Rechazo Series #1
A girl named Caris Leigh is admiring Jaired Laverde, a one-woman-man and a self isolated one. He is smart and humble but quite sarcastic. Caris can't even tell his mood if he is okay or not because he shows no emotions at all. Why...
Oops! Ang larawang ito ay hindi sumusunod sa aming mga alituntunin sa nilalaman. Upang magpatuloy sa pag-publish, subukan itong alisin o mag-upload ng bago.
Sa bawat liham na binibigay ko tuwing birthday nya, tuwing malungkot sya, tuwing galit sya at kailan ko lang gusto. Isa na yun sa paraan ko para ipaalam kung gaano sya kaimportante sa akin.
Mga luha na iniyak ko pag naaalala kong wala ng ako. Wala ng kami, kaming masasaya dahil sa pawang kaligayahan ang presensya ng isa't isa. Ating iisipin, wala ang mga pinag daanan ko sa pinag daanan nya.
Tanga ako, inutil, hindi nag isip ng maayos dahil sa sobrang gulo ng aking isipan sa katotohanang hindi ko sya naligtas sa aksidente.
Akala ko solusyon ang pag iwas ng ilang taon, pag papanggap na hindi ko sya gusto bilang tao. Pero hindi. Hindi ko dapat sya hinayaan, pinabayaan mag isa. I'm full of regret and the one that been stopping me to listen to my mother's advice.. is fear.
"Jaired, I'm sorry," pag sunod sa akin ni Sabrina
"It's fine." seryoso kong sagot at iniwan sya. May klase pa ako at balak na puntahan si Caris mamaya dahil eto na yun, chance ko na to.
Nag park ako ng bike ko sa labas ng main gate nila para sana abangan si Caris. Naabutan ko ang mag kapatid na sina Larissa at Liam kaya nag tanong ako kung bakit silang dalawa lang.
"Si.. Si Caris?" tanong ko
Kinunutan nila ako ng noo "Kung balak mong paasahin ang best friend ko, aba wag mo ng subukan." ani Larissa
"Babaliin ko yang spine mo!" mukang nakisali lang ang kapatid nito
"Makaka asa kayo." nginitian ko sila
"Na ano? Na saktan mo-"
"Na hindi ko gagawin ang hindi nya deserve. Pasensya kung nasaktan ko sya noon pero iba na ngayon." sambit ko "Nasaan ba sya?"
"Nakita kong lumabas sa kabilang gate. Puntahan mo na, makata." nagulat ako sa pag dating ng kaibigan nyang si Krishna. "Puntahan mo na dahil mag isa lang yun."
Dali dali akong nag punta sa kanya kahit na hinihingal na ako para lang masigurong ligtas nga sya kaso hindi na sya nag abala pang mag pahatid.
Agad kong tinahak ang bahay nila sa pag bibisikleta at nakitang wala pa sya roon kaya ni park ko muna sa tabi ng bahay nila at tumayo lang ako roon.
Kinakabahan na ako kung ano na ang nangyare sa kanya pero nag dasal na lang ako na ligtas syang makaka uwi ngayon.
"Jaired? Aba! Anong ginagawa mo dyan?" muntik pa akong mapatalon ng sumulpot si Tita.
"Hi.. Hinihintay ko po si Caris eh, hindi pa umuuwi.."
She smirked "Naku naku! Hindi pa uuwi yun kasi nag paalam na bibili ng kung alin sa malapit na convenient store. Baka matagal pa ng onti yun. Wag mo ng hintayin.."
