σήκωσε το κεφάλι της και είδε έναν άντρα λίγο πιο πέρα να ρίχνει ξύλα στη φωτιά. Ντραπηκε κατευθείαν γιατί δεν τον πρόσεξε από την αρχή και δεν χαιρέτησε όπως θα άρμοζε.
- Με συγχωρείτε! Δεν ήθελα να φανώ αγενής, απλά...
- Κάνει πολύ κρύο έξω ξέρω. Μην ζητάς συγγνώμη. -Ο νέος την διέκοψε με κατανόηση.- Πρώτη φορά έρχεσαι έτσι δεν είναι; Δεν σ' έχω ξαναδεί...
- Ναι! Με προσκάλεσε η Βασίλισσα Ελένη για να προσφέρω τις υπηρεσίες μου στην ύφανση.
- Δεν σε βλέπω να βιάζεσαι όμως...
Της μιλούσε ενώ παράλληλα ασχολούνταν με την φωτιά.
- Ήρθα νωρίτερα από την αναμενόμενη ώρα. Η Αθηνά σκέφτηκε ότι αφού είχε χρόνο, θα ήταν καλό να κάνει την πρώτη της γνωριμία μέσα στο παλάτι.
- Εσύ με τι ασχολείσαι στο παλάτι;
- Κάνω τέτοιες μικροδουλειές απ' εδώ και εκεί.
Και έδειξε τη φωτιά που την διατηρούσε δυνατή. Το βλέμμα της Αθηνάς όμως, φάνηκε να μένει παραπάνω επάνω του.
- Φοράς πολύ καλά ρουχα για να κάνεις τέτοιες δουλειές...
Είπε φωναχτά την σκέψη της.
Ο νέος φάνηκε να σαστίζει για λίγο, σαν να τον έπιασε απροετοίμαστο η Αθηνά. Χαλάρωσε όμως γρήγορα και απάντησε με σιγουριά και αυτοπεποίθηση.
- Σωστά. Οφείλεται στο ότι είμαι και γραμματικός στο παλάτι.
- Πολύ ωραία!
Απάντησε με ενθουσιασμό η Αθηνά.
Του συστήθηκε και του έδωσε το χέρι της για χειραψία. Ο νέος διστασε για λίγα δευτερόλεπτα.
- Πέρσης.