"ဦးေရ အလုပ္ႀကီးဘဲ လုပ္မေနနဲ႔ အသီးလည္း စားဦးေလ"
မနက္စာစားၿပီးတည္းက ဖိုင္ေတြသာ ၾကည့္ၿပီး အလုပ္ေတြလုပ္ေနတယ့္ ဦးကို သုေလး ဆူေဆာင့္စြာ ေျပာမိပါသည္။
အလုပ္လုပ္ရမယ္ဆိုတာ သိပါတယ္ ဒါေပမယ့္လည္း ေနမေကာင္းတယ့္ အခ်ိန္ေလးေတာ့ နားမွေပါ့
"ခနေလးပါ ကေလးရယ္ ဦးဒါေလး စစ္ၿပီးရင္ ၿပီးၿပီေနာ္ မႊစ္"
မင္းကမ႓ာတည္ ေဘးနားမွာ ထိုင္ကာ စိတ္ဆိုးျခင္ေနတယ့္ ကေလးေပါက္ေလးကို အာဘြားေလးေပးၿပီး အရံေခ်ာ့ထားရသည္။ ကေလးေလး စိတ္ပူတာ သိေပမယ့္ သူလည္း ဒါေတြၿပီးမွ ကေလးနားေအးေဆးကပ္လို႔ရမွာမလား
"ေျပာမရလည္းလုပ္ဗ်ာ ဒါေပမယ့္ ခနေနရင္ေတာ့နားေနာ္ ေရာ့အသီးစားဦး အာ"
ကေလးပိစိေလးေတြကို ထမင္းခြံသလို အာလို႔ေျပာၿပီ သစ္သီးေတြ ခြံ႕ေပးတယ့္ ကေလးေၾကာင့္ မင္းကမ႓ာတည္ ပါးစပ္ထဲလည္း သစ္သီးေတြနဲ႔ ျပည့္ေနၿပီ
ဒါေတာင္ ထပ္ခြံ႕တယ့္ ကေလးေၾကာင့္ သူမနည္း တားထားရသည္။
မဟုတ္ရင္ နင္ေနေလာက္ၿပီေလ။
သစ္သီးတစ္ပန္းကန္ကုန္သြားမွ သုေလးလည္း ဦးကုိခြံ႕တာ ရပ္လိုက္ကာ
စာရင္းလုပ္ေနတယ့္ ဦးေပါင္ေပၚကို ေခါင္းအံုးခ်လိုက္သည္။
"အိပ္ခ်င္လို႔လား ကေလး "
"ဟင့္အင္း ဦးေပါင္ေပၚမွာ ခနလွဲျခင္လို႔ပါ "
"အြန္းပါ ဒါေပမယ့္ခနဘဲေနာ္ ကေလးေလး ဇာတ္နာသြားမယ္ "
"ဟုတ္ ဦး"
ဧကသုထက္ ဦးရယ့္ ေပါင္ေပၚမွာ ခနေလာက္လွဲေနရာကေန ပက္လက္လွန္လိုက္ရင္း ဦးရယ့္ မ်က္ႏွာဆီကို ကိုင္တြယ္ထိေတြ႕ေနမိသည္။
ဒီ ႏွာတံေလး ဒီလိုၾကည့္ေကာင္းတယ့္ မ်က္လံုးေလး ႏႈတ္ခမ္းေလးေတြရွိတယ့္ ၾကည့္လို႔ေကာင္းလွတယ့္သူက သူ႔ရယ့္ ခ်စ္သူတယ့္လား ေပ်ာ္လိုက္တာ
မင္းကမ႓ာတည္ကေတာ့ သူ႔ရယ့္ မ်က္ႏွာေပၚ ေျပးလႊာေနတယ့္ ကေလးရယ့္လက္ကေလးကို ဆြဲယူကာ
လက္ခံုေလးကို အျမတ္တႏ္ုးနမ္းရွိုက္လိုက္ေတာ့ ခ်စ္စရာရယ္သံ ေသးေသးေလးက ေပၚေပါက္လာသည္။
YOU ARE READING
Simple(S2){complete}
Romanceကိုယ့်အပိုင်လို့ သတ်မှတ်ကာ စွဲလမ်းစိတ်ကြီးသူနဲ့လွတ်လပ်မှုကို ခုန်မင်တယ့် ကောင်လေးကြားက အချစ်က ရိုးရှင်းနိုင်ပါဦးမလား ကိုယ့္အပိုင္လို႔ သတ္မွတ္ကာ စြဲလမ္းစိတ္ႀကီးသူနဲ႔လြတ္လပ္မႈကို ခုန္မင္တယ့္ ေကာင္ေလးၾကားက အခ်စ္က ရိုးရွင္းႏိုင္ပါဦးမလား
