...ON DOKUZ...

69 14 3
                                    

Bu bölümü annemle kavga ettikten sonra yazıyorum yanlışlarım bu yüzden fazla olabilir...

『Z』『n』『t』『l』『v』『r』

Lisa'dan

Bir davetteydik ve ben hiç hoşlanmamıştım çünkü sehun fazla yakındı. Gerçi normal olması lazım ama rahatsız hissediyorum buraya geldiğimizden beri böyle.

Şuan ise mikrofonda ismimi duydum konuşma yapıyordu. Ve hiç beklemediğim bir şey yaptı.

"Lisa hayatıma anlam kattığın için ve benim hayatımı güzelleştirdiğin için benimle evlenir misin?"

Dizlerinin üstüne çökmüş karşımdaydı bir elinde mikrofon bir elinde yüzük vardı. Ve ben şok olmuş şekilde bakıyordum.

Neden böyle hissediyorum benim sevgilim değilmiydi neden mutlu değildim neden güvenmiyordum. Jeon jungkook jungkook...

Kimdi o ?! Şuan kendimi berbat hissediyordum normalde böyleydim ama şuan daha fazla. Herkes bana bakarken ben ise sadece arkamı döndüm ve koşmaya başladım.

Hiç umursamadan hemen bir taksiye bindim ve eve gittim.

Yapacağım şey basitti. Buraya gelmeden önce bana tuttukları psikoloğun verdiği şey.

O gün bana dedikkeri dün gibi aklımda.

Lisa eğer kendini oraya ait hissetmezsen ve rüyaların kafanı karıştırırsa bir bedene ihtiyaç duyarsan bu zarfı aç ama çok sıkıldığında aç sana inanıyorum en kısa zamanda görüşmek üzere.

Şuan tam da o durumdaydım. Ben bunları düşünürken taksi evin önüne varmıştı.

Hemen eve girdim ve kendi odama çıktım. Dolabımın altındaki sandıktan zarfı aldım. Üstüme rahat siyah pantolon ve siyah sweetimi giyip çıktım.

İlerledim ve bir parkta durdum. Park boştu çünkü saat gece yarısına geliyordu tek tük insan vardı. Bir banka oturdum ve derin derin nefes aldım.

Herşey eksikmiş gibi hissediyırdum belki bu zarf bunu düzeltir.

Hiç düşünmeden zargı açtım karşıma fotoğraflar çıktı. İlkinde o jungkook. İkincisinde ise küçüklüğü. Geri kalan tüm fotoğraflarda ben ve o...

Tüm anılar beynime hücum ediyordu. İnanamıyorum. Ben ona ne haptım kim bilir ne kadar da üzgündü. Benim yüzümden olan saçmam bir yanlış anı koskoca 2,5 ayımızı bitirdi.

Belki "neki 2 ay az bir süre." dersiniz ama ben hayatın her dakikasının değerli olduğunu şimdi anladım. Kolay değil hemde hiç.

Ve daha fazla zaman kaybedemem. Hemen telefonumu cebimden çıkardım biletlere baktım. Şans işte iki boş koltuk vardı hemen birini satın aldım. Yarın sabah 7 de kalıyormuş.

Son hız eve koşmaya başladım. Benim aşık olduğum kişi oydu. Güvendiğim kişi de oydu. Ve ben bir an önce ona kavuşmak istiyordum.

『Z』『n』『t』『l』『v』『r』

Çon kısa özür dilerim...

Ne yazıkki hala köydeyim. Çoğunuz kitabı unuttu bence

Neyse seviliyorsunuz
💙💜❤

MakyözHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin