"အဆင္ေျပမွာပါ ဦးရယ္ ပါပါးတို႔ ခြင့္ျပဳမွာပါ"
ကားေပၚကေန မဆင္းခင္ သူ႔ကို ျပန္အားေပးေနတယ့္ ကေလးကို ျမတ္ႏိုးစြာ ႏွာဖူးထက္သို႔ အနမ္းေပးလိုက္သည္။
ထို႔ေနာက္ ဝယ္လာတယ့္ လက္ေဆာင္ျခင္းေတြကိုပါ ယူကာ ေရွ႕ကျခံဝင္းက်ယ္ႀကီးရွိ အိမ္ေတာ္ဆီသို႔။
ဒီေန႔ ကေလးေလးနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံကို ျပန္ဖို႔အတြက္ အကိုလြန္းတို႔ဆီမွာ ခြင့္လာေတာင္းျခင္းျဖစ္ရာ
သူကိုယ္တိုင္လည္း စိတ္လႈပ္ရွားေနသည္။
ေက်းဇူးျပဳ၍ ကေလးေလးကို သူနဲ႔အတူ ေခၚသြားလို႔ရပါေစ။
အိမ္ေရွ႕ေရာက္တာနဲ႔ ကေလးက သူ႔လက္ကို ဆြဲကာ အိမ္ထဲဝင္သြားရင္း
ဧည့္ခန္းမွာ ထိုင္ေနေစကာ
အကိုတို႔ကို သြားေခၚေနသည္။
"ပါပါး ဒယ္ဒီ "
သုေလး ဟင္းခ်က္ေနတယ့္ ပါပါးနဲ႔ ေနာက္ကေန လိုက္ရႈပ္ေနတယ့္ ဒယ္ဒီကို မီးဖိုခန္းဝကေန ေခၚကာ ေျပးဖက္လိုက္ေတာ့ သူ႔ကို ျပန္ကာ တင္းေနေအာင္ ဖက္ထားတယ့္ ပါပါးတို႔ေၾကာင့္ အင့္ခနဲ
"သားသားရယ္ ျပန္လာမယ္ဆို ဒယ္ဒီကို ေျပာတာမဟုတ္ဘူး လာေခၚမွာေပါ့ "
"အြန္းေလ သားသားရယ္"
သုေလး သူ႔ကို အိမ္ျပန္လာတယ္ ထင္ၿပီး
ေပ်ာ္ေနတယ့္ ပါပါးတို႔ကို ၾကည့္ကာ ဝမ္းနည္းလာသည္။အင့္ တစ္ခါမွမခြဲဘူးဘူး
ဧကသုထက္ ပါပါးရယ့္လက္ကိုဆြဲကာ ဒယ္ဒီကိုပါ ေခၚရင္း ဧည့္ခန္းဆီေရာက္ေတာ့ ဦးကလည္း မတ္တပ္ရပ္ကာ အရိုအေသေပးေနသည္။
"အကိုလြန္းနဲ႔ဒီကအကို ကၽြန္ေတာ္ ခြင့္ေတာင္းစရာေလးရွိလို႔ပါ"
လြန္းသုထက္နဲ႔ ေမာင္ တစ္ေယာက္မ်က္ႏွာတစ္ေယာက္ၾကည့္မိသည္။ ဒါဘယ္လိုအေျခအေနပါလိမိ့
"ကၽြန္ေတာ္နဲ႔ ကေလး ျမန္မာႏိုင္ငံကို သြားဖို႔အတြက္ ခြင့္ျပဳခ်က္လာေတာင္းတာပါ "
"ခရီးထြက္တာလား"
"ဟိုေလ ပါပါး အဲ့တာက ဦးအလုပ္ကိစၥအတြက္သြားတာဆိုေတာ့ေလ"
"အြန္း အဲ့ေတာ့"
"အခ်ိန္ခန္႔မွန္းလို႔မရဘူး ၾကာေလာက္မယ္ အကိုလြန္း"
ESTÁS LEYENDO
Simple(S2){complete}
Romanceကိုယ့်အပိုင်လို့ သတ်မှတ်ကာ စွဲလမ်းစိတ်ကြီးသူနဲ့လွတ်လပ်မှုကို ခုန်မင်တယ့် ကောင်လေးကြားက အချစ်က ရိုးရှင်းနိုင်ပါဦးမလား ကိုယ့္အပိုင္လို႔ သတ္မွတ္ကာ စြဲလမ္းစိတ္ႀကီးသူနဲ႔လြတ္လပ္မႈကို ခုန္မင္တယ့္ ေကာင္ေလးၾကားက အခ်စ္က ရိုးရွင္းႏိုင္ပါဦးမလား
