"လူကြီးက အင့် ကြောက်ဖ်ု့ကောင်းလိုက်တာ"
သုလေး အိမ်ပြန်ရောက်တာနဲ့ ကုတင်ပေါ်လှဲကာ ဝမ်းနည်းတာကြောင့်
ငိုနေမိတာအခုထိ ပါပါးကလာ မေးပေမယ့် ဘာမှမဖြစ်ဘူးလို့သာ ငြင်းပြီး
အခန်းထဲဆက်အောင်းနေမိသည်။
တော်သေးတာပေါ့ ဖုန်းလေးက မှန်အက်သွားပေမယ့် သုံးလို့ရသေးလို့
သုလေး ဝမ်းနည်းတယ့် စိတ်ကြောင့် ကိုယ်လေးကို ကြုံ့ကြုံ့လေကွေးထားကာ လှဲနေရင်း လက်ကလည်း မွေ့ယာစကို ခြစ်နေမိသည်။
"ကတောင်"
မျက်လုံးအိမ်တွေကနေ ဘာကြောင့်မသိ ဆက်တိုက်ဆင်းကျလာတယ့် မျက်ရည်တွေကြောင့် ပင်ပန်းကာ အိပ်ပျော်တော့မယ့် အချိန် ဝင်လာတယ့်
ဖုန်းသံကြောင့် ကြည့်လိုက်တော့
'တောင်းပန်ပါတယ် ကလေး ကိုယ်ညနေက အဲ့လိုမလုပ်သင့်ပါဘူး ကိုယ်မှားပါတယ်'
'ကလေးလေး ကိုယ်ကိုစိတ်မဆိုးပါနဲ့ ကိုယ်တကယ် ကလေးလေး သူများနဲ့ နီးကပ်နေတာကို မြင်ရင် မခံစားနိုင်လို့ပါ'
သုလေး လှဲနေရာကနေ ဖုန်းလေးဖွင့်ရင်းကြည့်နေရာကနေ ဒုတိယ
ရောက်လာတယ့် စာကြောင်းကြောင့် ငုတ်တုပ်လေးပင် ချက်ချင်း ထထိုင်မိကာ
လက်ကလေးကိုက်၍ နောက်စာကို
စောင့်နေတုန်းရှိသေးသည်။
ထပ်ဝင်လာတယ့် စာက
'ကလေးရယ် ကိုယ့်အမှားပါ စာလေးတော့ ပြန်ပါနော်
နောက်ဆို လက်နဲ့တောင် မရွယ်တော့ပါဘူး"
"f****k ဘဲ ငတုံးကြီ အဘိုးကြီး တေ်ာပြီအိပ်တာဘဲကောင်းတယ်"
စာလည်း မပြန် ဖုန်းကိုပါစက်ပိတ်ပြီး
ဧကသုထက်တို့ အိပ်ပစ်လိုက်တာ
အိပ်မက်ထဲမှာတောင် အဘိုးကြီးကို စိတ်ပေါက်ပေါက်နဲ့ ကိုက်ပစ်လိုက်သေးတယ်တယ့်
"အားးးးးး ခွမ်း ကလေးငါ့ကို တော်တ်ေစိတ်ဆိုးသွားတာလားမသိဘူး ကြောက်များကြောက်နေတာလား"
မှောင်မိုက်နေတယ့် အိပ်ခန်းထဲမှာ စိတ်တွေလွတ်ကာ အတွေးလွန်နေတယ့် သူတစ်ဦး ထိုသူကတော့ မင်းကမ္ဘာတည်သာ
တစ်ချိန်လုံး သူ့ရင်ထဲကို တိုးဝှေ့ကာနေရာယူထားတယ့်
ကလေးအကြောင်းကိုသာ အမြဲစဉ်းစားရင်း ပျော်နေတတ်တယ့် မင်းကမ္ဘာတည်က
အခုတော့ ကလေးရယ့် မျက်ရည်တွေနဲ့ အကြည့်စိမ်းစိမ်းတွေကြောင့်
တုန်လှုပ်လာသည်။
YOU ARE READING
Simple(S2){complete}
Romanceကိုယ့်အပိုင်လို့ သတ်မှတ်ကာ စွဲလမ်းစိတ်ကြီးသူနဲ့လွတ်လပ်မှုကို ခုန်မင်တယ့် ကောင်လေးကြားက အချစ်က ရိုးရှင်းနိုင်ပါဦးမလား ကိုယ့္အပိုင္လို႔ သတ္မွတ္ကာ စြဲလမ္းစိတ္ႀကီးသူနဲ႔လြတ္လပ္မႈကို ခုန္မင္တယ့္ ေကာင္ေလးၾကားက အခ်စ္က ရိုးရွင္းႏိုင္ပါဦးမလား
