Co by było gdyby...

Rozdział 11 Hagrid

Następnego ranka, podczas śniadania wyciągnął pergamin i pióro. Sowy już latały roznosząc pocztę.
Na kartce napisał krótki liścik do Hagrida, i zaczął wyparywać swojej sowy. Hedwiga lubiła do niego przylatywać, mimo że nie miała żadnego liściku. Nie miał pewności czy i tym razem przyleci, ale gdy zobaczył biały kształt unoszący się wśród bązowych sów, już wiedział że to ona.
Jak wiele razy wcześniej, podleciała i wylądowała na stole przed nim.
- Hedwigo, dziś ma dla ciebie list.
Zachuczała zadowolona i podstawiła nóżkę chłopakowi. Ten przywiązał liścik do jej nogi.
- Zanieś go Hagrid'owi dobrze...
Sówka zahuczała poraz kolejny i uszczypnęła go pieszczotliwie w palec. Po chwili już jej nie było, odleciała w stronę hatki Hagrida.
- Ciekawe co byś zrobił jakby nie przyleciała?
- Skorzystał bym z twojej sowy. Zapewne dziś rodzice ci przyślą kolejną paczkę z słodyczami jak co tydzień...
- A jak nie przy....
Blondyn nie skończył mówić kiedy przed nim wylądował puchacz jego rodziców z paczką.
Harry uśmiechnął się tryumfalnie.
- A nie mówiłem...
- Masz mnie.
Obaj wybuchnęli śmiechem, przez chwilę brunet rozejrzał się po stołach a jego wzrok padł na rudego chłopca, który gniotł właśnie kartkę papieru patrząc na niego z złością.

Po południu chłopcy siedzieli na błoniach, dyskutując o Quidziczu z zapałem. Harry słuchał o ostatnim meczu, na którym był blondyn zajadając się czekoladkami, kiedy nadleciała Hedwiga z liścikiem. Upuściła go na nogi bruneta i odleciała. Nawet Draco zamilkł dając mu w spokoju przeczytać.
Harry rozwinął liścik.

Harry jak chcesz to wpadnij do mnie na herbatkę, ale nie wim czy trzymanie z Malfoy'em to dobry pomysł.
Ja Wim że jesteś w Slitherinie ale nie za bardzo ufam tym ludziom.
Porozmawiamy jak wpadniesz. Widzimy się o piątej.
Hagrid

Harry'ego negatywne nastawienie mężczyzny do rodziny Dracon.
Z rozmyślań wyrwały go słowa przyjaciela.
- I co Harry?
Spojrzał mu w oczy i skrzywił się z niesmakiem.
- Zaprasza tylko mnie.
Chłopak posmutniał, ale nagle się otrząsnął i odparł.
- Moja rodzina nie należy do pupilków Dumbledore jak Hagrid czy Weslley'owie. Nie powinno mnie to dziwić.
Wstał i otrzepał spodnie z trawy.
- A mnie to nie obchodzi, bo nikt nie będzie mi dobierać przyjaciół. Poza tym nie lubię tego jednego gryfona z naszego rocznika, a to chyba jeden z nich.
Blondyn się roześmiał i pomógł chłopakowi wstać.
- No i on za tobą również.
Śmiejąc się i ruszyli w stronę boiska, aby popatrzeć na ślizgonów jak trenują Quidzicza.

Przed piątą chłopcy się rozstali a brunet ruszył w odwiedziny do gajowego.
W środku został obwąchany i obśliniony przez kła, i zajmując miejsce przy stole uśmiechnął się od ucha do ucha.
- Jak ci się podoba w szkole Harry?
- Fajnie.
Hagrid postawił kubek przed chłopcem i zajął miejsce po przeciwnej stronie stołu.
- Zaskoczyło mnie, że trafiłeś do Slitherinu Harry. Zawsze myślałem że trafisz do Gryfindoru, jak twoi rodzice.
- Slitherin nie jest taki zły jak go wszyscy widzą. To reszta domów, zmusza nas do trzymania się na uboczu, przez co jesteśmy bardziej zżyci.
- Czy ja wim Harry. Z tego domu wyszło wielu śmierciorzerców.
- Dlatego wszyscy jesteśmy napiętnowani jako przyszli śmierciorzercy? Hagridzie niestety ale Gryfoni są cudowni, a Ślizgoni to zło. Tak na to patrzy cała szkoła, a ja widzę ich jako zżytych, chroniących się przed atakami Gryfonów oraz niesprawiedliwością że strony nauczycieli, i stających w obronie swoich towarzyszy.
Mężczyzna uniósł ręce w goście poddania.
- Nie chciałem abyś tak to odebrał. Holipka Harry, nigdy na nich nie patrzyłem w ten sposób.
- Nikt nie patrzy... To Weslley próbuje mnie sprowokować, twierdzi że będę następcą Sam wiesz kogo.
Te słowa sprawiły że mężczyzna zaniemówił na dłuższą chwilę.