Σε Χρειάζομαι

Κεφάλαιο 29ο

Εκείνο το βράδυ ο Φίλιππος εξεπλάγην που δεν βρήκε την Αθηνά στο δωμάτιό του.
Ανησύχησε και βγήκε έξω να τη ψάξει.

Η Περσέα που εκείνη την ώρα πήγαινε στο δωμάτιό της να ξεκουραστεί, τον ενημέρωσε ότι η Αθηνά είχε πάει στο σπίτι της.
Ο Φίλιππος ακόμα πιο σκεπτικός γύρισε στο δωμάτιό του και ξάπλωσε. Δεν κατάλαβε πώς μέσα στις σκέψεις του τον έπαιρνε ο ύπνος, μέχρι που άκουσε την πόρτα να χτυπάει και ανασηκώθηκε.

Σκέφτηκε ότι ήταν η Αθηνά. Ότι γύρισε στο παλάτι. Άνοιξε με κέφι τη πόρτα.
Αντίκρισε μπροστά του την Ερμιόνη και μόνο όταν αυτή κοίταξε προς τα κάτω έντονα συνειδητοποίησε ότι ήταν γυμνός.
Τυλίχθηκε γρήγορα με ένα χιτώνα.

- Συγγνώμη. Μάλλον σε ξύπνησα.
- Δεν πειράζει. Έγινε κάτι;
Έτριψε τα μάτια του.
- Μπορώ να περάσω;
Ο Φίλιππος έκανε στην άκρη αφήνοντάς της χώρο να περάσει. Αυτή μπήκε μέσα και έκλεισε ο Φίλιππος τη πόρτα. Τον πλησίασε τοσο ώστε τα σώματά τους σχεδόν ακουμπούσαν.
- Απλά δεν μπορώ να ξεχάσω αυτό που έγινε το απόγευμα.
Ο Φίλιππος δεν ήξερε τι ακριβώς να απαντήσει.
- Και μένα μ' άρεσε.
Δεν ήταν ψέμα
- Θέλω κι άλλο.
Του μιλησε τολμηρά και πρώτη φορά την άκουγε να μιλάει έτσι.
Ο Φίλιππος δεν ήξερε αν ήθελε όμως. Την τελευταία ώρα σκεφτόταν μόνο την Αθηνά και ακόμα την είχε στο μυαλό του.
Η αριστοκράτησα ακολουθώντας τις συμβουλές των κυρίων της πόλης-κράτους της παραμέρισε τους ενδοιασμούς της και τόλμησε. Τον φίλησε και αυτός τελικά ενέδωσε.
Σε λίγο απομακρύνθηκε από κοντά του και πήγε και έκατσε στο κρεβάτι.
Χάρηκε πολύ όταν κατάλαβε ότι ήταν μόνος του στο δωμάτιο και έλειπε η Αθηνά.
Κατέβασε τις τιράντες του ρούχου της και φάνηκε το μικρό στήθος της.

Ο Φίλιππος ακόμα κολλημένος στη πόρτα απλά παρατηρούσε τις κινήσεις της με μισάνοιχτο στόμα προσπαθώντας να σκεφτεί τι θα έπρεπε να κάνει.
Θυμήθηκε που η Αθηνά του είπε να κάνει ό,τι του έβγαινε αυθόρμητο κάθε φορά χωρίς να την σκέφτεται.
Αυθόρμητα λοιπόν, πλησίασε την Ερμιόνη και έκατσε από πάνω της και τη φίλησε ξανά. Όπως την είχε φιλήσει και στο διάδρομο. Και τις δυο φορές του φάνηκε φοβερά ελκυστική η αριστοκράτησα.
Αυτή ήταν ξαπλωμένη προς τα πίσω και αυτός από πανω της. Της έπιανε το στήθος ή είχε το χέρι του στα μακριά μαλλιά της.
Η Ερμιόνη σε λίγο μόλις ενιωσε τον ανδρισμό του να την πιεζει στη κοιλιά πέρασε το χέρι της και τον χάιδεψε.

Εκείνη την ώρα σαν να χτύπησε κεραυνός τον Φίλιππο, πετάχτηκε όρθιος και στάθηκε δίπλα από το κρεβάτι.
Η Ερμιόνη τον μιμήθηκε.
- Τι έγινε; Έκανα κάτι λάθος;
- Όχι... όχι... -προσπαθούσε να το μπαλώσει ο Φίλιππος.- Απλά είναι νωρίς. Αυτό πρέπει να γίνει τη νύχτα του γάμου.
Πέρασε τα χέρια του από τα μαλλιά του από την αμηχανία.
- Σωστά. Ναι, έχεις δίκιο.
Αυτή κοίταξε κάτω.
Έμειναν και οι δυο για λίγο σιωπηλοί.
Η Ερμιόνη πλησίασε την πόρτα και την άνοιξε. Ο Φίλιππος την πλησίασε. Τον φίλησε πεταχτά στα χείλη και έφυγε για το δωμάτιο της, αφού τον καληνύχτισε.