ဧကသုထက္ ကားနားမွာတင္ ရပ္ေနလိုက္ရင္း
ကားေပၚကေန ဦးဆင္းလာသည္အထိေစာင့္လိုက္သည္။
ကားေပၚကေန ဦးဆင္းလာတာနဲ႔ ရံုးလြယ္အိတ္ကို သယ္ေပးရန္ အနားသို႔ သြားေတ့ာ လက္ပါျပတယ့္ ဦးေၾကာင့္ သုေလးမွာ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္နဲ႔ ေနရာတင္ရပ္ေနမိသည္။
"ဦး ကေလး"
"ေနဦး ဦးအခု အလုပ္မ်ားေနတယိေနာိ"
သုတ္ေျခတင္ အိမ္ထဲဝင္သြားတယ့္ ဦးေၾကာင့္ သုေလးလည္း ေနရာတင္ရပ္ေနသလို ေစာနကအမသည္လည္း ေနကာမ်က္မွန္ကို ဟန္ပါပါ ျပန္ပင့္တင္ကာ လက္ပိုက္လ်က္ မတ္တပ္ရပ္ေနသည္။
"မင္းက ဦးမင္းရယ့္ တူေလးလား"
"မဟုတ္ပါဘူး"
"ေအာ္ ဒါဆို အလုပ္သမားေပါ့"
အဲ့ဒီ အမရယ့္ ေျပာစကားေၾကာင့္ သုေလး အနည္းငယ္ေတာ့ ရယ္ခ်င္မိတာ အမွန္ပင္ ႏႈတ္ခမ္းနီကိုရဲေနေအာင္ ဆိုးထားတယ့္ အမက သူ႔ကိုသူ မင္းသမီးတစ္ဦးလိုျပဳမူေနကာ လူကို ေအာက္ေျခအလုပ္သမားတစ္ဦးလို ဆက္ဆံေျပာေနပံုက စိတ္ဓာတ္မေကာင္းမွန္း သူ႔ကိုယ္သူေဖာ္ျပေနသည္မလား။
ဘယ္ေလာက္ မိတ္ကပ္ေတြ ,brand ေတြ ဝတ္ဝတ္ အေျပာအဆိုနဲ႔ မ်က္ႏွာအမူအစာကို ၾကည့္ရံုနဲ႔ ဒီမိန္းကေလးက တကယ္လား အေပၚယံလားဆိုတာကို ခြဲျခားတတ္တာလည္း ေယာက်ာ္းေလးေတြရယ့္ ေမြးရာပါ ပညာဘဲလားမသိ။
ေအာ္ မိန္းကေလးခ်င္းေတာင္ မမတိမ္ေငြ႕လႊာလို လူမ်ိဳးနဲ႔ ဒီလို မိန္းကေလးက ဆီနဲ႔ေရပါလား။
အေတာ္ၾကာ စိတ္ထဲ ေတြးေတာသံုးသပ္မႈအၿပီးမွာ
ေရွ႕က အမ်ိဳးသမီးရယ့္ လက္ကိုမ်က္ႏွာေရွ႕ ေဝ့ယမ္းကာ ေခၚသံေၾကာင့္
"ဟုတ္ကဲ့ ဘာေျပာမလို႔လဲ မသိဘုး"
"ေခၚလိုက္ရတာ ဘာေတြ စိတ္ကူးယဥ္ေနလည္းမသိဘူး "
"တကယ္လို႔ အမေျပာစရာမရွိရင္ ကၽြန္ေတာ္အိမ္ထဲဝင္ေတာ့မယ္"
"အယ္ ေနဦးေလ အလိုက္မသိလိုက္တာ တုိ႔ေရဆာလို႔ ေရေလးဘာေလးလည္း ခပ္တိုက္ဦးေလ တကယ္ပါဘဲ ဦးမင္းက ဘယ္လိုလူမ်ိဳးေတြ ခန္႔ထားတာလဲမသိဘူး "
YOU ARE READING
Simple(S2){complete}
Romanceကိုယ့်အပိုင်လို့ သတ်မှတ်ကာ စွဲလမ်းစိတ်ကြီးသူနဲ့လွတ်လပ်မှုကို ခုန်မင်တယ့် ကောင်လေးကြားက အချစ်က ရိုးရှင်းနိုင်ပါဦးမလား ကိုယ့္အပိုင္လို႔ သတ္မွတ္ကာ စြဲလမ္းစိတ္ႀကီးသူနဲ႔လြတ္လပ္မႈကို ခုန္မင္တယ့္ ေကာင္ေလးၾကားက အခ်စ္က ရိုးရွင္းႏိုင္ပါဦးမလား
