Uyandığımda hâlâ aynı pozisyonda yatıyorduk. Hava karanlıktı. Anı bozmak istemediğim için lokinin saçlarıyla oynamaya başladım nazikçe.
Dünü hatırladıkça çok daha sinirleniyordum. Tamam loki çok kötü şeyler yapmıştı ama onu bu hale onlar getirmişti. Thor yakın arkadaşım olmasına rağmen ona bile kızmış, odin'e ise nefret duyucak hale gelmiştim.
Kendinden nefret ediyor, kendine canavar diyordu. O kadar kırılmıştı ki...
Sevgiye muhtaçtı ve kimseye güvenemiyordu. Bu kadar çelişkili biri yüzyıllarca nasıl yaşamıştı?
Ve ben , dün onu bırakıcaktım.
Ben böyle düşüncelere dalmışken yavaşça kalktı.
"Günaydın"
Burukça gülümseyerek yüzümü boynuma gömdü. Bir süre sonra huylandığım için hafifçe gülmüştüm.
Farketmiş olucak ki ikimizi de yatakta çevirip gıdıklamaya başladı. Deli gibi gülüyordum ve ben güldükçe o da gülüyordu.
Kapı tıklamasıyla gıdıklamayı bırakmış, kapı açılıncada doğrulmuştu.
"Kardeşim seninle konuşmak istiyo-"
Kapıya yaslanıp hafifçe güldü "anı bozmak istemezdim ama loki gelir misin?"
Loki söylenerek kalkarken bende ikisine gülüyordum. Yatakta uzanmış düşünürken uzun zaman olduğunu farkettim. Acil bir şey olduğunu düşünerek kapıya ilerledim.
Thorla Loki biraz ileride durmuş hararetle konuşuyorlardı. Loki başını sıvazlayıp "Bunu ona yapamam demişti."
"İkinizde istiyorsunuz sanıyordum."
"İstiyoruz ama.."
Yanlarına ilerleyip "bir şey mi oldu?" Dedim.
Loki hafifçe gülümseyip;"Hayır,birazdan hava aydınlanıcak. Kahvaltıyı bugün yalnız yapıcağız sen hazırlan ben seni alırım"
Thor da ben de şaşkındık. Kafamı sallayıp odama gittim. Bir tür randevuydu galiba bu da. Biraz heyecanlıydım. Kapımın önünde bekleyen kadın bana gülümsedi ve içeri girdik.
Kadın dolabımdan bir elbise çıkardı. Kısa ve boğumlu kolları vardı ve kısaydı. Normalde kısa elbise giyenleri görmemiştim ama bu çok hoştu.
Saçlarımın bir kısmını hafifçe arkadan birleştirmiş yüzümede çok az makyaj yapmıştı. Son olarak elbisenin arkasını şıkmıştı ki içeri Loki girdi.
Kadın dışarı çıkmış , Loki de gelip elime bir öpücük bırakmıştı. Bizi oldukça geniş bir balkona getirdi. Ortada duran yuvarlak masa ve etrafındaki sandalyeler dahil her şeyde yaz havası vardı.
Balkondaki muhafızlara çıkmasını söyleyince bizde oturduk. İkimizde sessizce kahvaltıya başlamıştık.
Loki bir yere derince dalmış bir şeyler düşünüyordu. Bense iştahım olmadığından bir kaç şeyi zor yiyebilmiştim.
"Seninle bir şey konuşmam lazım Elizabeth"
"Dinliyorum"
"Seni öldürmelerini ve savaş çıkmasını önleyecek bir yol olabilir ama ne kadar hoşuna gider bilmiyorum."
"Elimden geleni yaparım Loki o yol ne?"
Baktığı tabağından bakışlarını kaldırmış gözlerimin içine bakıyordu. Sanki bir şeyleri anlamak istercesine.
"Benimle evlenmen lazım Elizabeth"
Hâlâ gözlerimin içine bakıyordu. Ama ben bunun kötü bir yanını görememiştim.
"Loki bu kötü bir yol değil" hafifçe gülmüştüm ama loki tepkisizdi. İstemiyor muydu?
Biraz birbirimize bakmıştık ki yüzümdeki gülümseme soldu. Gözlerimin dolucağını hissetiğimde hızlıca bakışlarımı tabağıma çevirdim ve sessizce fısıldadım.
"Ama sen istemiyorsun galiba"
"Arkana bak Elizabeth"
Arkamı yavaşça döndüğümde karşımdaki görüntü beni şok etmişti. Loki diz çökmüş elinde bir yüzükle bana bakıyordu.
"Tabii ki istiyorum. Seninle tanıştığımdan beri özel olduğunu biliyordum Elizabeth. Zamanla büyüyen içimdeki bu his sen yanımda olmadıkça susmuyor. Sana bir şey olmasına sensizliğe dayanamam leydim."
Ağlamaya başlamış , dilim tutulmuştu.
"Seni seviyorum Elizabeth, benimle evlenir misin?"
Gülümseyerek kafamı aşağı yukarı sallamıştım. Konuşamıyordum ki mutluluktan ölücekmişim gibi hissediyordum.
O da rahatlamış olmalı ki derin bir nefes verirken histerikçe güldü. Sonrasında kalkıp yüzüğü elime taktı.
Boynuna atladığımda beni kaldırıp döndürdü. Sonrasında yere bırakıp göz yaşlarımı sildi ve dudaklarımızı birleştirdi. Ardından tekrar sarıldık sıkıca...
"Ben de seni seviyorum"
🥺🥺🤧🤧🤧🤧🤧
Bu bölüm çok kısa oldu ama dayanamadım. Bütün cümleleri büyük harfle yazıp fazla tepki vermemek için kendimi zor tuttum resmen.
Bölümü beğendiniz mii?
ŞİMDİ OKUDUĞUN
𝓛𝓸𝓴𝓲 ; 'sᴇɴᴛɪᴍᴇɴᴛs'
Fanfiction* 𝘓𝘢𝘶𝘧𝘦𝘺𝘰ğ𝘭𝘶 𝘓𝘰𝘬𝘪 𝘷𝘦 𝘦𝘭𝘪𝘻𝘢𝘣𝘦𝘵𝘩 𝘺𝘢ş𝘢𝘥ı𝘬𝘭𝘢𝘳ı 𝘮𝘢𝘤𝘦𝘳𝘢𝘭𝘢𝘳𝘢 𝘳𝘢ğ𝘮𝘦𝘯 𝘩𝘪𝘴𝘭𝘦𝘳𝘪 𝘰𝘯𝘭𝘢𝘳ı 𝘣𝘪𝘳 𝘢𝘳𝘢𝘥𝘢 𝘵𝘶𝘵𝘢𝘣𝘪𝘭𝘮𝘦𝘺𝘦 𝘺𝘦𝘵𝘪𝘤𝘦𝘬 𝘮𝘪𝘺𝘥𝘪 ? ~🤍~ "İnsanları gözetlemek ayıptır Elizabeth"...