Direk başlıyorum haydi bismillah
Medyadaki müzikle okuyun lütfeeeeğğğn.
Medya: empty mind (vincenzo ost)
『Z』『n』『t』『l』『v』『r』
2 yıl sonra
Lisa'dan
"Yurin bak kızım bunu ye sonra söz bişi demicem."
Jennie 1,5 yaşındaki kızına yemek yedirmek için cebelleşiyordu. Yarın jungkookun doğum günü oldupu için hazırlık yapmak amacıyla herkesi çağırmıştım.
Tabi beni hiçbir şekilde kaldırmıyolardı. 8 aylık hamileyim çünkü. Mutluyum jungkook baya bir ileşti beni en mutlu eden olayda buydu zaten.
Akşama doğru herkes evlerine gitti. 15 dk sonra jungkook içeri geldi. Birlikte raz sohbet ettik film falan izledik. Bana ilaçlarımıda içirdikten sonra uyumak için odamıza gittik.
Kolunun altına girip başımı omzuna koydum ve o tanıdık kokuyu yine içime çektim.
Jungkook benim saçlarımı okşarken aynı şekilde slow bir şarkıda söylüyordu. Bu anın bozulmasını istemiyorum. Kızımızda geldiğinde daha mutlu olucam.
Yacaş yavaş gözlerim kapanırken jungkookun sözlerini duydum.
"Seni seviyorum pranpriya..."
『Z』『n』『t』『l』『v』『r』
Sabah kalktığımda bakıcı evdeydi ama jungkook yoktu. Şu son zamanlarda yoğun olduğunu söylemişti.
Bakıcıyı tutma sebebimiz jungkookun korkusu. Haklıda ilk çocuğu ilk deneyimi kaybetmek istemiyor.
Birşeyler yiyip ilacımıda aldıktan sonra yaptırdığım hediyeyi almak için evden çıktım.
Bakıcıyı zar zor ikna ettim. Göndermiyor ki bebek fibi bakıyolar bana.
Arabaya bindiğimde bir sğre öylece koltukta bekledim. Acaba gitmesem mi diye düşündüm. İçimde huzursuzluk vardı.
Ama bunkara rağmen arabayı çalıştırdım. Ve ilerledim.
Jungkookun hediyeni almıştım. İkimizin minyatür heykelini yaptırmıştım.
Ve şuan eve gidiyordum. Jungkook çok sevinecekti. Yeşil ışık yandığında ilerledim. Ama o sırada korna sesini duymam bir oldu.
Ondan sonrası çok hızlı gelişti zaten. Tırın arabaya çarpmasıyla araba biraz öteye gitti. İnanılmaz berbattım.
Kafam ön cama bakacak şekilde devrildi. Hayatım gözümün önünden geçti ama ben tek düşündüğüm karnımdaki bebeğimdi. Ve zihnime son düşen şey ise jungkookun dünkü sözleriydi.
"Seni seviyorum pranpriya."
Sesimin çıktığı kadar fısıldadım.
"Bende bende seni seviyorum jungkook bende..."
Sonrasında artık her taraf kararmya başladı ve ben gözyaşları içinde gözümü kapadım.
『Z』『n』『t』『l』『v』『r』
Yazarın ağzından
Lisa sedyede giderken yanında chae ve jisoo vardı. İki genç kadın gözyaşları içinde lisa bağırıyolardı aç gözünü diye.
O sırada gözleri ağlamaktan şişmiş elleri sıkmaktan bembeyaz olmuş jungkook içeri girdi. Ve ardından geri kalan herkes.
Lisa ise erken doğuma alınmak üzere ameliyathaneye girdi.
Herkes bitik halde birbirine bakıyordu. Hepsinin söylemek istediği bir kitap dolusu cümle varken. Kimse birşey diyemiyordu.
O sırada hyunsik içeri girdi. Elindese hediye paketi vardı.
Jungkooka dopru ilerledi ve zorda olsa hediye paketini uzatarak konuştu.
"Bunu lisanın arabasında bulmuşlar özeldir diye rşey yapmamışlar. Bende sana getirmem gerektiğini düşündüm." sonlara doğru sesi kısılmıştı.
Jungkook hediye paketini eline aldı ve açtı. İçinde lisayla sarıldıkları minyatür bir heykel vardı tek sıkıntı liaanın heykelinin jungkookdan kırılmış olmasıydı.
Jungkook artık çığlık atarak ağlıyordu.
İkisinide yanında istiyordu ne kızını kaybetmek nede hayatının aşkını...
Ama bilmiyorduki herşey lisaya bağlıydı ya kızını kurtaracaktı yada kendi hayatını.
4 saat geçmişti. Ve sonunda doktor ameliyat kapısından çıktı. Jungkook bildiğin doktora doğru uçmuştu.
Herşey doktorun sözlerine bağlıydı. Ve o beklenen an gelmişti.
"Üzgünüz jungkook bey eşinizi kaybettik ama kızınız hayatta."
『Z』『n』『t』『l』『v』『r』
Jungkook'dan
"Ne demek kaybettik" bağırarak söylemiştim. Ama içim yanıyordu. Kalbim ağrıyırdu. Ablamın ismimi seslenmesiyle ona baktım.
"O ölmedi abla o beni bırakmaz o bırakmaz bırakmaz."
Tekrarlıyodum ama ben buna kendimi inandırmaya çalışıyordum. Jiminin seyle ona döndüm.
"O sana çok güzel bir kız bıraktı. Jungkook bak kızın var."
Herkes aynı leyi defalarca söylüyorlardı. Yaptıkları şey benim dikkatimi oraya çekmekti. Ama ben sadece lisayı düşünüyordum.
Bana tek dokunabilen kızı, hayatımı daha fazla ayakta kalamadım. Yere çöktüm.
O sırada benimle birlikte yere çöken hemşireye baktım. Kucağındaki bebeği bana uzattı. Elim titreyerek aldım. Ve kokladım kokusu huzur veriyordu ama ben bundan sonra yaşayan bir ölüden farklı olmicaktım.
Daha 8 aylık olmasına rağmen çok güçlü ve sağlıklı duruyordu.
Ona baktım ve konuştum. "Ne yapıcaz bçr tanem ne yapıcaz biz tek başımıza anne bizi bırakdı anne bizi senin için bıraktı."
Ona baktıkça lisayı görüyordum. Ayağa kalktım ve sandalyeye geçip oturdum. Kızıma sarıldım ve gözümü kapattım. Öylece durduk. Ne o ağladı ne ben onun adını eva koyucaktım sebepsiz yere içime doğmuştu.
Eva umarım hep annen gibi güçlü olursun bir tanecik kızım.
Zaman bizim için durmuştu artık. Hayatımda yaşamam için tek sebebim eva kalmıştı ve onu asla kaybetmicektim ASLA...
『Z』『n』『t』『l』『v』『r』
Evet kiatp bitti
Bence güzel bitirdim.
Özel bölümler gelicek.
Bu kitapta yanımda olan herkese teşekkür ederim.
💙💜❤
