Finifugal

Bölüm 12: Kurtarma

"Sadece bana neye ihtiyacın olduğunu söyle, seni burada bekleyeceğim."

***

"Kabul et küçük kedi, aşkınız sizin sonunuz olacak." Shadow Moth'un kahkahası odamda yankılanırken içten içe ebeveynlerimin duymamasını diliyordum. Onlar, belaya girmesi gereken son kişiler bile olamazlardı.

"Dostun Uğurböceği sana şeyi de söyledi mi... o olmadan beni asla yenemeyeceğini?" Yüzüne o aptal sırıtışını takınırken devam etti, "His canavarının nesnesini yok edersen tüyü nasıl iyileştireceksin?"

"Ben de onu yok etmem, ona sahip olurum," dedi Kara Kedi. "Ah yoksa dostun Mayura sana şeyi söylemedi mi... Uğurböceği his canavarını nasıl kendi tarafımıza çektiğimizi?"

Shadow Moth elinde tuttuğu kalemi işaret etti, "Ya ben yok edersem?" Bunun olmaması gerektiğini, Kara Kedi'nin kaşlarını çatmasıyla anlamıştım.

"Boşuna uğraşma kuş kelebeği çünkü buna asla izin vermeyeceğim," dedi Kara Kedi gözlerini kısarken. "Kalemi yok etsen bile tüyü gücümle yok edebilirim. Kediklizm!"

Kara Kedi özel gücünü kullandığında Shadow Moth ani bir sinirle his canavarına döndü, "Onu oyala!"

Kara Kedi, his canavarıyla savaşırken gücünü onun üzerinde kullanmamak için ekstra çaba harcıyordu. Sebebini bilmiyordum ama o yapıyorsa bu önemli bir ayrıntıydı. His canavarı, Kara Kedi'yi oyalarken Shadow Moth da bana yaklaşmaya başlamıştı. Geri adım atıyordum etrafıma bakarak.

Ben kurtulmanın yolunu ararken Kara Kedi bizi farketti, "Ona dokunma!" Hırslı bir şekilde söylenirken sopasını tam önüme fırlattı. Sopasını yakalayarak Shadow Moth'a karşı çıkarken Kara Kedi'nin yüzüğünden gelen sesi duydum. Fazla vaktimiz kalmamıştı.

Shadow Moth'u iterek yana atıldım ve Kara Kedi'nin kemerini aldım. Bir planım vardı. Shadow Moth tekrar bana yaklaşmaya başladığında zaten arkasında olduğum Kara Kedi, sopasını elimden alarak ikimize siper etti korumacı tavrıyla.

O sırada Kara Kedi'nin kemerini gerektiği şekli almasını sağlayıp düşmanını yakalamak isteyen bir kovboy misali Shadow Moth'a fırlattım ve onu yakaladım. Kovboyculuk işe yaramıştı anlaşılan. Kalemi elinden alıp his canavarını bizim tarafımıza çekerken Shadow Moth çoktan kemerden kurtulmuştu.

"Seni hayattan azad ediyorum," dedi tüyün kalemden geri uzaklaşmasını sağlayarak. Ardından boşluğumuzdan yararlanıp kaçtı, aksi takdirde muhtemelen mucizesini ele geçirirdik zaten.

"Gücümü boşuna çağırdım," dedi Kara Kedi onun arkasından bakarken. "Üstelik geri dönüşmek üzereyim."

Onun bileğinden tutarak gücünü az önceki kalemde kullanmasını sağladım. Daha sonra onu sırtından iterek banyoya girmesini sağladım. "Sadece bana neye ihtiyacın olduğunu söyle, seni burada bekleyeceğim."

Yüzüğündeki ses tekrar duyulurken Kedi'nin bana bakan sert bakışları yumuşadı ve yerini sakin bir gülümsemeye bıraktı. "Sadece kwamimin enerjisini toplaması için biraz peynir istiyorum."

Daha fazla vakit kaybetmemek adına banyonun kapısını kapattım ve mırıldandım, "Memnuniyetle, kedicik."

***

"Peynir istemen garip değil ama birazdan yemek yiyeceğiz. İştahının kaçmayacağına emin misin tatlım?"

Annemin sorusuna karşılık gülümsedim, "Endişelenme, anne."

Elimdeki tabakla yukarı çıkmak üzereyken annem sessizce sordu, "Ve Kara Kedi'yle nasıl gidiyor?" Sakince gülümsedi, "Eğer onunla dışarı çıkmak istersen çekinmene gerek olmadığını bilmeni isterim."

Gözlerim açılırken sessizce yutkundum, "Euh, ben gidiyorum... peynirimi yemeye! Sonra görüşürüz!"

Kızardığına emin olduğum yanaklarımın hemen normale dönmesini umarak hızlıca merdivenleri çıktım. Odama ulaştığımda derin bir nefes verdim, "Bu duruma düştüğüme gerçekten inanamıyorum."

"Böceğim?"

Kara Kedi'nin sesi kulaklarıma ulaştığında aniden gülümsedim. "Evet," dedim kapıya ulaştığımda. "Peynirini getirdim."

Kara Kedi başını uzatmadan ve kendisini göstermeden kapıyı araladığonda tabağı oraya uzattım ve almasını bekledim. Elini uzatıp tabağı aldı ve kapıyı tekrar kapattı.

Ve Alya beni aradı.

Ses tonundaki endişeyi gizleme gereği duymadan kafa girdi, "İyi misin? Her şey yolunda, değil mi?"

"Evet Alya, iyiyim."

"Kara Kedi yanında mı?"

Kaşlarımı çattım, "Zaten onu buraya sen göndermedin mi? Neden soruyorsun?"

"Onu oraya ben göndermedim, konuşmamızı duydu."

"Her neyse," dedim omuz silkerek. "Sonuç olarak plan ters tepti ama iyiyim. Ayrıca Kara Kedi burada."

Duyabileceğim şekilde derin bir nefes verdi, "Her şeyin iyi olmasına sevindim, yarın yanına geleceğim."

"Anlaşıldı, görüşürüz."

Telefonu kapattığımda odadaki sessizlik sürdü. Kara Kedi bana kızmış gibi görünüyordu ve sessizliği bozmaya utanıyor gibi hissediyordum.

Sanırım büyük bir aptallık etmiştim.

-xing, 2021